|
หัวข้อ: ~ซื่อ!~ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 12 ตุลาคม, 2559, 12:57:35 PM (https://scontent.fbkk3-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/14469686_1192992657437892_5801356567499875376_n.jpg?oh=8e143977d03acdcb209ee087040ac4ce&oe=58A3293D)
~ซื่อ!~ ก็มิอยากต่อความประนาม~บื้อ!~ เราคน~ซื่อ!~มิยอมอ้อมคำขาน แค่เพียงนิ่งติงไหวยอมให้พาล มิแสร้งหวานตาลปด...ยอมอดทน . ด้วยเพราะใจนั้นกลุ้มเหมือนหนุ่มน้อย ตีนกาย้อย..เป็นเลนต่อเส้นขน อยากจะหวานแทบตายก็อายคน หลานวิ่งวนขอตังค์ต้องชั่งใจ . อยากจะเอ่ยทักถามยังห้ามจิต หาวยังปิดปากจนเปลี่ยนตนใหม่ หากแม้นน้องมองเห็นความเป็นไป ทั้งปากใส่ฟันปลอมถนอมเกิน . พยายามหลิ่วตามองหาแล้ว โถน้องแก้วมิเห็นที่เป็นเขิน เพราะหนังตามันตก ปิดปกเชิญ แม้บังเอิญสบตาต้อพร่าบัง . หากแต่คงลึกลึกรู้สึกหวาน เขย่าคาน..กระชั้นถี่ อาจมีหวัง เสียงคนซื่อถือเลื่อย...หั่นคานดัง เงี่ยหูฟัง ว่าบื้อ นั้นคือเรา . กามเทพเหน็มแนมหรือแต้มฝัน หาก ~ซื่อ!~~บื้อ!~เคียงกันลบวันเหงา ก็สุดแสนยินดี..มีเพื่อนเนา มานั่งเฝ้า..คานทอง กันสองคน พิณจันทร์ หัวข้อ: Re: ~ซื่อ!~ เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 13 ตุลาคม, 2559, 03:43:59 PM :30: ใครกันหนอก่อตั้งศัพท์คำนี้ บื้อ..สิดีรี่รับมิสับสน ปากพูดไปพูดไปไร้กังวล ความอดทนอดกลั้นฉันเกินร้อย อย่ากลัดกลุ้มอันใดปล่อยไปเถิด ตาย้อยเกิดแก่เจ็บต้องเย็บสอย ศัลยกรรมล้ำค่าถ้าเป็นรอย การันตีมิปล่อยอย่าน้อยใจ อยากจะหวานหวานโลดโปรดอย่าสน หลานวิ่งวนก็ช่างตังค์เราใหญ่ แบ่งเขาซื้อขนมกลมกลืนไป แบงค์พันไม่ต้องทอนวอนเถอะคุณ หาวทั้งทีอ้าปากอยากให้รู้ ฟันทุกคู่เลี่ยมเพชรตั้งเจ็ดดุ้น หากแม้นน้องมองเห็นนับเป็นบุญ ใช้ทำทุนหนุนเกิ้อเมื่อวางวาย หากแต่คงรูสึกสำนึกหวาน แม้จะอยู่บนคานวานอย่าหน่าย ใครหั่นสับรับรองต้องสบาย เงินฟาดหน้าท้าทายหงายเงิบเลย วิริน ๑๓/๑๐/๕๙ :30: |