|
หัวข้อ: คะนึงนาง เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 06 มีนาคม, 2561, 08:23:43 PM คะนึงนาง วาบวาวหยาด น้ำค้าง ยามสางตรู่ วิหกกู่ ก้องดัง พี่ฟังเสียง ถวิลคำ ร่ำร้อย ทยอยเรียง ยินแต่เพียง เสียงคู สกุณา หอมดอกปีบ รวยรื่น แช่มชื่นจิต คะนึงคิด ถึงนวล ให้หวนหา หนาวลมเหนือ แทรกซอน อ่อนอุรา อยู่ห่างไกล เกินกว่า สบตากัน ริ้วลมโชย กลิ่นร่ำ ก็คร่ำครวญ แต่ความหอม ล้อมอวล ในสวนขวัญ จะหาคำ ใดพอ พ้อรำพัน ในอกนั้น รุ่มร้อน ราวฟอนไฟ ยามต้องร้าง อ้อมแขน อันแสนอุ่น นวลละมุน นิ่มน้อง คงหมองไหม้ กรรมใดหนอ แยกทาง จนห่างไกล ได้ชิดใกล้ เพียงฝัน คอยวันครอง ปีบลู่ลม พลิกพลิ้ว ดอกปลิวหล่น กลีบช้ำหม่น พ้นวัน ก็พลันหมอง แต่หอมหนึ่ง หอมล้ำ ยังจำจอง อกให้ต้อง เสน่หา เกินกว่าคลาย มนต์คำ 6/03/18 หัวข้อ: Re: คะนึงนาง เริ่มหัวข้อโดย: Pikulkaew ที่ 06 มีนาคม, 2561, 10:49:59 PM มนต์ความรักลึกซึ้งถึงแม้จาก มิอาจพรากความหลังทั้งสองฝ่าย แม้นอยู่ห่างห่างเพียงแค่ร่างกาย จิตวิญญาณยังหมายได้เคียงครอง คอยคะนึงถึงเขาราวกับว่า ยังอยู่ใกล้กายาเคียงคู่สอง รสแห่งรักสลักไว้ให้เมียงมอง ยามจับต้องตรึงจิต...คิดคะนึง คิดอะไรอยู่น๊า.... :30: สวัสดีค่ะคุณมนต์คำ ( มนตราแห่งคำสมคำร่ำลือจริงๆค่ะ ) |