|
หัวข้อ: คนแก่ต้องการคนรักและเข้าใจ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 08 สิงหาคม, 2560, 12:43:02 PM ถ้าเหนื่อยนักพักนิดนำจิตวุ่น สูดกลิ่นกรุ่นลงลึกดมพฤกษา สู่ภวังค์รั้งกลับแค่หลับตา ทิ้งปัญหาต้นตอที่รอรุม ลองลุกขึ้นยืนแอ่นเหยียดแขนเข่า ปลอดรบเร้าปวดในดังไฟสุม ก้าวขวาซ้ายสวบสวบไร้ควบคุม ปลดเรื่องกลุ้มมากน้อยทะยอยวาง เหลือแต่รักมักได้หลงใหลโกรธ ล้วนก่อโทษลำเค็ญละเว้นห่าง หากเกาะกัดปัดเป่าหนักเบาจาง หยิบสิ่งสร้างสุขสันต์แบ่งปันตน หิวก็กินลิ้นอยากอย่ามากรส ปรุงสุกสดบดตำแข็งทำป่น สองหูอื้อมือชาตามืดมน เจ็บลงส้นจุกจอดนอนทอดกาย ระวังคิดจิตเปลี่ยวเงียบเดียวนั่ง ขาดยับยั้งพรั่งพรูกลางหมู่หมาย รู้เท่าไรพูดเท่านั้นอันตราย พร่ำอยากตายหายพ้นไร้คนแล ชะตาผูกถูกข่มซ่อนปมด้อย เก็บเศร้าสร้อยฝังตรึงไว้ถึงแก่ หยุดคิดสั้นผันผวนพลิกปรวนแปร อย่าพ่ายแพ้เหงาหงัก ผมรักคุณ รพีกาญจน์ |