เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: สิริวตี ที่ 25 พฤศจิกายน, 2558, 04:06:30 PM



หัวข้อ: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 พฤศจิกายน, 2558, 04:06:30 PM
(http://upic.me/i/j5/cmoon.jpg) (http://upic.me/show/57295739)

   ความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต    ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์แต่หนไหน
สุดช้ำนักด้วยโรครักยากหักใจ     สุดจะสั่นสะทกไหวหัวใจคลอน
   ยามค่ำคืนวาววับดาราลอย      น้ำตาคล้อยร่วงหล่นบนปลายหมอน
จะข่มตาให้หลับขับตานอน         มีเพียงฟ้าว่าเว้าวอนคอยปลอบใจ
   ขอข่มขื่นระทมชั่วกลางวัน       แต่จะขอเฝ้าฝันทุกคืนใหม่
แม้โรยร้างทั่วทิวาทุกคราไป        แต่จะพราวสุขไสวในราตรี
  อันความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต  ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์มิริบหรี่
จะบรรเทาความเศร้าด้วยคนดี      กลับมาเพื่อกล่อมฤดีที่นี้เอย
 
                                                                        สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 26 พฤศจิกายน, 2558, 01:39:09 AM
คิดถึงทุกคืนวัน

ความเอ๋ยความคิดถึงคะนึงหา
หากจะคิดประเมินค่าว่าแค่ไหน
คงตอบยากเพราะคิดถึงสุดบึ้งใจ
ขอบฟ้ากั้นก็จะไปไม่กังวล

แม้กลางวันฝันหวานยังซ่านนัก
เมื่อความรักโถมทับจนสับสน
แม้ยามนอนก็คะนึงเพียงหนึ่งคน
ผู้ที่ดลคาวขื่นให้ชื่นบาน

จึงนับดาวพราวฟ้าเวลานี้
คอยคนที่จะยิ้มรับเมื่อกลับบ้าน
คนที่เมื่อขาดเขาเราทรมาน
อย่าให้นานเกินรอจนท้อเอย

.................................

เปลวเพลิง


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 26 พฤศจิกายน, 2558, 12:11:19 PM
  โอ้อันอกคิดถึงที่พึงพร่ำ
ย้ำทรงจำกำสรดสลดไห้
มีแค่เพียงศศิเพ็ญเป็นเพื่อนใจ
ส่องแสงฉายกับดาวพราวนภา
  จะกี่ภพกี่ชาติยังเฝ้าคอย
มิลืมรักรสร้อยสิเน่หา
ขอบฟ้ากว้างเพียงใดให้ฝ่ามา
มอบอุราฉ่ำชื่นคืนกมล
.................................
          สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 19 มีนาคม, 2559, 09:41:48 PM
อยากลืมวันทรงจำที่เธอก่อ
เคยมาล้อเล่นอยู่รู้สับสน
สักสิบปีก็มิอาจพลาดจากตน
เจ็บเสียจนต้องเข้าวัดจัดทางบุญ

ยังมิหลุดจากห้วงคำนึงฝัน
ยังมิผันเหินห่างทางเกื้อหนุน
ยังสับสนหม่นไหม้ไร้สมดุล
ยังขอบคุณวันนั้นฉันมีเธอ

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 11 กรกฎาคม, 2559, 07:22:30 AM
(http://upic.me/i/j5/cmoon.jpg) (http://upic.me/show/57295739)

   ความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต    ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์แต่หนไหน
สุดช้ำนักด้วยโรครักยากหักใจ     สุดจะสั่นสะทกไหวหัวใจคลอน
   ยามค่ำคืนวาววับดาราลอย      น้ำตาคล้อยร่วงหล่นบนปลายหมอน
จะข่มตาให้หลับขับตานอน         มีเพียงฟ้าว่าเว้าวอนคอยปลอบใจ
   ขอข่มขื่นระทมชั่วกลางวัน       แต่จะขอเฝ้าฝันทุกคืนใหม่
แม้โรยร้างทั่วทิวาทุกคราไป        แต่จะพราวสุขไสวในราตรี
  อันความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต  ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์มิริบหรี่
จะบรรเทาความเศร้าด้วยคนดี      กลับมาเพื่อกล่อมฤดีที่นี้เอย
 
