|
หัวข้อ: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 25 พฤษภาคม, 2561, 10:46:05 AM "เจ้าจันทร์" ยังละเมอเพ้อพร่ำลำนำเพรียก เป็นเสียงเรียกมารั้งคืนฝั่งฝัน ที่โพ้นภพซบเซาใต้เงาจันทร์ เพียงรำพันรำพึงคะนึงครวญ อยากจะถามความในหัวใจเจ้า จักหมองเศร้าโศกซ้ำแต่กำสรวล ฤาปล่อยพราก จาก จบ มิทบทวน จึงเรรวนลืมวันเคยสัญญา ไหนบอกแม้ห่างไกลมิได้เห็น ทุกเช้าเย็นเฝ้าคอยละห้อยหา มิทันไรเหินห่างหลบร้างรา ทิ้งร่องรอยเสน่หาค้างคาใจ ปลายคิมหันต์ผันผ่านพรากหวานชื่น ฟ้าสะอื้นครืนครั่นภพสั่นไหว พิรุณร่ำคร่ำครวญหวนอาลัย ต่างฤาในทรวงอกวิตกตรม หากว่าฟ้าฟากโน้นอีกโพ้นภพ ได้บรรสบเสียงสะอื้นอันขื่นขม โปรดรับรู้ปรารถนาในอารมณ์ ที่เกินข่มหรือขับให้ดับลง ผ่านลมร้อนผ่อนแล้งทุกแห่งที่ แต่อกพี่ร้อนรุมแต่ลุ่มหลง หรือถึงคราวชีวิตต้องปลิดปลง เกินดำรงตนอยู่สู้ชะตา โอ้ต้นรักไยเจ้ายังเฉาอยู่ แม้ฝนหลั่งพรั่งพรูลงสู่หล้า ก็ยังคงแห้งโหยเหี่ยวโรยรา เหมือนหนึ่งว่าเตรียมพร้อมจักยอมตาย คงรอคอยหยาดพจน์สักหยดหนึ่ง ซึมซ่านซึ้งแทรกโศกวิโยคหาย ก่อนอกที่แล้งร้างจักวางวาย ยังคงหมายมาดสมรจักย้อนมอง ม่านเมฆครึ้มทึมเทาช่างเศร้าสร้อย ศศิลอยเร้นหนแสนหม่นหมอง ฤาสิ้นแล้วแสงฝันทอดครรลอง จึงลอยล่องหลีกฟ้าให้อาวรณ์ เจ้าเอยรู้หรือไม่ดวงใจพี่ เผยวาทีร้อยลักษณ์ทุกอักษร ประจุด้วยความรักทุกวรรคตอน เพื่อลดทอนแรงเค้นมิเว้นวัน เจ้าเอยรู้หรือไม่ดวงใจพี่ มิหมายมีเดือนเพ็ญเด่นสวรรค์ แต่หมายมีเพียงเจ้า นะ "เจ้าจันทร์" ที่จะเคียงข้างกันจวบวันตาย มนต์คำ (ไพร..) หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 25 พฤษภาคม, 2561, 08:15:19 PM
หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 27 พฤษภาคม, 2561, 11:01:27 AM "เจ้าจันทร์" ยังละเมอเพ้อพร่ำลำนำเพรียก เป็นเสียงเรียกมารั้งคืนฝั่งฝัน ที่โพ้นภพซบเซาใต้เงาจันทร์ เพียงรำพันรำพึงคะนึงครวญ อยากจะถามความในหัวใจเจ้า จักหมองเศร้าโศกซ้ำแต่กำสรวล ฤาปล่อยพราก จาก จบ มิทบทวน จึงเรรวนลืมวันเคยสัญญา ไหนบอกแม้ห่างไกลมิได้เห็น ทุกเช้าเย็นเฝ้าคอยละห้อยหา มิทันไรเหินห่างหลบร้างรา ทิ้งร่องรอยเสน่หาค้างคาใจ ปลายคิมหันต์ผันผ่านพรากหวานชื่น ฟ้าสะอื้นครืนครั่นภพสั่นไหว พิรุณร่ำคร่ำครวญหวนอาลัย ต่างฤาในทรวงอกวิตกตรม หากว่าฟ้าฟากโน้นอีกโพ้นภพ ได้บรรสบเสียงสะอื้นอันขื่นขม โปรดรับรู้ปรารถนาในอารมณ์ ที่เกินข่มหรือขับให้ดับลง ผ่านลมร้อนผ่อนแล้งทุกแห่งที่ แต่อกพี่ร้อนรุมแต่ลุ่มหลง