เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(http://www.uppic.org/image-F4FD_55606133.jpg)

.๐..ซากหัวใจถมทับที่อัปรา..๐.
.
ความสงบที่สงัดไร้อัดอก
ล้างสกปรกจากใจเคยใหญ่หลวง
กลางพนาฟ้าพราวแลดาวดวง
สลัดบ่วงพันธะเคยคละคลอ
.
สายลมหนาวยังเหน็บสู่ผิวเนื้อ
อุ่นจากเสื้อขาวบางคลุมร่างห่อ
พลิ้วลมโบกบางเบาก็หนาวออ
ทรวงถดท้อ-พอใจอย่างไรกัน
.
พิกุลแก้วหอมกรุ่นกำจายกลิ่น
แม้นเดินดินดั่งล่วงสรวงสวรรค์
สาวเท้าย่างข้างแคร่ริมคูคัน
มีแสงจันทร์วันเพ็ญส่องเห็นทาง
.
ไร้ที่นอนหมอนมุ้งแบบฟุ้งเฟ้อ
ไร้ความเห่อแสงสีเคยสว่าง
ไร้รักโลภโกรธหลงเจาะจงวาง
หวังจะม้างให้หมดจากกมล
.
หรีดเรไรร่ำร้องดังก้องอยู่
ผ่านเข้าหูแล้วหายด้วยไม่สน
จิตคุมจิต จับไว้ ในตัวตน
ไม่หมุนวนจนฟุ้งเป็นคุ้งแคว
.
ทิ้งรักร้างว่างเปล่าทุกคราวนึก
เคยรำลึกแล้วเศร้าก็เอาแผ่
น้ำตาพรากหลากรดมิหมดแล
ใครไม่แคต้องตายหรือไรเรา
.
สุขและทุกข์รุกทับเริ่มลับหาย
ดวงฤดีเดียวดายเคยกรายเข้า
ภาพเคยลวงล่อมานมานานเนา
เหลือบางเบาบนแคร่ข้างคูคลอง
.
สรรพสิ่งเกิดแก่เจ็บและดับ
ก้มหน้ารับเรื่องร้ายด้วยใจผ่อง
สืบปลายเท้าก้าวย่างวางทุกข์กอง
จิตตรึกตรองตัวรู้อยู่ภายใน
.
หยาดน้ำค้างกลางค่ำยังฉ่ำหยด
ความสลดเคยเกลื่อนมิเคลื่อนไหว
เมื่อตะกอนนอนก้นจึ่งพ้นภัย
ซากหัวใจถมทับจึงอัปรา
.
จิตวิวัฒน์ความเหว่พลันหายวูบ
ลืมร่างรูปร่วงโรยเคยโหยหา
อารมณ์ร่วมท่วมท้นเมื่อพ้นมา
พบสุขสันต์หรรษาเป็นอารมณ์
.
เก็บตัวรู้หลากล้นคุ้ยค้นจิต
ครองสติแนบติดสนิทสนม
เก็บซากเศษเหตุทุกข์เคยรุกจม
ทิ้งทับถมรอยกรีดอดีตกาล
.
สุข-ทุกข์กับขณะนี้ ณ ตรงนี้
ตลอดทิวาราตรีที่เคลื่อนผ่าน
อดีต-อนาคต มิโปรดปราน
เมื่อหัวใจที่แหลกลาญสมานแล้ว
.
.๐..พันคม..๐.
ภาพ..จากอินเตอร์เนท

gsl-CT82YrE?fs&hl=th_TH&autoplay=1

ลืมอดีต-อนาคตหมดทุกอย่าง
ความสว่างแจ่มชัดช่างผ่องแผ้ว
ทาบทางธรรมบทจรดเป็นแนว
เกิดช่อแก้วทรวงในให้อ่อนโยน

เสียงเพลงขลุ่ยพลิ้วพรมข่มความหลับ
ทิ้งทุกข์กับเศร้าใส่ในกระโถน
จึงเห็นพร่างพรรณรายแม้ไกลโพ้น
ร่วมถ่ายโอนสิ่งอันใดไม่จีรัง

สายลมมากระเพื่อมความเคลื่อนไหว
และสายใจทั้งมวลล้วนความหวัง
ต่างสายรักมิเคยทรุดหรือหยุดยั้ง
จึ่งเวียนวังแหวกว่ายบนสายเรา

หากจะวางทุกสิ่งทิ้งตรงนี้
คงจะมีมากน้อยความหงอยเหงา
ความรักเคยใสบางตามเป็นเงา
จึงวางคำว่าเราแค่รับรู้

สิริวตี