                                                                        สิริวตี

(http://upic.me/i/j5/cmoon.jpg) (http://upic.me/show/57295739)


ความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต      มันทำให้เกิดฤทธิ์มิริบหรี่
ความอึดอัดวุ่นวายที่กายมี         สุดเหลือที่จะพร่ำพรรณนา

หวังคร่ำครวญป่วนไปให้มันหาย   แต่กลับกลายเกิดมากเสียยิ่งกว่า
ชะรอยลืมกันแก้วหรือแก้วตา       ใจปวดปร่ารวดร้าวเศร้าเต็มทน

ขอระทมข่มใจในยามตื่น           เพื่อคอยช่วงกลางคืนฝืนสับสน
เอาราตรีปลดทุกข์เติมสุขปน     เปี่ยมกมลเจอกันฝันนิทรา   

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 11 กรกฎาคม, 2559, 07:35:59 AM
ความเอ๋ยความคิดถึง        
สุขครั้งหนึ่งเคยสมอารมณ์หา
พร่ำพูดลอยคอยเธอเก้ออุรา  
ทุกข์คณาครวญคร่ำยามช้ำใจ

ความเอ๋ยความไม่คิดถึง
นั่งหน้าบึ้งเหงาช้ำระกำใหญ่
เสียงเรียกร้องก้องฝากจากข้างใน
เลยเปลี่ยนใหม่หวลติดคิดถึงเอย

 :12:



หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 13 กรกฎาคม, 2559, 05:16:02 PM
อยากจะบอกอยากจะย้ำคำคิดถึง
แต่มิรู้จะตราตรึงจึงนิ่งเฉย
มิเคยรู้สิ่งใดกระไรเลย
จึงมิเปรยปากร่ำพร่ำบอกไป

มิเคยสร้างสัมพันธ์กันหนหลัง
จึงมิกล้าเรียงหลั่งดังหวานให้
มิเคยเผยเจาะแจ้งแห่งความนัย
จึงมิกล้ากรายใกล้ให้รำคาญ

สิริวตี

วตี..ขี้เกรงใจน่ะ
 :30:



หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 02 ตุลาคม, 2559, 12:15:29 PM
ความคิดถึงส่งไปให้เพียงพี่
ถึงไหมนี่รับหรือยังรอฟังขาน
โอ้ว่าหัวใจเรามันร้าวราญ
เกลียดวันวารห่างไกลไม่เห็นตัว

น้ำตาเริ่มเปื้อนแก้มน้ำแต้มติด
จึงลิขิตฝากใจไว้ถ้วนทั่ว
ชะรอยความทรงจำย้ำระรัว
น้ำตารั่วรดบาดที่หาดใจ

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 09 พฤศจิกายน, 2559, 11:57:12 AM
คราเอ๋ยคราคิดถึง
คือคนดีที่หนึ่งซึ่งยกให้
เวลาว่างห่างกันมิทันใด
เห็นหัวใจปั่นป่วนล้วนเพราะเธอ
ความคิดถึงซึ่งอยู่มิรู้ห่าง
ยังคงสร้างสัมผัสรัดเสมอ
ให้อบอุ่นโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวเพ้อ
ใจอยากเจอทุกวันฉันบอกเอย

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 08 มกราคม, 2560, 02:56:52 PM
ที่น้ำท่วมคือน้ำตาใช่ห่าฝน
มันหยาดหล่นแทนปากที่อยากเอ่ย
มันไหลขังพรั่งพรูมิรู้เคย
ร่วมเอาความชาเฉยเกยข้างใน

