เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(http://i531.photobucket.com/albums/dd360/faye00701/I%20Love%20the%20rain/2q2ljz7-1.gif)


เราเขียนกลอนเพื่อ.... :letter:

เมื่อเรารักอักษรบวรศิลป์
วรรณกวินจริงแท้จงแผ่เผย
มธุรสพจน์งามยามเปรอเปรย
น่าชื่นเชยในคำที่ร่ำริน

อักขระประดิษฐ์คิดรังสรรค์
จรรโลงบรรณดั่งใจใฝ่ถวิล
หมั่นเยือนย้ำค้ำชูอยู่อาจิณ
จะระบิลเลื่องลือระบือนาม

มาพักผ่อนหย่อนจิตลิขิตร้อย
ถักทอถ้อยบรรจงลงสนาม
ผู้อ่านพบสบจินต์กวินงาม
บังเกิดความนิยมกลิ่นฉมอวล

ทางกลับกันสรรแผ่แต่ฉาวร้อน
ตั้งแง่งอน สาดสีตีไข่สวน
จะสุขได้ไฉนเมื่อใจรวน
ก่อฉนวนประจำมิงามตา

คิดถ้วนถี่สีขาวที่พราวพร่าง
อ่านอยู่ข้างนอกนั้นฤาหรรษา
ถามตนบ้างสักนิดอวิชชา
หรือปัญญา-ชนแน่ที่แพร่ไป

โปรดผินหน้ามามองประคองข้าง
ปูเส้นทางเสริมส่งคงไสว
ความคิดสรรกลั่นออกบ่งบอกใจ
เธอ...เขียนกลอนเพื่ออะไรควรไตร่ตรอง

ดารกะ

 :24:

(http://upic.me/i/9t/6o8wn.gif) (http://upic.me/show/61854987)


 
เดินผ่านมาครานั้นวันเหนื่อยหน่าย
หวังพักกายใจตรงดงอักษร
เหงาวังเวงเคว้งคว้างบนทางจร
อ่านบทกลอนกลืนกล้ำน้ำตานอง

เก้าธันวาฯหนึ่งหนึ่งจึงสมัคร
ด้วยใจรักเรียนอ่าน เนตผ่านคล่อง
อยู่หน้าจอประจำตามครรลอง
เช้านั่งจ้องจวบค่ำเลิกทำงาน

เขียนสัพเพเหระเปะปะบ่อย
ใจเลื่อนลอยสับสนไร้คนอ่าน
มิฟู่ฟ่าหราหรูดุจปูคลาน
ทั้งหย่อนยานฉันทลักษณ์อักษรา

ฉันเขียนกลอนผ่อนทุกข์สนุกสนาน
รินร่ายกานท์โต้ตอบชอบหรรษา
กระโดกกระเดกมีบ้างในบางครา
บ้างเขียนทั้งน้ำตาวันปราชัย

พบมิตรงามน้ำจิตคิดต่อฐาน
คงสงสารลูกปูเดินถูไถ
จากวันนั้นฉันมีวันนี้ไง
เพราะน้ำใจการุณย์คอยหนุนนำ

คอยชี้แนะแกะเกลาเข้าสะกิด
เริงลิขิตผันผกตลกขำ
แต่คืบคลานยันโตจวบโชว์คำ
ขอตอบย้ำ ทำทั้งหมดทดแทนคุณ

ดิน

 :14:

เช้าเขียนกลอนจนสายบ่ายหน้ายุ่ง
ง่วนนังนุง เย็นโล่งโปร่งสมอง
ครั้นดึกดื่นครื้นเครงเลบงลบอง
สุขสมปองรำบายรายรุ่มเร้า

พักผ่อนคลายเครียดคิดจิตบำบัด
มุ่งขจัดหมักหมมจ่อมจมเศร้า
ขยะใจทิ้งขว้างให้บางเบา
โรคเปลี่ยวเหงาเลือนรางค่อยจางรอย

บางครั้งเหมือนฟุ้งซ่านอาการหนัก
นกปีกหักซมซานซบคานกร่อย
บางวันเพ้อฝนฟ้านั่งตาปรอย
แต่ที่บ่อยฝากลมห่มพะนอ

หากถามเขียนกลอนไปทำไมหนา
เห็นเขาว่า คารมคมเป็นต่อ
เรื่องอื่นมิกริ่งเกรงร้องเพลงรอ
คมรูปหล่อก็ยังพ่ายคมคายคำ

