|
หัวข้อ: ...คนกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 20 กุมภาพันธ์, 2559, 01:38:28 PM ● อันคนกลอนอ่อนไหว ในจริต ใช่เรื่องผิดคิดไกล ไฉนหนอ แม้อ่อนไหวใช่อ่อนแอ ร้องแงงอ ฤอ่อนพ้อท้อจิต คิดจริงจัง ● ความอ่อนไหวใสซื่อ ฤากระด้าง ลองเทียบข้างพลางเคียง ดุจเสียงสังข์ ก้องกังวานหวานแหวว แว่วจังงัง กับระฆังหงั่งโหง่ง ดั่งโรงทาน ● ยามอ่อนไหวใจสะท้าน กานท์กลอนช่วย หนุนอำนวยอวยรับ ร้องขับขาน ยามขุ่นข้องหมองจิต พินิจกานท์ ภัยแผ้วพาลผ่านพ้น คนกวี ● หากชีวีมีกลอน อันอ่อนไหว ในหทัยใสตรง คงศักดิ์ศรี มีหมู่มิตรลิขิตกลอน ผ่อนฤดี ทุกนาทีมีไหนเล่า เฝ้ารอเอย.. ขออนุญาต ฝึกหัดต่อกลอนนะครับ ด้วยความเคารพ Soul Searcher Inspired to write 13/2/2016 ........................... คัดบทกลอนบางส่วนที่ได้แต่งต่อจาก กระทู้"มนุษย์กลอน" ของท่าน " ลิตเติลเกิร์ล" ที่ลงไว้ในเวป"สมาคมชาวกวีร่วมสมัย" มาฝากครับ Soul Searcher Inspired to write 20/2/2016 :14: หัวข้อ: Re: ...คนกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 01 มีนาคม, 2559, 10:47:47 AM อันคนกลอนอ่อนไหวในจริต
เสกลิขิตสรรสร้างอย่างเปิดเผย แต่ว่าใครไหนเล่าเฝ้าเคียงเกย มาเอื้อนเอ่ยออกพจน์รดน้ำใจ ลองเทียบข้างพลางเคียงเพียงเสียงทิพย์ วะวามวิบพราวเพริศเลิศสดใส ขอสักนิดพิศตรองครองฤทัย ด้วยสายใยกานท์มนตร์ดุจดนตรี ร่วมร่ายรมย์ความมืดหม่นพ้นนิศา เสกทิวาด้วยตะวันปันรัศมี จะพร่ำเพ้อพะนอเย้าเคล้าฤดี ด้วยกวีแม้ฉันยังมิตาย สิริวตี :14: |