หรือถึงคราวชีวิตต้องปลิดปลง เกินดำรงตนอยู่สู้ชะตา โอ้ต้นรักไยเจ้ายังเฉาอยู่ แม้ฝนหลั่งพรั่งพรูลงสู่หล้า ก็ยังคงแห้งโหยเหี่ยวโรยรา เหมือนหนึ่งว่าเตรียมพร้อมจักยอมตาย คงรอคอยหยาดพจน์สักหยดหนึ่ง ซึมซ่านซึ้งแทรกโศกวิโยคหาย ก่อนอกที่แล้งร้างจักวางวาย ยังคงหมายมาดสมรจักย้อนมอง ม่านเมฆครึ้มทึมเทาช่างเศร้าสร้อย ศศิลอยเร้นหนแสนหม่นหมอง ฤาสิ้นแล้วแสงฝันทอดครรลอง จึงลอยล่องหลีกฟ้าให้อาวรณ์ เจ้าเอยรู้หรือไม่ดวงใจพี่ เผยวาทีร้อยลักษณ์ทุกอักษร ประจุด้วยความรักทุกวรรคตอน เพื่อลดทอนแรงเค้นมิเว้นวัน เจ้าเอยรู้หรือไม่ดวงใจพี่ มิหมายมีเดือนเพ็ญเด่นสวรรค์ แต่หมายมีเพียงเจ้า นะ "เจ้าจันทร์" ที่จะเคียงข้างกันจวบวันตาย มนต์คำ (ไพร..) เหม่อมองฟ้ามิเห็นฟ้าหรือข้าฝัน? เหม่อมองจันทร์มิเห็นจันทร์หรือนั่นหาย? เหม่อมองดาวดาวเกลื่อนก็เคลื่อนคลาย เหม่อมองชายไร้ใจให้คืนคำ เพราะไม่รู้หรือไม่เลยไม่รู้ จริงที่เห็นที่อยู่ซึมแสร้งขำ คราสิ้นแสงแห่งรักเคยชักนำ ท้องฟ้าครึ้มทึมดำอนธการ หวังรอคอยหยาดพจน์สักหยดหนึ่ง การรอคอยนั้นซึ่งล้วนแสบซ่าน ดำรงอยู่สู้ชะตามาช้านาน ซบกำสรดหลังม่านแห่งหัวใจ มิร้องขอความรักเลยสักนิด สิ่งใดผิดเป็น-อยู่มิรู้ได้ คราความรักคืนกลายสลายไป ยังมิเหลือเยื่อใยในรอยจำ? สิริวตี หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 27 พฤษภาคม, 2561, 08:05:00 PM คืนฟ้าหมนเดือนมืดดูฝืดหมด เดือนมิจดดาวจางต่างเลื่อนหลำ หันมองฟ้าหดหู่ดูระกำ ต้องชอกช้ำดวงจิตความคิดเบลอ คอยนวลน้องจ้องจันทร์ทำหน้าหลอก เดินทางออกตามนวลชวนหน้าเหลอ มองซ้ายขวาตามหามิพาเจอ แม้เงาเธอมิเห็นคงเร้นกาย เคยร่วมชมดวงจันทร์คืนนั้นหนอ พี่เฝ้ารอคนึงคิดแล้วจิตหาย สัญญานั้นเจ้าลืมลาจะบ้าตาย นั่งตาลายมองจันทร์ฝันคนเดียว มนตรี ประทุม “มันแกว” ๒๗ พ.ค.๖๑ หัวข้อ: บุหลันแดนดิน เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 28 พฤษภาคม, 2561, 03:06:39 PM บุหลันแดนดิน ไกลสุดฟากฝั่งโพ้น........โพยมพราย พบแต่ความเดียวดาย.....เปลี่ยวร้าง เดือนลอยเด่นดาวราย.....ดารดาษ หากแต่อกอ้างว้าง..........ห่างเจ้าจันทร์ฉาย จึงมืดมนหม่นแม้............คืนเพ็ญ สุดข่มร้อนให้เย็น............ฉ่ำได้ คอยโสมส่องเรืองเป็น.........ดวงก่ำ ประดับกลางทรวงให้........สว่างล้ำค้ำขวัญ เพื่อดับเพลิงคุไหม้............ในทรวง แสงเยือกเย็นแห่งดวง........ศศิล้อม หากยลพจน์ร่ายทวง.........ความสู่ วานอย่าลอยดวงอ้อม.......