Soul Searcher
Inspired to write 5/12/2017

 :12:

อยากเขียนกลอนเป็นบ้างอย่างปู่ย่า
เห็นลุงป้าเปรอป้อนย้อนกันขำ
นึกสนุกลุกมาหาเรื่องทำ
ดีกว่าคลำพุงนอนตอนว่างเรียน

แรกไม่ปงไม่เป็นเน้นออดอ้อน
หาคนสอนคอยเฝ้าเข้าขีดเขียน
สัมผัสยากยุ่งมากสู้พากเพียร
ไม่ถึงเซียนแต่ซ่าส์ กล้าวางกลอน

ใครจะคมกว่ากันฟันเลือดหยด
จะวางพจน์วาบไหวให้กระฉ่อน
จะเขียนกานท์หวานเสริฟเลิฟทุกตอน
จะออดอ้อนคารม คมแข่งลุง

กล้าครับผม

 :12:

แต่ไม่มีฉาวๆๆให้อ้อนเบยอ่า
เห็นก็แต่รุ่น ป้า ย่า ยาย..บรื๊ออออออ :14: :14:

หรือท่านอาจารย์ปู่ระนาดเอก ไม่รับสาวๆเข้าเว็บนี้ :24:

 รูปตอนอยู่อนุบาล ก็คงประมาณ5ขวบมั้งขอรับ...ตอนนี้กล้าหล่อแล้วนะครับท่านลุง :32:

 แง้ๆๆท่านลุงเล่นโคลง :23:

เดี๋ยวกล้ากางตำราก่อง :21:

(http://upic.me/i/p4/4poet.gif)


แปลว่าไรแว้..โคลงเรา... :20:

กราบสวัสดีขอรับท่านลุงศิลา

กล้าหายไปนานต้องขอประทานโทษด้วยนะครับ
 :aab15: :aab15: :aab15:


*หล้า....แปลว่าฉาวๆๆครับผม แหะๆๆ :21:

ขอขอบพระคุณ  คุณลุงโซล และ คุณลุงศิลา ที่ยังเหมือนเดิมกับกล้ามาตลอดครับผม :aab17: :aab17: :aab17:

(http://f.ptcdn.info/009/021/000/1404804873-o.jpg)

ตัวคนเดียวเปลี่ยวเปล่าเดินก้าวข้าม
ฝ่าขวากหนามรายทางดักขวางหน้า
ทั้งทิ่มแทงแยงตำช้ำกายา
ข่วนแขนขาด่างพร้อยฝากรอยเรียว

ระหกระเหินเดินดุ่มเพียงสุ่มเสี่ยง
ลำพังเพียง ร้างไร้ใครแลเหลียว
ขุนโขดเขินเนินดงหลงลดเลี้ยว
สุขเศษเสี้ยวเพียงนิดที่จิตตน

ชมดาวเดือนเกลื่อนฟ้านภากาศ
ภาณุมาศ สกุณาหมอกฟ้าฝน
สายธาราละหานไพรน้ำใสวน
คร่ำเคร่งค้นจดจารร้อยกานท์กรอง

เพียงสิ่งนี้ที่ได้พอคลายเหงา
ผ่อนบรรเทาจิตใจให้ใสผ่อง
เพื่อสู้ต่อก่อใหม่ในครรลอง
ใช่เกี่ยวข้องชนชั้นฐานันดร

ยามดวงดับคับอกตกเหวห้วง
กรุ่นในทรวงระอุเจียนผุกร่อน
หันเหลียวซ้ายย้ายขวาพารานรอน
ไม้สักท่อนข้างกายยังไม่มี

กว่าพ้นผ่านมานล้าแสนสาหัส
ชุ่มโชกชัดกรีดเชือดเลือดสาดสี
กว่าก้าวพ้นผ่านได้ถึงปลายปี
ฉันคงซี้ก่อนแน่แผลเต็มกาย

ละอองดิน


 :15:

เลยสนุกยุควัยไอหนุ่มสาว
เขียนเรื่องคาวฉาวปากกระดากศรี
เดินกระด้างข้างในไฟยังมี
สะกิดทีเปกพ่อลออตา

แค่ขบขำจำกัดบำบัดแก่
ชม้ายแลคอยหลบสยบซ่า
ยินขับขานหวานเวียกเรียกอาวอา
จ๊ะทิงจาฟ้าใสใจเบิกพอง

