|
หัวข้อ: คือเธอ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 05 กรกฎาคม, 2560, 04:19:02 PM เหมือนตะวันส่องใจให้ฉายฉาน
กลางมหาชลาธารที่ไห้หวน เริ่มรับรู้รักรัดรึงรัญจวน จากขอบฟ้าอุ่นนวลอันไกลโพ้น แสงตะวันสาดใกล้ไม่อาจจับ รูปไร้เงาไหววับเพียงเผ่นโผน ทุกอณูอุ่นไอที่ไฟโชน คือทุกความอ่อนโยนมิรู้ลืม สิริวตี หัวข้อ: Re: คือเธอ เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 06 กรกฎาคม, 2560, 08:42:11 AM อาบไออุ่นตะวัน...ปันทอแสง มิเคลือบแคลงซึ้งซาบ...ที่ปลาบปลื้ม พร่าพยับแดดนั้น...เพียงฝันยืม คลายด่ำดื่มเมื่อร้าง...ห่างตะวัน แล้วรอยร่ำรำพัน...มั่นคงรัก ฤามิจักวางวาย...มลายฝัน เมื่อเราสองต้องพราก...ลาจากกัน สุริยันเยื้อนกลับ...ลับอัมพร หากแม้นเธอมองมา...สบตาฉัน จักคลายหวั่นประวิง...ดั่งสิงขร มิเคยห่างหวงแหน...แผ่นผงอน บรรเทาทอนเวิ้งว้าง...ยามห่างไกล ยังสถิตคงมั่น...ทุกวันอยู่ ความตราตรูมิเหือด...แห้งหายไหน เยื่อใยรักภักดี...ที่จริงใจ แฝงอบอุ่นอาลัย...ในดวงตา... Soul Searcher Inspired to write 6/7/2017 "...หากฉัน เพ่งมองตาเธอให้ลึกหน่อย อย่างน้อย อาจทำให้ต้องเฉลียวใจ ว่ามีความหมายใด ซ่อนในดวงฤทัย บ่งบอกความในใจที่ดวงตา..." "...โอ้ความรัก นั่นอยู่ไหน ไยจึงไม่เห็น มองหา เช้าเย็นมิพบพาน ใจเอ๋ยใจเรา โฉดเขลาหรือนั่น ปล่อยรักนั้นให้เดิน ผ่านไป..." 3b222Jtnxfc หัวข้อ: Re: คือเธอ เริ่มหัวข้อโดย: ปฏิพัฒน์ ที่ 06 กรกฎาคม, 2560, 02:29:17 PM เพียงสายลมพรมแผ่วและแล้วผ่าน ยังตรึงการผะแผ่วยามแว่วไหว อุ่นหรือหนาวร้าวเหลือในเยื่อใย ที่อาจไม่ยื้อได้เหมือนสายลม .... จะส่งความวูบไหวยังไรเล่า จึงตามเฝ้าบอกคืนความชื่นสม เพียงระบายสายใจในอารมณ์ ในความข่มคะนึงคิดถึงเธอ ..... ปฏิพัฒน์ หัวข้อ: Re: คือเธอ เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 07 กรกฎาคม, 2560, 09:25:06 AM ผะแผ่วพายผ่านพลิ้ว...ผิวสัมผัส หวาดกระหวัดหลัวลม...โหยห่มเก้อ หอบหัวใจดื้อด้าน...มานบำเรอ หลงละเมอเพ้อพร่ำ...รำพันครวญ ชื่นรสคำแช่มช้อย...พร้อยพินิจ พลุ่งพล่านฤทธิ์พิศวาส...พัดผาดผวน ดุจเสพน้ำจัณฑ์เร้า...เย้ารัญจวน ระรานรวนหวนไห้...อาลัยวอน... Soul Searcher Inspired to write 7/7/2017 |