แอบเร้นหลืบสวรรค์ ข้าฯกรองคำประพันธ์กำนัลฝาก กลั่นมาจากแรงฤทธิ์ความคิดถึง รวมด้วยความเสน่หาอันตราตรึง แห่งก้นบึ้งดวงใจสื่อให้รู้ ว่าแม้ทั่วแผ่นดินทุกถิ่นที่ พบนารีมากนามก็งามอยู่ แต่มิหมายใครอื่นมาชื่นชู สองตานี้พิศดูเจ้าผู้เดียว จึงสำทับขับขานบรรสานสร้อย ส่งมาร้อยรวบดึงคล้องขึงเหนี่ยว ภพนี้มิได้หมายจะคลายเกลียว หรือแลเหลียวผู้ใดครองใจเลย ข้าฯฟั่นสายใยสวาทบ่วงบาศนี้ เป็นไมตรีถักทอ ออเจ้าเอ๋ย ด้วยความรักงดงามต่อทรามเชย ขอจงอย่าเมินเฉย ช่วยเผยนัย จักตอบถ้อยร้อยต่อ ฤาขอตัด ก็จงชัดเจนจิตคิดไฉน อย่าเก็บงำวาจาค้างคาใจ จนพะวงสงสัยเช่นไรกัน ด้วยว่าพร้อมยอมพลีแล้วชีวิต แม้มิคิดหลอมรวมร้อยร่วมฝัน ก็ให้อกแตกตายวอดวายพลัน ดีกว่าต้องไหวหวั่นทุกวันคืน คล้อยค่ำแล้วดาวดับเดือนอับแสง ลอยแอบแฝงนภางค์ไปทางอื่น อกใจเอยหม่นช้ำทนกล้ำกลืน แม้ดึกดื่นตื่นตาผวาคอย เจ้าเอยหลงดงใจของใครเล่า ทิ้งพี่ให้ใฝ่เฝ้าอย่างเหงาหงอย ความคิดถึงฟุ้งฟ่องจนล่องลอย ห่วงละห้อยคอยหาพะว้าพะวง หมายร่วมเรียงเคียงใจกระไรหนอ เฝ้าสานทอวจนะแจงประสงค์ มิได้เคยแฝงเลศเจตจำนง เปิดเผยอย่างซื่อตรงด้วยปลงใจ สาวบ้านสวนทวนความเถิดยามนี้ มิหมายมีจันทราที่ฟ้าไหน เพียงบุหลันแดนดินในถิ่นไพร ที่หมายใจผูกพันนิรันดร มนต์คำ (ไพร..) ที่มา http://pagysunthon.blogspot.com/ หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 30 พฤษภาคม, 2561, 02:58:51 PM
หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 พฤษภาคม, 2561, 06:10:21 PM โอ้อกเอ๋ยเคยหรือไม่ใครเล่ารู้?
เขาว่าคนเคยคู่จะคืนถิ่น โอ้ใจเอ๋ยน้ำตาคราหยาดริน หยาดจนสิ้นจริงหรือไม่ไม่ข้าไม่เคย รักไกลสุดฟากโน้นอีกโพ้นฝั่ง? รักยังหยั่งรากไหมใครช่วยเอ่ย? อันสร้อยรักถักร้อยหรือปล่อยเลย? ความรักนั้นชื่นเชยหรือเฉยชา? ห่วงละห้อยคอยคว้าพะว้าหวั่น ปั้นโลมลวงหรือฝันท่านเจ้าขา ตื่นเถิดตื่นความนึกคิดจิตวิญญาณ์ จบสิ้นจินตนาเจอะความจริง อันความรักของพี่มีหรือไม่ หรือลวงหลอกหัวใจอันใหญ่ยิ่ง หลอกจากน้อยเป็นอนันต์ปั้นแต่งอิง ความรักที่พราวพริ้งกระนั้นฤๅ กลอนบทนี้วุ่นวายไร้สาระ ฉันมาเขียนเปะปะอย่าได้ถือ ประลองปากยากไร้ในฝีมือ ฉันแค่เกรียนฝึกปรือเท่านั้นเอง สิริวตี แบบว่าอยากป่วนเห็นลุงsoul เพ้อคริๆๆ หัวข้อ: ศศินกลางทรวง เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 31 พฤษภาคม, 2561, 01:41:39 PM ร้าวราน ในวรรษาฟ้าฉ่ำหยาดน้ำฝน หลั่งรินปนลมโบกกรรโชกสาย หอบไอชื้นลอยล่องมาต้องกาย หนาวก็คล้ายแทรกซ่านถึงดานทรวง