|
หัวข้อ: @.....วอนเธอ.....@ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 07 มีนาคม, 2559, 09:20:23 PM วอนเธอ
ค่ำคืนนี้มีเพียงแค่ความเหงา มาเป็นเงาเศร้าหมองครองสงสาร วอนเธอมาเคียงคู่รู้วันวาร อย่าเลยผ่านผันไปไกลนักเลย จิตพะว้าพะวงคงเพ้อฝัน เหตุใดผันเงียบไปใคร่เฉลย วอนเพียงเธอมาครองประคองเคย ร่วมรำเพยรำพันวันฝันเรา จำได้เพียงภาพเธอยิ้มยามรู้สึก สุดสำนึกโลมไล้ดังไฟเผา เคยปลอบอ้อนเอาใจคล้ายดั่งเงา เปรียบโรมเร้าจุมพิตสนิทใจ คงห่มเหงาเดียวดายกายอ้างว้าง มิเห็นทางรักลับกลับมาได้ ค่ำคืนนี้คงตรมข่มหทัย น้ำตาไหลไม่หยุดฉุดคนึง สิริวตี ugU4F6_D300 หัวข้อ: Re: @.....วอนเธอ.....@ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 12 มีนาคม, 2559, 03:04:22 PM (http://upic.me/i/jx/0k44d.jpg) (http://upic.me/show/58068136)
ไม่มีทางรู้เลย โค้งขอบฟ้าเบื้องบนยังหม่นไหม ลมรำเพยพัดไหวให้คิดถึง ยามราตรีมีจันทร์ยังตราตรึง ยามทิวายังลึกซึ้งซึ่งตะวัน หากไม่มีรอยยิ้มพริ้มวันเก่า มีเพียงเงาทรงจำทำแค่ฝัน อ้อนวอนดาวแค่ใกล้ไม่ผูกพัน โอบไหวหวั่นบนทางอ้างว้างจริง มองต้นไม้ปลายกิ่งมีนกน้อย ยังส่งร้อยสำเนียงคู่รู้สุงสิง สร้างสดชื่นรื่นร่ำฉ่ำคำอิง ต่างกับหญิงที่โศกเศร้าเคล้าน้ำตา มิมีหนทางใดพอให้รู้ มิตราตรูทรงจำเฝ้าฝันหา มิมีคำออดอ้อนดังก่อนมา มิมีค่าบางหรือไร ณ ใจเธอ สิริวตี LMZnQ6p_46g หัวข้อ: Re: @.....วอนเธอ.....@ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 16 มีนาคม, 2559, 12:36:52 PM วอนเธอคิดถึงฉันสักวันบ้าง
อย่าเหินห่างให้หมองปองเสนอ เพราะทุกลมหายใจได้ละเมอ พร่ำและเพ้อเผลอใจให้คนเดียว มิเคยรู้รสรักมิเคยพบ มิเคยสบอารมณ์ชื่นชมเกี่ยว พอเจอเธอแล้วไซร้ใคร่กลมเกลียว ขอแค่เหลียวมองฉันบ้างในบางครา สุขแค่ใกล้แค่นี้ที่คิดถึง สุขที่เพิ่งยินเสียงเคียงรักษา สุขสงบลึกซึ้งถึงอุรา สุขเยียวยาวันเหงาเศร้าหมดไป สิริวตี หัวข้อ: Re: @.....วอนเธอ.....@ เริ่มหัวข้อโดย: พี่ดาวเอง ที่ 16 มีนาคม, 2559, 10:25:12 PM (https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/6e/b3/31/6eb33145086a18e02e73ea8f73ea2f17.jpg)
"เกินทำใจ" (http://i436.photobucket.com/albums/qq85/arokas3/icon_mini/icon_mini502.gif) มีเพียงแค่คำถามในความมืด ที่คล้ายยืดเวลาอสงไขย ห้วงมิติดูกว้างและห่างไกล เกินกว่าใจค้นพบจบค่ำคืน ตลอดช่วงเวลาของความฝัน เนิ่นนิรันดร์ปรารถนาเวลาตื่น ทว่าเจ็บฉุดรั้งล้มทั้งยืน เกินกว่าฟื้นภวังค์จากกังวล มิมีทางรู้ได้ใจของเขา ที่บางเบากว่าเมฆเสกสายฝน คืนและวันผันเปลี่ยนเวียนต่างคน