|
หัวข้อ: โอ้เจ้าดวงเดือนเอย เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 01 กรกฎาคม, 2560, 02:00:20 PM โอ้ละหนอ..ดวงเดือนเอย
พี่มาเว้าว่ารักเจ้าจากดวงจิต มีแต่เสียงมิมีสิทธิ์ดั่งเอื้อนเอ่ย รับน้ำใจไว้นะอย่าละเลย โอ้เจ้าดวงเดือนเอ๋ย....จำต้องไกล พี่จะจากจรแล้วแก้วโกสุม พร้อมกับเพลิงอกรุมและร่ำไห้ จะหาเทียบเทียมเท่าเจ้าแก้วใจ คงจะมิมีใครให้สัญญา กลิ่นเกสรอ่อนหวานว่าหวานแล้ว ยากจะเทียบหอมแก้วที่หวานกว่า โอ้เจ้าดวงเดือนเอ๋ย...อย่าเอ่ยลา ขอเจ้าเป็นขวัญตาตราบนิรันดร์ สิริวตี หัวข้อ: Re: โอ้เจ้าดวงเดือนเอย เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 01 กรกฎาคม, 2560, 02:50:51 PM f42pY-FQwhs
เดือนโคจรย้อยฝากจำจากหลบ ตะวันพลบย่ำรุ่งขึ้นพุ่งนั่น วัฎจักรเคลื่อนไหวอยู่ใกล้กัน หลบลาพลันหนีหายกลับกลายคืน ต้องจำร้างห่างไกลดวงใจจิต หวั่นเกรงผิดผกผันร้อยพันหมื่น เศร้าสลดหมดสนุกไร้สุขกลืน ยิ้มระรื่นต่อหน้าลับตาตรอม พักผูกบ่วงดวงเดือนเจ้าเพื่อนยาก พี่ฝังฝากวลีล้ำเกินคำหอม “ หากสิ้นแสงแห่งหล้าเพียงตา..ยอม สว่างพร้อมจิตประจักษ์…มั่นภักดี “ Jannjao ขอขอบพระคุณภาพและเสียงจากอินเทอร์เน็ต หัวข้อ: Re: โอ้เจ้าดวงเดือนเอย เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 02 กรกฎาคม, 2560, 09:03:40 AM สดับเว้าแว่วหวาน...จารลิขิต ดุจต้องพิษสวาทรัก อักษรศรี "โอ้ละหนอ ดวงเดือน" เยื้อนวลี อุราพี่ระอุ...ปะทุเร้า ครั้นดึกดื่นคืนเพ็ญ...ลอยเด่นฟ้า แสงจันทราเย้ายวน อวลใจเหงา กลิ่นเกสรลอยลม ห่มพัดเบา อาบทึมเทา โหยไห้...อาลัยเดือน พี่จำจากลาแล้ว...แก้วโกสุม หวังปทุมยั้งคอย อย่าคล้อยเคลื่อน ร้อยลำนำคำมั่น สัญญาเตือน มิลืมเลือน...ตราบสิ้น...ชีวินวาย... Soul Searcher Inspired to write 2/7/2016 BHdXct-Y9g0 |