เยียบเย็นในยามพลบพระลบหม่น รอจะหล่นลับหล้าอำลาสรวง หลบม่านเมฆหลีกเร้นไม่เห็นดวง เห็นแต่หยาดฝนร่วงโลมห้วงดิน ก่อนแสงวันเลือนลับโลกหลับไหล ปรับเปลี่ยนทัศน์ผลัดไปจากในถิ่น ดอกไม้กลางสายฝนราดหล่นริน ชะดอกช่อขาดวิ่นเสียสิ้นดี โอ้ดอกเอ๋ยดอกรักจะหักแล้ว คงไม่แคล้วซบดินหมดกลิ่นสี เจ้าบานเช้าบานชื่นดาษดื่นมี ก็เห็นทีจักช้ำเกินค้ำชู สิ้นสุด ทัศน์สุดท้ายของปลายพลบ พลันเส้นสายลายลบ กลืนกลบอยู่ ในช่วงค่ำ ฉ่ำฝนร่วงหล่นพรู เหลียวแลดูทิศใดหม่นใจนัก อาบละอองน้ำห่มด้วยลมฝน เหน็บหนาวซ่านทรวงจนเจียนป่นปรัก โอ้ใจเอยลอยหลงในดงรัก ที่ช่อดอกแห้งหักเกินจักบาน รอจันทร์พรายฟ้าถึงลุหนึ่งค่ำ ยังคงงำดวงแฝงสิ้นแสงผ่าน เมฆหนาทึบท่วมหนอนธการ ประดุจม่านบดบังเดือนฝังดวง คาบกาลเปลี่ยนเวียนผันสักวันหนึ่ง บุหลันซึ่งลอยหลีกต่างซีกสรวง คงเยือนหาวพราวพร่าง แต่กลางทรวง จะโชนช่วงแจ่มจ้าเพลาใด จักต้องคอยเยี่ยงนี้อีกกี่ภพ กว่าบรรสบบรรสานอีกนานไหม หรือต้องรอเสียจนอกป่นไป อย่างสิ้นไร้ร้าวร้างจวบวางปราณ มนต์คำ (ไพร..):letter: หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 31 พฤษภาคม, 2561, 03:47:16 PM สุริยาลาลับต้องกลับแน่ อย่ายอมแพ้เฝ้าไปอย่าได้หวง จันทร์จะมืดเหตุพาเพราะฟ้าลวง ยามฟ้าทวงเมฆคืนจันทร์ฟื้นมา หมดเมฆฝนพายุห่างต่างก็หาย เมฆละลายลมพัดจันทร์จัดหา ก็จะพบความงามตระการตา สุขอุราหลังฟ้าหม่นจนเมฆจาง ที่ฝนชุ่มก็ชุ่มฉ่ำด้วยน้ำฝน แม้นน้ำล้นทนไปอย่าได้ขวาง น้ำที่ล้นก็ไหลไปตามทาง ดอกไม้งานเพราะน้ำชุ่มฉ่ำไป เริ่มวันใหม่แสงทองส่องมาบอก อย่าต้องชอกช้ำจิตคิดไถล ธรรมชาติตามทางมิห่างไกล ร้อยดวงใจร่วมจิตสนิทกัน มนตรี ประทุม “มันแกว” ๓๑ พ.ค.๖๑ หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 03 มิถุนายน, 2561, 02:17:54 PM
หัวข้อ: Re: "เจ้าจันทร์" เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 05 มิถุนายน, 2561, 03:15:17 PM :30:
จินตนาตามติดคิดหวาดหวั่น เมื่อตะวันแจ่มฟ้าคราคล้อยเคลื่อน โผล่พ้นห้วงหุบเขาเช้ามาเยือน ไก่ขันเตือนเอ๊กอีเอ๊กวิเวิกวน ยินนกกากู่ก้องต้องการเหยื่อ โผผินเหนือยอดไม้ในไพรสนธ์ กางปีกว่อนร่อนถลาท้าลมบน แล้วบินวนโฉบเฉี่ยวเมื่อเหลียวมอง เหล่าภู่ผึ้งอึงมี่รี่ห้อมล้อม เฝ้าดมดอมบุปผาพาสมสอง ดื่มด่ำรสสดชื่นกลืนสมปอง เกษรต้องเต่งตึงคลึงเคล้าไป เมื่อแดดจ้ากานกวิหคเหิน ชีวิตเกินเยียวยาอุราไหว สิ้นแสงฉานรานร้าวหนาวเพียงใด สิ้นแสงใจจรจากจำพรากกัน วิริน ๕/๖/๖๑ |