เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: มนต์คำ ที่ 17 ธันวาคม, 2560, 08:38:28 PM



หัวข้อ: พี่รักนุชนาฏ
เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 17 ธันวาคม, 2560, 08:38:28 PM
คิดถึงมากรู้ไหมหัวใจนั้น
ยามกายต้องห่างกันแสนหวั่นไหว
เกรงนุชเจ้าเศร้าโศกวิโยคใจ
หวนอาลัยอาวรณ์ร้าวรอนทรวง

เวิ้งวงหาวคราวห่างอ้างว้างนัก
เหลือแต่รักโลมให้หัวใจหวง
มิอาจอ้างรจนา..สุดาดวง-
ว่าพี่ห่วงยิ่งแล้วนะแก้วตา

กุหลาบแดงดอกนั้นกำนัลน้อง
ยามห่างห้องไกลหอเฝ้ารอหา
สัมผัสเพียงภาพงามที่ล่ามคา
ให้ไขว่คว้าแคว้งคว้างอยู่รางเลือน

เห็นแต่บทรจนาอันประณีต
ขณะใจถูกกรีดราวมีดเฉือน
เป็นริ้วรอยเกลื่อนทรวงผ่านล่วงเดือน-
นับปีเคลื่อนยิ่งคล้ายจะวายวาง

กรีดด้วยคมอาวรณ์ร้าวรอนนัก
กรีดด้วยรักเจ็บอยู่มิรู้สร่าง
ถวิลถึงร่างเงาที่เบาบาง
หวั่นจะร้างรูปรอยที่คอยรอ

ไกลสุดขอบฟ้านั่นพระจันทร์เสี้ยว
ยังคล้องวงรูปเคียวเป็นเรียวขอ
รั้งใจพี่ห่วงเฝ้าพะเน้าพะนอ
แต่สุดย่อย่นสรวงมาพ่วงกัน

เดือนเจ้าเอยค่อยจางเมื่อสางรุ่ง
เมื่อพรายรุ้งอำพน..อกคนฝัน
ยังคงเย็นยะเยียบและเงียบงัน
พิษรักนั้นซึมซ่านสุดต้านแล้ว

นุชนาฏพิลาสลักษณ์ประจักษ์เถิด
กรองคำเปิดเผยผ่านจักหวานแว่ว
จักล้อมรอบดวงขวัญแล้วกันแนว
ใดอย่าแผ้วอย่าพาลแดดานนวล

เพียงพันแสงส่องสว่างเมื่อสางตรู่
ให้ตื่นรู้รอบวารเวียนผ่านหวน-
กระแสกาลล่วงเลยไม่เคยทวน
แต่ทุกส่วนเจตจินต์ไม่ผินตาม

ยังคงมั่นหมายคล้องประคองวาสน์
เอาแรงปรารถน์เอ่อท้นออกล้นหลาม
หลั่งรินโลมอาบลงสู่นงราม
โอบรูปนามถนอมไว้ด้วยนัยนั้น

จะเนิ่นจะนานเพียงไหนวอนให้น้อง
ร่วมรับรองรับรู้เป็นคู่ขวัญ
ด้วยว่าใจดวงนี้พร้อมชีวัน
จะไม่ผันจากนวลแม้ส่วนเดียว

พี่กรองคำย้ำให้ขอได้รู้
ยามห่างชู้ได้แต่ชะแง้เหลียว
รักเจ้าเอยอย่าคลายสลายเกลียว
ด้วยทุกเสี้ยวทรวงนี้มอบพลีนาง

ตราบฟ้าสิ้นดินสลายมลายภพ
แรงกาลลบเลือนลงมิคงร่าง
กี่รอบวนวัฏฏะไม่ละวาง
หมายร่วมทางชีวิตนิจนิรันดร์

มนต์คำ


หัวข้อ: Re: พี่รักนุชนาฏ
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 21 ธันวาคม, 2560, 06:57:03 AM
หยาดน้ำค้างพร่างหญ้าก็มาคลาย
ความรักวน​ เวียน​ ว่าย​เป็นเช่นนั้น
งามดอกไม้หลากสีทุกวี่วัน
แล้วก็ร่วงลงพลันสู่พรมดิน

สายลมความอาลัยไม่คืนกลับ
เสียงร่ำร้องยังสดับไม่เคยสิ้น
โอ้ความรักคือความร้าวหนาวธรณิน
หยดน้ำตาหลั่งรินเพื่อสิ่งใด

สิริวตี


หัวข้อ: Re: พี่รักนุชนาฏ
เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 03 มกราคม, 2561, 09:55:01 PM
หยาดน้ำค้างพร่างหญ้าก็มาคลาย
ความรักวน​ เวียน​ ว่าย​เป็นเช่นนั้น
งามดอกไม้หลากสีทุกวี่วัน
แล้วก็ร่วงลงพลันสู่พรมดิน

สายลมความอาลัยไม่คืนกลับ
เสียงร่ำร้องยังสดับไม่เคยสิ้น
โอ้ความรักคือความร้าวหนาวธรณิน
หยดน้ำตาหลั่งรินเพื่อสิ่งใด

สิริวตี
หากรักไม่ควรคู่จะอยู่ข้าง
หวังแค่สร้างภาพแต่งอันแกว่งไหว
ย่อมต้องเลิกร้างกันพรากผันไกล
ทิ้งเศษซากฝากไว้ให้ระทม

แต่รักพี่ยิ่งนานยิ่งหวานหอม
จักหยาดย้อมฉ่ำชื่น ขับขื่นขม
หาใช่หยาดน้ำค้างที่พร่างพรม
เพี่ยงแค่ลม แดดพลอดก็มอดตน



หัวข้อ: Re: พี่รักนุชนาฏ
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 07 มกราคม, 2561, 09:21:40 AM
รักมิเคยคู่ควรคะนึงหา
รักคือการร้างลาคราวันหม่น
รักที่แท้คือทุกข์ของทุกคน
รักอยู่บนพื้นฐานการไม่มี

พูดว่ารักล้านครั้งยังมอดดับ
จนใจจับจืดจางร้างหลีกหนี
ความรักคือสิ่งใดในชีวี
หรือรักแค่คำกวีที่พร่างพราว

สิริวตี