น้ำท่วมนั้นทำกมลคนเดือนร้อน
และเพิ่มความร้าวรอนคนอ่อนไหว
สายฝนพร่ำฉ่ำฟ้าเพราะว่าใจ
มีน้ำตาตกให้หัวใจนี้

สิริวตี




หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 22 มกราคม, 2560, 07:03:45 PM
พื้นท้องฟ้าคืนแรมมิแจ่มนัก
ไร้แสงจันทร์ประจักษ์เหมือนรักหนี
ไร้แสงดาวพราวพร่างกลางราตรี
เหลือพื้นที่ให้ใครเขียนคร่ำครวญ

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 22 มกราคม, 2560, 09:12:44 PM
(http://upic.me/i/oh/1446480832-screenshot-o.png) (http://upic.me/show/60179155)


ผืนฟ้าว่างอ้างอิงพึ่งพิงรับ
ดาวประดับเวียนวนยาก..ยลถ้วน
เติมแต้มแต่งแห่งไหนได้ทั้งมวล
โปรดอย่าด่วนระงับเดินกลับไป

หากพินิจพิจารณานภากว้าง
มืดสว่างสีดำยามค่ำใหม่
มุมอับแสงแห่งหล้าบนฟ้าไกล
ดาวสุกใส..ซ่อนแอบ...แฉลบแวว

เปรียบความคิดจิตขุ่นวุ่นวิตก
พาเวียนวกสรรพางค์ทั่วร่างแถว
เรียกจริตผิดกลุ่ม..ปกคลุมแนว
เคยผ่องแผ้วบริสุทธิ์...ลอยหลุดบน

วิธีแก้แน่นำคือคำสอน
ให้สังวรณ์ต้นเหตุส่งเศษผล
ดับทุกข์ร้อนย้อนกลับ..มิอับจน
เร็วรุกรนรุมเร่ง...หยุด...เพ่ง....ตรอง


 :12:



ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตครับ




หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 23 มกราคม, 2560, 06:00:03 PM
อันหยุดใดหยุดได้ใช่เรื่องรัก
จึงสลักประดิษฐ์ดังจิตสนอง
สร้างเวิ้งฟ้าเดียวดายระบายคล้อง-
ขีดโซ่ทองถึงบุรุษสุดหัวใจ

เขียนหน้าต่างทวารฟ้านิเวศน์
กั้นขอบเขตเคหะเป็นเรือนใหญ่
ที่นอนน้อยของเราแต่งเกลาไป
ระบายสีสวยใส่ให้เต็มฟ้า

ฝากความรักในห้วงมิติทิพย์
อย่าลาลิบลับไปให้ขายหน้า
ลิขิตด้วยดวงดาวพราวนภา
ว่าน้องนั้นคะนึงหามิเว้นวัน

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 23 มกราคม, 2560, 07:47:15 PM


สดับคำคุ้งแควแกลม่านฟ้า
ดาวระยับประดับประดาพาเสกสรร
ช่างโชคดีมีชายหมายแบ่งปัน
ต่อเติมฝันถักถ้อยร้อยเรือนเรียง

ขอเปรมปรีดิ์มีสุขไร้ทุกข์โศก
คราลมโบกโบยไปไร้ซุ่มเสียง
หวานรักคงยืนนานสานสำเนียง
เคล้าคลอเคียงคำมั่นมิผันแปร

Soul Searcher
Inspired to write 23/1/2017



หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 23 มกราคม, 2560, 09:29:33 PM
สงวนคำรักไว้ให้นวลน้อง
ทุกคำคล้องจิตพันกันแน่วแน่
จะเป็นนิจนิรันดร์เป็นรักแท้
สุดดวงแดหนึ่งเดียวเกี่ยวใจเอย

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 23 มกราคม, 2560, 10:02:17 PM
อันหยุดใดหยุดได้ใช่เรื่องรัก
จึงสลักประดิษฐ์ดังจิตสนอง
สร้างเวิ้งฟ้าเดียวดายระบายคล้อง-
ขีดโซ่ทองถึงบุรุษสุดหัวใจ