คล้ายกมลหลายดวงพ่วงในกาย แม้นคำวอนระย้าฝ่าสายหมอก ประกาศบอกถึงคนที่หล่นหาย เสียงต้นทางกลับผ่อน ณ ตอนปลาย สบสุดท้ายก็จางและบางลง ความรู้สึกว่ารอก็มาถึง รอคำหนึ่งซึ่งเราเฝ้าประสงค์ เขาจะรับรู้ไหมใครบรรจง และดำรงด้วยรักพำนักรอ ระยะห่างสองคนดูหม่นล้า คงเกินกว่าคำวอนที่อ้อนขอ จะส่งถึงรู้สึกได้ลึกพอ คำว่า “ท้อ” รอซ้ำเกินทำใจ ~pinnaree~ หัวข้อ: Re: @.....วอนเธอ.....@ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 16 มีนาคม, 2559, 10:38:45 PM เคยมีลมรำเพยเกยมาพัด
ช่วยเป่าปัดเศร้าทรวงหน่วงจินต์ไหว ลมยังพัดผ่านมาแล้วผ่านไป ทิ้งเอาไว้ทรงจำแค่วันวาน ลมมิเคยหวนกลับมานึกถึง ลมมิตรึงตราจิตพิชิตหวาน ลมแค่หยอกเหย้าลวงสร้างบ่วงมาน ลมแค่ผ่านมาหยอกล้อท้อเหลือเกิน มีทรงจำอันดีเป็นที่พึ่ง วันซาบซึ้งแห่งจิตลิขิตเขิน มีอดทนเดินย่างทุกทางเดิน มีเหงาเพลินไปบ้างแค่บางที แค่วอนเว้าวันหนึ่งจะรู้สึก ห้วงสำนึกกันบ้างตรงทางนี้ วอนแค่เธอมิลืมฉันสักวันมี วอนฤดียังหวงและห่วงใย สิริวตี หัวข้อ: Re: @.....วอนเธอ.....@ เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 17 มีนาคม, 2559, 07:34:50 PM ...ลืมไปก่อน... uISW480-PCw "...มีเพียงสิ่งเดียวที่อยากขอให้เธอจำ และเป็นสิ่งเดียวที่อยากขอให้เธอทำ คือลืมลืมฉันลืมไปก่อน ได้ไหมลืมไปก่อน ทำเหมือนว่าเราไม่เคยได้พบกัน เพราะอยากขอลองดูใหม่ รู้แล้วเธอชอบผู้ชายแบบไหน จะได้หลงรักฉันใหม่อีกครั้ง..." (...เพลงโปรดอีกเพลงเลยครับ...) ขอเธอลืมเรื่องฉันกับวันเก่า ลืมความเหงาเศร้าฝันที่หวั่นไหว ถอนทุกพจน์หมดจากรากฤทัย ถอนอาลัยให้สิ้นจากจินต์ลวง เหมือนมิเคยรู้จักสมัครจิต เหมือนมิเคยครุ่นคิดจริตหวง เหมือนมิเคยเปรยให้ใจทั้งดวง เหมือนดั่งทรวงสรวงสุรีย์ไร้ศรีจันทร์ ปล่อยคืนวันผันเคลื่อนดั่งเลือนลบ ครั้นประสบพบพี่ฤดีขวัญ ดั่งเพิ่งเคยเชยชู้รู้เรียงกัน เฉกตะวันจันทราแรกฟ้าเยือน จักอนงค์หลงใหลในลิขิต คะนึงนิจจิตภักดิ์สมัครเหมือน ตกในห้วงแห่งศิลป์กวินเตือน ถักทอเงื่อนเอื้อนรักมิพักคลาย... Soul Searcher Inspired to write 17/3/2016 :12: หัวข้อ: Re: @.....วอนเธอ.....@ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 22 เมษายน, 2559, 04:22:17 PM อยากจะอ้อนวอนใดที่ให้ขอ
อยากจะรอคนใดที่ใจหมาย อยากจะเฝ้ามองดูมิรู้วาย เธอล่ะคล้ายฉันไหมในบางที อันโค้งฟ้าฟากนั้นมันหม่นไหม ทาหทัยใสสดหมดกี่สี หรือยังกลุ้มรุมเร้าเผาฤดี คนทางนี้ยังห่วงหวงเหลือเกิน อยากวอนเธอกลับมาหาเพียงครั้ง ถ้าเธอยังรักฉันมิขัดเขิน รู้ไหมฟ้าฟากนี้ที่เผชิญ รอหยอกเอินอีกคราโปรดหากัน สิริวตี |