|
หัวข้อ: มาตอนไม่ว่าง ว่างไม่ยอมมา เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 14 สิงหาคม, 2560, 05:50:19 AM ปีนบันไดไต่กิ่งทิ้งตัวถ่วง มือเกี่ยวพวงเก็บผลเกาะต้นแน่น ระวังมดจดจ่อแมงต่อแตน เคยร่นแล่นผึ้งลอยบินต่อยตี ช่วงฮาเฮเวลาฉุกละหุก นั่งปลดทุกข์เบ่งขำหน้าดำปี๋ มือจับไมค์ใส่ฟิลรินบรั่นดี หลับตีสี่เชียร์บอลนอนกางพุง ซ้ายจับส้อมช้อนขวาข้าวคาปาก สางผมสากยืดปลายสยายยุ่ง กาแลคลอนลอนรั่วซ่อมจั่วมุง สวดพาหุงข้ามหยุดสะดุดคำ คราขับรถลงเรือขึ้นเหนือล่อง หั่นผักดองล้างชะซอยกะหล่ำ ฟ้อนครัวทานลานวัดสะบัดนำ ฝนพรำพรำฟ้าร้องง่วนท้องนา ชุดวันเกิดเปิดก๊อกฟอกสบู่ ทอดเนื้อหมูสามชั้นน้ำมันฉ่า กลอนประดังพรั่งพรูกรูออกมา หยิบปากกาเขียนไวเกือบไม่ทัน เหมือนถูกฉุดหยุดปับอยู่กับที่ ข้างหน้ามีเหล็กแกร่งกำแพงกั้น ว่างเนอว่างถ่างจิตคิดทั้งวัน สมองตันมืออ่อนได้กลอนเดียว รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: มาตอนไม่ว่าง ว่างไม่ยอมมา เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 14 สิงหาคม, 2560, 10:14:01 AM อารมณ์กลอนชอบมาเวลาแปลก เคล้าซึมแทรกคล้องเคียงเพียงประเดี๋ยว ปล่อยลื่นไหลน้อยนิดกระจิ๊ดเดียว ทิ้งปลายเหี่ยวมิโล่งโปร่งสบาย บางครั้งคราอารมณ์ร่วมถมถืด ร่ายยาวยืดหลากประเด็นมาเป็นสาย ทั้งกลอนกาพย์โคลงฉันท์พรรณราย สุขใจกายเท่านี้ดีพอแล้ว เมื่อลมหอบความเหงาเบาบางพัด ใจกระหวัดสำเนียงเสียงเจื้อยแจ้ว แม่ยอดชู้คู่ขวัญจำนรรจ์แพรว รำพึงแผ่วรำพันเพื่อบรรเทา หวนคะนึงถึงฝันครั้นอดีต เคยเขียนขีดไล้โลมโฉมเฉลา ด้วยคำหวานซ่านซึ้งรัดรึงเนา ยามสองเราพลัดหลงในดงรัก วรรษากาลผ่านดลจนเหินห่าง ในเลือนรางอักษรกลอนสลัก ย้อนรอยจำสัมพันธ์คืนวันภักดิ์ แจ้งประจักษ์ลึกล่วงห้วงอุรา คงเหลือเพียงเงารูปที่ซูบผอม กับคำหอมร้อยจิตขนิษฐา เสมือนภาพตรึงติดก่อนนิทรา ยามเพลาเหงาลมห่มรัญจวน... Soul Searcher Inspired to write 14/8/2017 หัวข้อ: Re: มาตอนไม่ว่าง ว่างไม่ยอมมา เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 14 สิงหาคม, 2560, 12:28:47 PM เงารูปขาดอาหารสังขารหง่อม จึงผ่ายผอมแห้งโหยโอดโอยหวน เจ้าของทิ้งรูปเหงาเฝ้าคร่ำครวญ จงรีบด่วนเจือจานอาหารใจ อยากขอซื้อ"รัญจวน"คร่ำครวญบ้าง เผื่ออ้างว้างห่มขวัญคลายหวั่นไหว ดีกว่าห่มลมหนาวร้าวทรวงใน หากแม้นใครมีขายโปรดร่ายกลอน :23: ตะวัน หัวข้อ: Re: มาตอนไม่ว่าง ว่างไม่ยอมมา เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 14 สิงหาคม, 2560, 03:09:22 PM ที่เงารูปซูบผอมตรอมตรมหนัก เหตุเพราะรักมิสมอารมณ์หลอน เกิดอาหารเป็นพิษจิตนิวรณ์ นั่งทอดถอนอารมณ์ห่มอ้างว้าง เรื่อง"รัญจวน"ชวนฟุ้งยุ่งเหยิงจิต ด้วยสนิทจึงเตือนใช่เจื่อนขวาง จักทั้งวันครุ่นคิดติดมิวาง เหมือนทุกอย่างหน้าเธอเพ้อตาลอย ใครผ่านไปผ่านมาระอาบ่น นี่มันคนบ้าฤา กระบือผล็อย ได้แต่นั่งอมยิ้มกรุ้มกริ่มกลอย ศรีธัญญาสะกดรอยคอยตะครุบ Soul :27: หัวข้อ: Re: มาตอนไม่ว่าง ว่างไม่ยอมมา เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 14 สิงหาคม, 2560, 04:45:26 PM :30:
คงจะเป็นเอามากลำบากแย่ เจ็บดวงแดเดียวดายหมายจะอุบ ใจเย็นเย็นกินแตงแคนตาลุป เคี้ยวกรุบกรุบกรอบกรอบต้องชอบใจ เรื่องรัญจวนครวญคร่ำพร่ำเพ้อหา ศรีธัญญาเขาปล่อยปละมาใช่ไหม หยุดสามวันต้องลาอย่าหวั่นใด โอกาสหน้าฟ้าใหม่ให้มาเยือน วิริน ๑๔/๘/๖๐ :30: |