เขียนหน้าต่างทวารฟ้านิเวศน์
กั้นขอบเขตเคหะเป็นเรือนใหญ่
ที่นอนน้อยของเราแต่งเกลาไป
ระบายสีสวยใส่ให้เต็มฟ้า

ฝากความรักในห้วงมิติทิพย์
อย่าลาลิบลับไปให้ขายหน้า
ลิขิตด้วยดวงดาวพราวนภา
ว่าน้องนั้นคะนึงหามิเว้นวัน

สิริวตี



ลิขิตเขียนเพียรปราชญ์วาดภาพสี
ไร้ราคีเป็นเอกสุดเสกสรร
บรรจงระบายสายรุ้งขอบทุ่งพรรณ
ภูเขากั้นเขตอยู่เคียงคู่เรือน

มีทุ่งนาน้ำคลองปองถิ่นหมู่
อีกนกหนูงูกาคณาเหมือน
มีชายหญิงพิงหลังนั่งแชเชือน
ดั่งเล่าเตือนความสุขปั่นปลุกใจ

ด้านหลังนั้นสลักเซ็นต์เป็นกลอนกาพย์
กล่าวตามหยาบจะรอ..พะนอใกล้
แต่ทุกสิ่งสลดอ่านบทใน
เธอควงใหม่..ทอดทิ้ง...ขวัญมิ่งทรวง

จิตรกรนอนช้ำกอดคำเจ็บ
เขากอบเก็บมโนในใส่ภาพหวง
หยิบภู่กันบัดดล..แต้มคนลวง
น้ำตาร่วง...คราตวัด...สะบัดมือ

 :12:


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 25 มกราคม, 2560, 11:24:13 AM

สงวนคำรักไว้ให้นวลน้อง
ทุกคำคล้องจิตพันกันแน่วแน่
จะเป็นนิจนิรันดร์เป็นรักแท้
สุดดวงแดหนึ่งเดียวเกี่ยวใจเอย

สิริวตี



สงวนศิลป์จินตนาภาษารัก
สงวนทักทายกันในฝันเอ่ย
สงวนบทพจมานคำหวานเปรย
สงวนเชยชิดใกล้...นัยนา

Soul Searcher
Inspired to write 25/1/2017




หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 มกราคม, 2560, 01:48:14 PM
คราใดมิห่วงเจ้า       ไม่มี
คำพูดจากฤดี           ใช่สร้าง
ทุกคำกล่าววลี           มอบแด่ ท่านเอย
เอื้อนเอ่ยพะนอข้าง  คู่ไว้นานเสมอ

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 25 มกราคม, 2560, 02:56:34 PM


ปรนเปรอเอ่อท่วมท้น     วารี
มอบรักมากมายมี          ถักถ้อย
หากเกินกว่าพอดี           มิอาจ ประคองนา
ขับเคลื่อนเรือลำน้อย     ล่มร้างกลางกระแส

Soul



หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 มกราคม, 2560, 06:25:32 PM
ดวงแดมอบแล้วบ่       เอาคืน
ความรักเมื่อวานซืน    ชื่นแล้ว
วันนี้มิอาจฝืน             ลืมพี่
ขอนุชหยุดรักแพร้ว   ที่นี้อนันตกาล

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 26 มกราคม, 2560, 05:01:38 AM


ครวญคำขานขับนี้            เคยนวล
เริงรื่นชื่นชิดชวน              ชดช้อย
หวานคำฉ่ำรสยวน           ใจฝาก
เอื้อนเอ่ยเปรยคำน้อย       กี่ครั้งกี่ครา

Soul



หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 01 มีนาคม, 2560, 09:51:39 PM
วาจาหวานหยาดเยิ้ม     ยิ่งเสนาะ
โคลงก็พบไพเราะ          วิเศษสร้าง
งามในพจน์บทเพราะ     จิตพี่ สว่างแฮ
โลกบ่สูญสล้าง              หมดสิ้นรักเสมอ

สิริวตี