|
หัวข้อ: รักสลายในสายลม เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 17 กรกฎาคม, 2561, 09:56:46 AM ดุจสายลมรำเพยเพียงเลยผ่าน พาชื่นเย็นแผ่ซ่านแล้วพาลหาย พัดพารักหวานล้ำมากล้ำกลาย แล้วโชยสายเฉื่อยช้าพรากลาลับ แม้พัดหวนทวนเห่ห้อมเวหา แต่มิพารักก่อนให้ย้อนกลับ คงรางเลือนเคลื่อนคล้อย ที่ย่อยยับ- คือทรวงหนึ่งแตกดับอย่างอัปรา หวนคำนึงถึงเจ้ายิ่งเศร้าสร้อย ยามเช้าสายบ่ายคล้อยครวญคอยหา ดึกดื่นแล้วแก้วใจคนไกลตา หรือลืมสิ้นสัญญามิอาลัย เหน็บหนาวในทรวงอกอันรกเรื้อ มิมีเหลือซากรักถูกผลักไส เจ็บอีกสักกี่หนก็ทนไป เพราะหัวใจดื้อด้านต้องการรัก คล้อยค่ำคืนขื่นขมคล้ายลมเพรียก ให้สำเหนียกจำนรรจ์รำพันถัก- ทอเพลงแว่วแผ่นหวานสื่อสารทัก คล้ายจะควักวิญญาณออกผลาญทิ้ง หนาวเหน็บแทรกผิวเนื้อก็เหลือแล้ว ครั้นสิ้นแววอาวรณ์ร้าวรอนยิ่ง หมดที่ซึ่งใจรักพอพักพิง น้ำใจหญิงเลือนหายดุจสายลม มนต์คำ ๑๗-๐๗-๒๕๖๑ หัวข้อ: Re: รักสลายในสายลม เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 17 กรกฎาคม, 2561, 06:34:35 PM อันความรักก็เป็นเช่นนี้เล่า
มีความเศร้าความสุขคลุกผสม อันที่หวานปานจะกลืนคำชื่นชม ถึงเวลาจ่อมจมลงห้วงน้ำ บางเวลาเปล่าเปลี่ยวจนเดียวดาย ความรักคล้ายปลุกตื่นจนชื่นฉ่ำ ประเดี๋ยวเดียวเลี้ยวลดเหมือนหมดกรรม จึ่งชอกช้ำล้ำลึกรู้สึกกลัว อนึ่งรักของชายหลากหลายชั้น ที่ว่ารักรักนั้นคงรักทั่ว เหลือหัวใจไว้เก็บเพราะเจ็บตัว ตัดความรักพันพัวไปนานแล้ว... สิริวตี หัวข้อ: Re: รักสลายในสายลม เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 19 กรกฎาคม, 2561, 08:34:49 AM ร้อยกรองร่ายวลีวตีเจ้า
ไยแฝงเศร้าเหงาหนักทุกวรรคแถว ฤๅสูญสิ้นแสงหวังไม่ปลั่งแวว รักมาแคล้วคลาดหายดุจสายลม หากมิได้รังเกียจถึงเดียดฉันท์ ขอปลอบขวัญคลายคืนความขื่นขม โลกยังมีสิ่งอื่นให้ชื่นชม ละวางความตรอมตรมมิสมควร เก็บมาย้ำซ้ำจิตด้วยพิษโศก กาลวิโยคลับเลยไม่เคยหวน ตัดเสียเถิดรักร้ายที่คล้ายตรวน เพราะว่าล้วนด้อยค่าเกินกว่าคง มนต์คำ หัวข้อ: Re: รักสลายในสายลม เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 19 กรกฎาคม, 2561, 08:45:27 PM เพิ่งจำได้ฤดูหนาวเช้าวันหนึ่ง
หวานเสียงนกซาบซึ้งซึ่งเสียงส่ง ขยับปีกพลิ้วไหวนกในกรง ใจเจาะจงหลงรู้ว่าอยู่รัง เจ้านกน้อยร้องว่าอ้าชีวิต เนรมิตคลายโศกโรคคำสั่ง ฝันถึงฝูงถึงฟ้ามากี่ครั้ง ก็มิเคยเป็นดั่งจะตั้งใจ โลกยังน่าชื่นชมอยู่อีกหรือ ป่าที่มือทำลายวายพังไหม นกจึงมิยอมผินบินกรงไป เพราะเกรงภัยภายนอกแสนหลอกลวง สิริวตี หัวข้อ: Re: รักสลายในสายลม เริ่มหัวข้อโดย: มนต์คำ ที่ 20 กรกฎาคม, 2561, 02:00:36 PM เมื่อเจ้าเป็นบุหรงในกรงแก้ว
เหมาะควรแล้วที่ซึ่งจะพึงหวง มีความสุขพร้อมพรักให้ตักตวง โลกใหญ่หลวงย่อมต้องมากผองภัย ข้าฯก็แค่วิหกที่ผกผิน มีผืนดินผืนป่าอยู่อาศัย ค่ำก็คอนซ่อนร่างในกลางไพร บินถึงไหนนอนนั่นมิหวั่นเกรง มนต์คำ หัวข้อ: Re: รักสลายในสายลม เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 20 กรกฎาคม, 2561, 05:56:11 PM แสนอิจฉาชีวิตอิสระ
มีภาวะสมวัยไร้รีบเร่ง ความสุขล้วนถ้วนทั่วจากตัวเอง ร้อยบรรเลงเพลงเพราะเสนาะนัก จึ่งชอบฟังเพลงกวีที่พี่ร้อง สะท้อนก้องแจ้งในใจประจักษ์ ดังต้องกลมนตรามาทายทัก มนต์ใดถักท่วงถ้อยเพลินร้อยความ สิริวตี หัวข้อ: Re: รักสลายในสายลม เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 28 กรกฎาคม, 2561, 09:22:19 AM :30:
อันความรักห่างหายเหมือนตายจาก มิเหลือซากซังเซเหล่ตาถาม ฝังดินกลบเอาไว้ไร้โมงยาม จึงหักห้ามเหือดหดรันทดเกิน มิอยากขุดเรื่องเก่าเอามาคิด ลืมสนิทว่าเขาเฝ้าห่างเหิน สิ้นเยื่อใยในกันหันหน้าเมิน ยากจะเดินเคียงคู่สู้ทำใจ อยู่ให้ได้ในโลกที่โศกแสน มิมีแฟนมิตายอย่ากลายใกล้ ขอหลีกหลบแล้วหนอขอลาไกล ต่อนี้ไปตัดทิ้งจริงจริงนะ วิริน ๒๘/๗/๖๐ :30: |