เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

อตีตัง นานวาคะเมยยะ
เอาธรรมะครองใจใฝ่หักห้าม
มิให้เก็บเจ็บจุกจนลุกลาม
อดีตข้ามพ้นแล้วไม่แคล้วทวน

นัปปฏิกังเข อนาคตัง
อย่ามัวหวังอนาคตรสหอมหวน
เพราะไม่แน่นอนจริงสิ่งทั้งมวล
จึงไม่ควรจมปลักจนดักดาน

เรื่องราวเก่าเล่าเห็นเป็นอดีต
มักจะกรีดทรวงในดั่งไฟผลาญ
ทั้งเร่าร้อนเจ็บแสบแปลบดวงมาน
ยากแก่การแก้ไขให้คืนดี

หากเป็นเรื่องงดงามยามคิดหวน
มันก็ชวนพิสมัยไม่หมองศรี
หากเป็นเรื่องเจ็บช้ำทำราคี
ก็สุดที่จะแก้ดวงแดตรอม

อัชเชวะ กิจจะมาตัปปัง
ควรมุ่งหวังวันนี้ฤดีหลอม
พอเป็นจริงสิ่งสร้างมิร้างดอม
บากบั่นพร้อมด้วยใจไม่เว้นวาย

โก ชัญญา มะระณัง สุเว
หากรวนเรประมาทอาจจะสาย
เพราะไม่รู้มรณะสาธยาย
เราอาจตายพรุ่งนี้ไม่รีรอ

ปะมาโท มัจจุโน ปะทัง
ประมาทพลั้งเหมือนตายคล้ายกันหนอ
ไม่ประมาทตรงข้ามย่อมงามพอ
เป็นทางก่อ อมตะ* ประเสริฐเอย ฯ

พรานไพร

(*อปฺปมาโท อมตํ ปทํ)