เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน => คุยได้ทุกเรื่อง => ข้อความที่เริ่มโดย: มณีฉาย ที่ 03 มิถุนายน, 2561, 06:09:57 PM



หัวข้อ: ทางชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: มณีฉาย ที่ 03 มิถุนายน, 2561, 06:09:57 PM
เอื้อมคว้าควานทะยานอยากมามากแล้ว
เก็บเพชรสีมณีแก้วพร่างแพรวแสง
สองมือสู้โดดเดี่ยวเต็มเรี่ยวแรง
ฝ่าผ่านแหล่งรกชัฏวิบัติกรรม

เดินตามลู่ผู้ล่าไขว่คว้าฝัน
บนทางนั้นบางคราถลาถลำ
บางครั้งเย็นยะเยียบและเงียบงำ
บางคราวฉ่ำชื่นทั่วทั้งหัวใจ

มณีฉาย


หัวข้อ: Re: ทางชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 04 มิถุนายน, 2561, 09:33:07 AM

ทะยานอยากหมั่นรู้ดูความคิด
พฤติแห่งจิตยื้อยุด ฉุดไฉน
แวบปราดเปรียวแคล่วคล่องลัดว่องไว
ทั้งใกล้ไกลเพียงคิดจิตบันดาล

อารมณ์ฟุ้งปรุงท่วม ร่วมขลุกโขลก
ทุกข์วิโยคเกิดดับทับสังขาร
ยึดติดมั่น สร้างเหตุกิเลสมาร
ใดผันผ่าน เพียง...ดู...รู้...ปล่อยวาง

Soul Searcher
Inspired to write 4/6/2018



หัวข้อ: Re: ทางชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 04 มิถุนายน, 2561, 11:33:38 AM
:30:

ถึงไขว่คว้าอย่างไรไม่เป็นผล
เพราะมีคนหลายหลากคอยถากถาง
เก็บทุกคำนำปูสู่แนวทาง
อาจมีบ้างน้อยใจในกมล

อยากทะยานผ่านไปให้ไกลสุด
โลกมนุษย์เลวดีหนีไม่พ้น
นินทาเราลับหลังยังพอทน
ต่อหน้าพ่นน้ำลายมิอายตัว

พฤติกรรมซ้ำซากยากแก้ไข
ทำวนไปเวียนมาน่าปวดหัว
ติดนิสัยเสียคนหม่นหมองมัว
เรื่องความชั่วฝังจิตมืดมิดลง

อันคนดีแก้ไขได้โดยง่าย
มิยอมพ่ายแพ้ใดใจสูงส่ง
คนอัปรีย์จัญไรไม่ซื่อตรง
สุดท้ายคงเวรกรรมตามย่ำยี

อารมณ์พล่านงานน้อยคอยประจบ
รู้หลีกหลบครบเครื่องเรื่องบัดสี
ขอปล่อยวางสร้างสุขทุกข์เคยมี
ขอปล่่อยผีลงหม้อห่อผ้ายันต์

วิริน
๔/๖/๖๑

 :30:








หัวข้อ: Re: ทางชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: มณีฉาย ที่ 04 มิถุนายน, 2561, 03:21:09 PM
ได้พานพบ-พลัดพราก จากและจบ
เพียงบรรสบบรรสานแล้วผ่านผัน
โชคดีที่แรมร้างลงกลางครัน
ดีกว่าต้องโรมรันจนวันตาย

เมื่อสิ้นพันธสัญญาเวลาเปลี่ยน
ก็ตัดเตียนกรรมกันสะบั้นสาย-
ใยที่คล้องรั้งอยู่ต้องรู้คลาย
ดื้อรั้นรั้งยิ่งร้ายเมื่อกลายกาล

ปลดปล่อยเขา ปล่อยวาง ก่อนบางสิ่ง
ควรค่ายิ่ง ไขว่คว้าจะลาผ่าน
ทิ้งเสียเถิดเศษซากของกากชาน
ปล่อยให้รานป่นลงที่ตรงนั้น

มณีฉาย


หัวข้อ: Re: ทางชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 04 มิถุนายน, 2561, 07:43:35 PM


บุญและกรรมนำพาชะตาพบ
ให้ประสบทั้งทุกข์และสุขสันต์
บุญกระหนาบบาปสร้างแต่ปางบรรพ์
เธอและฉันจึ่งช้ำซ้ำรอยเดิม

คิดกรวดน้ำคว่ำขันนั้นมิยาก
ที่ลำบากห่วงถนอมมิยอมเริ่ม
ตัดมิสิ้นซ้ำร้ายใจหมายเติม
พอกพูนเพิ่มเกลียวฟั่นพันธนา

ตัดบัวเหลือเยื่อใยไว้เกี่ยวคล้อง
ดุจพี่น้อง มุ่งมาดปรารถนา
สิยากแท้ทำใจ ไม่นำพา
คงดีกว่า ถ้าเมินพักตร์มิทักเลย

Soul Searcher
Inspired to write 4/6/2018