ย่างก๊องแก๊งแข้งขาสารรูป
มันน่าจูบลูบองค์ตรงไหนผ่อง
หากสะสวยรวยสินดินละออง
คงลอยล่องฟ่องฟ้าอ่าเดือนดาว

ปัจจุบันฉันท้อไม่หล่อเหลา
แก่หนวดเคราผมขนดำปนขาว
มักเป็นลมอมเมี่ยงเสียงเหน่อยาว
มือจับราวคลานพื้นขึ้นบันได

เอาคำเก่าเล่าความโล้ตามเรื่อง
ขลาดคุยเขื่องเพราเพรงวังเวงไหว
ม่วนชมนกหกเหินกลางเนินไพร
ปลูกลำไยไต่โหนกระโจนคู

เห็นดีงามทรามชั่วมั่วสาแหรก-
ขาดตุ่มแตกตำตาพาอดสู
แสร้งละเลียดเสียดส่อทรฮู
ได้เรียนรู้จารจดบรรณบทกลอน

รพีกาญจน์

(http://upic.me/i/bu/2017-12-17_19-07-20.png)

♥"กัลยณมิตร"♥

สื่อความหมายลายลักษณ์อักษรศิลป์
งามระบิลแบบบทกำหนดส่ง
จะแต่งแต้มแย้มพรายบรรยายตรง
ผู้กวีชี้บ่งบรรจงคำ

ต่างจากจินตนาการงานยกเมฆ
ย่อมโยกเยกเยยวนชวนขันขำ
แต่ยังมั่นฉันทลักษณ์คงหลักจำ
ทุกวรรคเพียรเวียนย้ำในสำนวน

อักษรนี้ชี้บ่งตราตรงจิต
ใครลิขิตคงคือสื่อกระสวน
หนึ่งนิ้วออกบอกใครให้ทบทวน
สี่นิ้วล้วนบอกตน...คนเช่นไร

ตัวอักษรสื่อความงามกระเดื่อง
อาจตรงเรื่องราวบ้างพลางเฉไฉ
แหล่งนานาสารพันนอกครรไล
มิอาจใช่เฉกจริงทุกสิ่งมอง

ฉะนั้นควรใคร่คิดพินิจก่อน
งานขจรขจายร่ายทั้งผอง
ครั้นสื่อสารผ่านคำใช่ลำพอง
ไม่หมายถองถากถางให้หมางจินต์

เจตนาพาเพลินเหินลมห้วง
สื่อแทรกทรวงสรรค์สร้างในทางศิลป์
อย่าถือสาว่าบ่นคนคุ้นชิน
อยู่ร่วมถิ่นอภัยกัน "กัลยณมิตร"

ละอองดิน

 :aab15:

เสมือนขว้างดอกไม้ใส่ถังขยะ
หมดหอมแล้วก็ผละกลางดวงจิต
แล้วจะเอาอะไรในชีวิต
แรกเจอกันนั้นคิดฤาควรคบ

ความจริงคือผิดหวังดั่งนี้แหละ
เศร้าระทมข้องแวะเมื่อคราวจบ
ใครจะสร้างเขื่อนคั่นกั้นทำนบ
คงมิช่วยเราลบในรอยช้ำ

เราเขียนกลอนตอนนี้ที่หวั่นไหว
บทกลอนพาเราไปตามเยื้องย่ำ
ทุกห้วงยังปรากฏใจจดจำ
บนห้วงความระกำย้ำมิเลือน

สิริวตี

 :14:

ถอดหัวโขนโยนทิ้งแล้ววิ่งแวะ
เทียวขุดคุ้ยค่อนแคะแขวะผองเพื่อน
สิ่งหนึ่งนั่นหมั่นทำประจำเรือน
อาจปนเปื้อนลิงโลนมิโดนใจ

ขอเอ่ยย้ำพร่ำฝากออกจากจิต
แม้เผลอผิดพลั้งพลาดขาดเลื่อมใส
กลอนกระโดกโขกคละกระด้างไป
อาจผู้ใหญ่บางคนบ่นรำคาญ

วอนลูกหลานท่านคุณอย่าฉุนฉิว
กลอนบิดพลิ้วเพี้ยนตามพร่องความหวาน
ละอองดินฟั่นเฟือนยามเยือนลาน
ให้ทนอ่านเถิดนะจะชินเอง

ดิน

 :21: