เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: เจิดจำรัสรัตนกานท์ ที่ 21 สิงหาคม, 2560, 10:00:37 PM



หัวข้อ: รำพันโฉม
เริ่มหัวข้อโดย: เจิดจำรัสรัตนกานท์ ที่ 21 สิงหาคม, 2560, 10:00:37 PM
เส้นเกษาดำขลับลับพราวพราย
ดวงพักตร์ฉายซึ่งด้วยรัศมี
คิ้วน้องนางดั่งคันศรพรทวี
ดวงเนตรนี้ดังแม่กวางกลางพนา

งามเช่นนี้หายากยิ่งกว่าสิ่งอื่น
งามระรื่นรวยรสดังปักษา
งามทั้งกายทั้งหัวใจทั้งวาจา
งามกว่าหญิงทั่วหล้าปฐพี

ความงามเจ้าทำให้ข้าต้องหลงรัก
มิอาจหักห้ามใจให้หน่ายหนี
ข้าจะขอรักเจ้าเท่าชีวี
ครองรักนี้ให้พูนสุขทุกวันวาน

จึงขอแต่งร่ายเรียงเป็นคำกลอน
ร้อยอักษรด้วยใจรักถักประสาน
รำพันรักของตัวข้าด้วยกลอนกานท์
ให้นงคราญเห็นใจใฝ่ฤดี

อย่ามาหักอกกันนะ มันเจ็บ


เจิดจำรัสรัตนกานท์
21/08/60


หัวข้อ: Re: รำพันโฉม
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 22 สิงหาคม, 2560, 12:06:46 AM



"อกหักไม่ยักกะตาย"ขอบอก
เก็บช้ำชอกเยี่ยงชายมิหน่ายหนี
แม้ความหวังมลายกลายธุลี
ก็ยังดีมีใครให้หวนนึก

บันดาลดลแรงใจใส่อักษร
ลุกขึ้นมาแต่งกลอนเมื่อตอนดึก
ค่ำคืนเคียงเรียงรายประกายพรึก
ร้อยจารึกอาลัยในวิญญาณ์

หากว่าส่งเสียงศิลป์ได้ยินถึง
อาบคะนึงตราบสิ้นถวิลหา
มิคลายคลอนคลั่งไคล้นัยนา
จวบชีวาม้วยมอดจึงถอดใจ

Soul

WD9ui22GSsE



หัวข้อ: Re: รำพันโฉม
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 22 สิงหาคม, 2560, 01:05:22 PM

อกหักมิตายแน่แค่คางเหลือง
แถมยังเปลืองเวลากว่าสิ่งไหน
พลังจินต์หดหายมลายไป
ดวงฤทัยห่อเหี่ยวเปลี่ยววิญญาณ์

มีบ้างตายเพราะรักปักใจหลง
ถึงปลดปลงมอดม้วยด้วยห่วงหา
ไม่สมหวังดังจิตคิดอำลา
เอาชีวาเดิมพันหั่นชีพตน

รักมิเคยฆ่าใครให้แดดิ้น
แต่ดวงจินต์มนุษย์สุดสับสน
เอารักเป็นแก่นสารผลาญกมล
เลยหลงกลเสน่หาว่าของเรา

รักเป็นสิ่งกลางกลางที่วางไว้
สุดแต่ใครจับจองเป็นของเขา
หรือมองเป็นธรรมดาว่าเพียงเงา
สุขหรือเศร้าไม่แน่..แค่นั้นเอง

 :19:

ตะวัน


หัวข้อ: Re: รำพันโฉม
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 23 สิงหาคม, 2560, 02:19:04 PM
:30:

อกหักอาจมีบ้างแถมคางเหลือง
ทั้งสิ้นแปลืองเงินทองยาดองเจ๋ง
เสียเวร่ำเวลาคราวังเวง
ฟังแต่เพลงรันทดร้องโอดโอย

พวกที่ตายเพราะรักอกหักนั้น
โดนลงทัณฑ์สาปแช่งแรงจริงโหวย
ถึงขั้นเพ้อละเมอหาน้ำตาโปรย
ใจรวยโรยเช่าค่ำร่ำน้ำเมา

รักนั่นแหละฆ่าคนสับสนยิ่ง
ไม่ว่าหญิงหรือชายตั้งหลายหน้า
หลงหัวปักหัวปำตำคูนา
เสน่หาหว่านกลบจุดจบมี

รักเป็นสิ่งลวงโลกให้โศกเศร้า
รักเป็นเงาตามตัวหัวร้อนจี๋
รักอยากได้ครอบครองตรองจงดี
รักฉันมีเผื่อใจให้ทุกคน...

วิริน
๒๓/๘/๖๐

 :30: