หัวข้อ: กาพย์ยานี11 เม็ดทราย เริ่มหัวข้อโดย: ออมอำพัน ที่ 10 เมษายน, 2560, 03:33:40 AM ฉันเป็นเช่นเม็ดทราย.............หล่นกระจายระกะพื้น
ริมหาดรินสะอื้น..................เฝ้าร่ำร้องหาดวงดาว รู้ด้วยช่างยากนัก.................คิดจะรักผู้พริ้มพราว คืนวันอันเปลี่ยวเปล่า.............ผันผ่านพร้อมรอยน้ำตา แล้วมีอยู่วันหนึ่ง..................เด็กน้อยซึ่งไม่เดียงสา เลี้ยงบอลเล่นเริงร่า...............สนุกหนาบนพื้นทราย เตะพลาดทรายกระเด็น...........ได้เอี้อมเห็นฟ้าพร่างพราย เต็มตื้นสุดบรรยาย................โอกาสมาสัมผัสดาว เพียงวูบก็หล่นพื้น.................เหมือนดาษดื่นเพื่อนหนุ่มสาว ความจริงแสนปวดร้าว.............ส่วนเด็กน้อยก้าวผ่านไป ฉันเป็นเพียงเม็ดทราย.............อย่ามุ่งหมายคิดการใหญ่ อย่าฝันและใฝ่ใจ...................ชิดสนิทเจ้าดวงดาว เพื่อนทรายกรูมาปลอบ............กระซิบมอบซึ่งข่าวคราว บัดนี้พวกเราชาว...................ทรายเม็ดจ้อยร้อยรวมใจ เพิ่งกลบลบร่องรอย...............ของเด็กน้อยที่เหยียบใส่ ช่างมันไม่เป็นไร..................หัวเราะไว้เจอประจำ ขอเป็นเช่นเม็ดทราย...............ที่ระบายรับเหยียบย่ำ แม้ตัวจะต้อยต่ำ...................ยินดีด้วยช่วยก้าวเดิน (http://upic.me/i/bp/1240050024.gif) (http://upic.me/show/8089451) หัวข้อ: Re: กาพย์ยานี11 เม็ดทราย เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 11 เมษายน, 2560, 09:15:33 AM
หัวข้อ: Re: กาพย์ยานี11 เม็ดทราย เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 11 เมษายน, 2560, 10:15:37 AM :30:
หากเกิดเป็นเม็ดทราย คงมิวายถูกคนบ่น เหยียบย่ำช้ำสุดทน ในกมลหม่นเหลือเกิน เงยหน้าจะท้าแดด แสงสีแสดสาดซะเขิน แสบแสนแม้นต้องเมิน แต่บังเอิญเดินเดียวดาย มีไหมใครรู้บ้าง ทรายเอ่อยอ้างอย่างมุ่งหมาย เรื่อยเรื่อยเฉื่อยแฉะกาย น้ำกับทรายหมายคู่กัน วิริน ๑๑/๔/๖๐ :30: |