|
หัวข้อ: เจ้าของความเศร้า เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 21 มกราคม, 2561, 07:57:09 PM ในคืนค่ำน้ำค้างลงหยาดหญ้า
ฤดูความห่วงหาไม่เคยสิ้น ยังเวียนว่ายไปมาเป็นอาจิณ เพื่อให้หมายถวิลมาถือครอง ลมหนาวล่วงลาก่อนลมร้อนเข้า ทุกฤดูมีความเศร้าเป็นเจ้าของ โอ้ดวงใจในดวงตา, เถิด...มามอง เก็บเจ้าดอกพิกุลกรองส่งคล้องใจ เหลือกี่รอยทรงจำห้วงสำนึก ยังจดจารจารึกอยู่หรือไม่ ฤดูกาลผ่านมาฤๅผ่านไป ฤดูใดเล่ารักหวนกลับคืน หรือคือห้วงแห่งม่านมหรสพ ที่เรายอมสยบเมื่อคราวตื่น ที่มันมามอดไหม้ด้วยไฟฟืน จนกินกลืนความเศร้าทุกคราวครา ในคืนค่ำน้ำค้างพราวพร่างพรม น้ำแห่งความขื่นขมเข้าหยาดหน้า เติมชีวิตทุกช่วงในดวงตา ไหลเรื่อยอย่างช้าช้าและยั่งยืน สิริวตี หัวข้อ: Re: เจ้าของความเศร้า เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 23 มกราคม, 2561, 06:19:30 AM ควรใครคู่เคียงคล้อง...ซุกหมองเศร้า แนบหลับเล้าโลมกายมิหมายอื่น ฉาบชโลมชอกช้ำไล้กล้ำกลืน จนโชกชื้นขื่นมัวสลัวยล ในคืนค่ำน้ำค้างพร่างพรายล้อม เหมือนสุขย้อมหรรษา หย่าทุกข์หม่น ครั้นเยื้อนสางต้องแสง แห้งเหือดทล ก็ปิ่มล้นท้นทุกข์รุกเจียนวาย แพร้วพิลาสชั่วครั้งแม้หยั่งรู้ ตราบเช้าตรู่คล้อยรักจักจางหาย แต่กระหวัดรั้งเชื่อมมิเสื่อมคลาย ผุดรูปพรายพริ้งเพราเงื้อมเงาซ้อน ในคืนค่ำน้ำค้างพร่างพรายพิศ ทิ้งความคิดหมกมุ่นวุ่นวายผ่อน เพียงชื่นรับร้อยร่ำ รสฉ่ำกลอน ที่แทรกซอนเวียนวาบ...ซึ้งซาบวาร Soul Searcher Inspired to write 23/1/2018 หัวข้อ: Re: เจ้าของความเศร้า เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 25 มกราคม, 2561, 10:45:03 AM :30:
เป็นเจ้าของความเศร้าเคล้าดวงจิต กลอนลิขิตจากจินต์สิ้นทางอ้อน แม้นเมียงมองมาดหมายคล้ายตัดรอน เคล้าคลอนอนระทมจมน้ำตา ในคืนค่ำร่ำเรียกเพรียกคอยเขา ทุกข์ซืมเซาเช้าเย็นเป็นหนักหนา สะอื้นอั้นครั้นคร้ามยามนิทรา ปวดแปลบพล่าล้าโรยโอดโอยครวญ เหมือนทุกข์ซ้อนโศกซ้ำย้ำความหมาย โศกมิคลายถาถมจมปั่นป่วน ผ่านกี่ฝนกี่หนาวร้าวรัญจวน ชีวิตซวนเซซังยังสู้ทน ครั้นรุ่งรางสางแสงอ่อนแรงล้า ทั่วนภามีดมิดคิดสับสน เมฆาบดบังไว้แม้ใคร่ยล มิมีผลหม่นหมดสลดทรวง หยาดน้ำค้างค้างหล่นบนยอดหญ้า หยาดน้ำตาค้างใจจนไหลร่วง หยาดน้ำทิพย์รอหลั่งยังแดดวง หยาดชโลมโถมถ่วงหากห่วงใย วิริน ๒๕/๑/๖๑ :30: หัวข้อ: Re: เจ้าของความเศร้า เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 27 มกราคม, 2561, 06:29:16 AM เชยชื่นรับจับจองความหมองเศร้า เปรียบแม้นเงาตามชิดสนิทใฝ่ เหมือนต้องคำสาปสิงอิงแอบใน ฝังเสี้ยนใจทิ่มแทงแสลงจน- เสียงครวญคร่ำเว้าวอนไหวอ่อนนั่น กังวานลั่นล้นกลอนอักษรหม่น ทึมเทาทาบภาพลักษณ์ประจักษ์ยล ย้อมจิตวนเวียนทุกข์รุ่มรุกเร้า แม้เหลือเพียงทรงจำคำเอ่ยเอื้อน ปรุงแต่งเลื่อนลอยรับกับกลอนเก่า ไล้โลมลูบจูบฝันเพื่อบรรเทา ทุกข์บางเบาคืนค่ำร้อยคำกานท์ ครั้นตื่นพบความจริงใช่สิ่งสร้าง สุขพลันจางทดท้อมาต่อสาน คืนสู่เศร้าโศกศัลย์อันยาวนาน ตราบสิ้นกาล ยึดครอง...หมองเศร้าตรม Soul Searcher Inspired to write 27/1/2018 หัวข้อ: Re: เจ้าของความเศร้า เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 27 มกราคม, 2561, 10:03:27 AM หากฤดูความรักยากจักเกิด
วาดภาพฝันบรรเจิดอย่างเหมาะสม เขียนวลีพลิ้วพรายอย่างคายคม ดับอารมณ์แห่งจิตคิดถึงกัน ขอบทกลอนบทนี้สีกุหลาบ ให้ดื่มด่ำกำซาบซึ่งในฝัน จวบจนเข้าอรุณอุ่นตะวัน ประทับจุมพิตนั้นอย่างบรรจง สิริวตี |