เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 27 กันยายน, 2556, 01:28:01 PM



หัวข้อ: ...-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 27 กันยายน, 2556, 01:28:01 PM
               (http://upic.me/i/3x/1011952_266621590142452_1489143541_n.jpg) (http://upic.me/show/47275145)


                                          ...
                                          ....-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-....

                                           ๑.
                                           เมื่อดาราวิปโยคอันโศกเศร้า
                                           มาคลอเคล้าเคียงข้างไม่ห่างหัน
                                           มาพร่ำพรอดออดอ้อนถอนรำพัน
                                           เพียงจะบั่นหัวใจให้สิ้นลง

                                           มาหยิบยื่นอัปยศอันหยดหยาด
                                           มานวยนาดอิงแอบแนบประสงค์-
                                           มาตอกย้ำความผิดที่ปลิดปลง
                                           ยื่นจำนงความหมาย ที่ทายทัก

                                            "จงหลั่งน้ำตาเศร้าสุดกำสรด
                                           จงรินรดทดแทนความแน่นหนัก
                                           จงดำดิ่งมืดหม่นจนใจนัก
                                           จงจมปลักอย่าฟื้นคืนกำลัง"

                                           ช่างหว่านล้อมจำนรรจ์กระสันโศก
                                           ดั่งว่าโลกทั้งโลกสิ้นความหวัง
                                           ให้จิตหวนรวนเรเห่ประดัง
                                           แล้วคงนั่งหัวเราะ เมื่อกำชัย
                                           .........................
                                           ๒.
                                           จะเหยียบย่ำก้ำเกินก็เชิญก่อน
                                           จะยอกย้อนเย้ยกันไม่หวั่นไหว
                                           ฉันอาจล้าความจริงยิ่งกว่าใด
                                           แต่จะไม่ยอมแพ้แก่เรื่องราว

                                           ยังเชิดหน้าองอาจ ไม่ขลาดขาม
                                           ยิ่งหยันหยามความจริง ยิ่งแกร่งกร้าว
                                           ฉันยังมีพรุ่งนี้อันแพรวพราว
                                           ฉันจะก้าวต่อไป ในชีวิต

                                           ฉันอาจเศร้าอยู่บ้างอย่างวันนี้
                                           กับสิ่งที่หม่นหมองต้องพลาดผิด
                                           เวลาล่วงลับไปในความคิด
                                           ในดวงจิต จะเป็นแค่ ประสบการณ์

                                           เอาเถิดหนา ดาราวิปโยค
                                           ฉันจะล่องลมโศกให้กล่าวขาน
                                           เย้ยพายุโหมเศร้าอันร้าวราน
                                           ฉันจะผ่าน, ฉันจะฝ่า ไปให้ดู
                                           .........................
                                           ๓.
                                           ประกายพรึกค่อนรุ่งตรงขอบฟ้า
                                           ดาริกาความหวังยังคงอยู่
                                           กระจ่างแจ้งกลางใจได้รับรู้
                                           อาดูรเศร้าอดสูจะเสื่อมคลาย ๚๛   
                                        
                                                        ...
                                               - Black Sword -
                                                (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                        ...
                                           ขอบคุณภาพจาก Internet
                                                        ...


หัวข้อ: Re: ...-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 03 พฤษภาคม, 2560, 10:28:17 PM
เมื่อวิกาลคล้อยเคลื่อนเลื่อนมาแล้ว
รวิแกล้วโชติชัดก็กลับหาย
สายลมพลิ้วพารักมาทักทาย
และกลับกลายก่อเศร้าเหงาระทม

ยะเยือกซ่านเย็นจับกับดวงจิต
ที่เคยชิดชิดอยู่เป็นคู่สม
สลัดร้อนสลัดหนาวร้าวอารมณ์
เหลือระงมเพลงเก่าเหงาวิกาล

สิริวตี


หัวข้อ: Re: ...-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 13 พฤษภาคม, 2560, 04:46:34 AM


เยื้อนดาราวิปโยคโศกกำสรด
ครอบคลุมหมดมืดมัวทั่วสถาน
คิดบ่ายหน้าหาใครไร้พบพาน
เพียงลมผ่านขานรับขับเบาเบา

ความสงัดรวยรินกลบสิ้นเสียง
คุ้นสำเนียงคล้อยมาเพลาเหงา
ย้อนปลอบโยนโดดเดี่ยวเปลี่ยวบรรเทา
ดุจเงื่อนเงาติดตาม...ยามวิกาล...

Soul Searcher
Inspired to write 13/5/2017



หัวข้อ: Re: ...-๐ วิกาลคล้อยเคลื่อน ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 13 พฤษภาคม, 2560, 10:56:49 PM
ถึงดาวเดือนเคลื่อนคล้อยหรือลอยคว้าง
วงเวียนวางวนไปในสงสาร
แต่ความรักยังลึกซึ้งหนึ่งดวงมาน
แม้วันวารวิปโยคกลืนโศกตรม

สิริวตี