เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 30 พฤษภาคม, 2561, 09:45:10 PM



หัวข้อ: แหวนสวมก้อย
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 30 พฤษภาคม, 2561, 09:45:10 PM
(https://scontent.fbkk8-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/33895743_2011303065606843_2917257322063462400_n.jpg?_nc_cat=0&_nc_eui2=AeHmF63LvLNIncnnK0IZZMQHoHZge2KC_sk76Uo2FNQtn9h7rYmc0RC_bu_5QUdABwfg2t8w1lNoihCrR2cQObw055pNRT9vXS1iEGssPeW4TQ&oh=b5c3d8e232fa10431af8d7e83e731507&oe=5B817909)

…แหวนสวมก้อย…

  แม้เป็นแหวนสวมก้อยที่น้อยแสง
ก็เป็นแรงส่องใจให้เสมอ
แม้มิสวมนิ้วนางเคียงข้างเธอ
ยังขอเจอในฝันทุกวันคืน

 ถึงเป็นได้เพียงฝันผูกพันหนอ
ก็ยังรอมองหาปลายฟ้าผืน
ดาวของใจให้รอมิท้อยืน
ความหวานชื่นส่องใจสุขให้มี

 ขอเพียงพบสบตาทุกคราเห็น
ดาวเคียงเพ็ญกระจ่างมิห่างหนี
แม้ชาติภพมิได้ร่วมชีวี
ดวงฤดีคงมั่นผูกพันไป

 แหวนสวมก้อยน้อยแสงแขนงจิต
มิเคยคิดแย่งทางนิ้วนางใส่
แม้เป็นแหวนสวมก้อยมิน้อยใจ
แม้ชาติใหม่ครองทางนิ้วนางเดิม

 แม้ชาตินี้ที่ครองหม่นหมองบ้าง
แม้นิ้วนางเคียงพี่ฤดีเสริม
จะมิขอสิ่งใดให้พี่เติม
นิ้วก้อยเริ่มจากไหนน้องได้มา

แม้ชีวิตเกิดให้มิได้สม
เพียงชื่นชมในฝันผูกพันหา
สักเพียงน้อยปราณีชื่นชีวา
ปรารถนาแรงใจแม้ไม่ครอง

พิณจันทร์
๓๐ พฤษภาคม ๒๕๖๑
16xWqMNRyHY


หัวข้อ: Re: แหวนสวมก้อย
เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 31 พฤษภาคม, 2561, 03:22:59 PM

แหวนสวมก้อยด้อยค่าน่าหดหู่
เปลี่ยนที่อยู่สวมใจได้ฉลอง
ใจสวมไว้มิให้ใครเข้าจอง
แม้นเจ้าของใส่นิ้วนางดูบางไป

สวมนิ้วนางมิมีทางขวางหรอกหนา
แม้นเงินตรามากมายมิคลายไหว
รักแน่แน่วต้องสวมรวมหัวใจ
มิห่างไกลความจริงทุกสิ่งรอ

เอาใจน้อยสวมแหวนต้องแหนหวง
รักมิลวงด้วยจิตเฝ้าคิดหนอ
แหวนวงนี้มิมีฤกษ์แค่เจอะพอ
มิต้องท้อสวมใจสองประคองกัน

 นิ้วนางที่สวมแหวนแค่ของหลอก
ปากที่บอกรักแน่นแสนสุขสันต์
เดี๋ยวก็เปลี่ยนกลายเป็นไม่เว้นวัน
สวมใจนั้นรักแน่ไม่แปรปรวน

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๓๑ พ.ค.๖๑