หัวข้อ: บทกวีโดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 12 กันยายน, 2561, 03:31:53 PM
บทกวีโดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
“ใบศรี”
“เหมือนไข่มุกเมื่อหล่นบนจานหยก
วณิพกพ่ายสิ้นเพียงยินเสียง
มธุรสโอษฐ์ฉะอ้อนประอรเอียง
ดาลเผดียงดาเรศเนตรอนงค์
รอยลักยิ้มริมแก้มเมื่อแย้มยิ้ม
พิศยิ่งพิมพ์ใจพึงตะลึงหลง
ช้อนชม้ายชายมาพาพะวง
อยากผจงจุมพิตสนิทนวล
เกล้ากระหวัดรัดเกี้ยวเกลียวเกศแก้ว
รอยไรแนวเนียนระดับรับถี่ถ้วน
เจ้าปักปิ่นปัทมาค่าเคียงควร
ชดช้อยชวนเชยหวังระวังแวง
เทียบทุกคำที่เขียนคือเทียนไข
ผู้เผาไหม้ตัวเองเพื่อเปล่งแสง
ยิ่งค่าความงามเทิดเจิดแจรง
ยิ่งเสียดแทงหัทยางค์ให้ร้างเลย
อย่าให้เหมือนใบศรีที่เบิกขวัญ
พอเสร็จพลันเป็นใบตองนะน้องเอ๋ย
ถนอมหน่อยอย่าลอยร้างไปอย่างเคย
เก็บไว้เชยเมื่อช้ำเช็ดน้ำตา”
”บนลานอโศก”
“หยาดน้ำแก้วเกาะกลิ้งกิ่งอโศก
โลกทั้งโลกลอยระหว่างความว่างเปล่า
มีความรื่นร่มเย็นแผ่เป็นเงา
ลมแผ่วเบาบอกลำนำคำกวี
เราพบกันฝันไกลในความรัก
เริ่มรู้จักซึ้งใจในทุกที่
มีแต่เรามิมีใครในที่นี้
ใบไม้สีสดสวยโบกอวยชัย
อยากให้รู้ว่ารักสักเท่าฟ้า
หมดภาษาจะพิสูจน์พูดรักได้
เต็มอยู่ในความว่างกว้างและไกล
คือหัวใจสองดวงห่วงหากัน
หลับตาเถิดที่รักเพื่อพักผ่อน
ฟังเพลงกลอนพี่กล่อมถนอมขวัญ
ใจระงับรับใจในจำนรรจ์
ต่างแพรพันผูกใจห่มให้นอน
โอ้ดอกเอ๋ยดอกโศกตกจากต้น
เปียกน้ำฝนปนทรายปลายเกษร
โศกสำนึกหนาวกมลคนสัญจร
นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะร่อนลง
เมตตาแล้วแก้วตาอย่าทิ้งทอด
ช่วยให้รอดอย่าปล่อยบินลอยหลง
จะหุบปีกหุบปากฝากใจปลง
จะเกาะกรงแก้วกมลไปจนตาย
งามเอยงามนัก
แฉล้มพักตร์ผ่องเหมือนเมื่อเดือนฉาย
งามตาค้อนคมเยื้องชำเลืองชาย
ลักยิ้มอายแอบยิ้มงามนิ่มนวล
จะห่างไกลไปนิดก็คิดถึง
ครั้นดื้อดึงโดยใจก็ไห้หวน
ถนอมงามห้ามใจควรไม่ควร
ให้ปั่นป่วนไปทุกยามนะความรัก
ผีเสื้อทิพย์พริบพร้อยลอยแตะแต้ม
เผยอแย้มยิ้มละไมใจประจักษ์
ทุกกิ่งก้านมิ่งไม้เหมือนทายทัก
ร้อยสลักใจเราให้เฝ้ารอ
ฝันถึงดอกบัวแดงแฝงผึ้งภู่
คล้ายพี่อยู่เป็นเพื่อนในเรือนหอ
ชื่นเสน่ห์เกษรอ่อนละออ
โอ้ละหนอหนาวนักเอารักอิง
ในห้วงความคิดถึงซึ่งเงียบเหงา
ใจสองเราเลื่อนลอยอย่างอ้อยอิ่ง
คอยคืนวันฝันเห็นจะเป็นจริง
โลกหยุดนิ่งแนบสนิทในนิทรา
ร่มอโศกสดใสในความฝัน
ร่มนิรันดร์ลานสวาทปรารถนา
ร่มลำธารสีเทาเจ้าพระยา
และร่มอาณาจักร.....ความรักเรา”
jgxyaxExHkQ
...ด้วยความซาบซึ้งยิ่ง...
Soul Searcher
Inspired to write 12/9/2018
|
หัวข้อ: Re: บทกวีโดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เริ่มหัวข้อโดย: รอยทรายบนสายลม ที่ 16 เมษายน, 2563, 10:53:19 PM
ขออนุญาตนำวาง
บทกวี ความรัก
บทกวีร่วมสมัยในอีกแบบเจ้าค่ะ
https://youtu.be/aNothyg_sNU
หัวข้อ: Re: บทกวีโดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 17 เมษายน, 2563, 07:33:16 AM
“หยัดอยู่”
“เติมสีฟ้าอีกนิดนะทะเล
แล้วจะเห่ลมให้ระลอกคลื่น
หลับอยู่ในความฝันทั้งวันคืน
ฉันอยากชื่นฉ่ำประกายกับสีฟ้า
เติมสีเขียวอีกนิดนะแผ่นดิน
แล้วจะรินฝนล้างฝุ่นหมอกฝ้า
ฉันอยากเห็นความเขียวเต็มสายตา
เมื่อยามฉันตื่นมาพบความจริง
ขอฟังเสียงนกหน่อยได้ไหม
มาร้องเพลงแห่งไพรให้สรรพสิ่ง
ท่านกลางกาลเวลาถูกทอดทิ้ง
ที่ป่าเถื่อนเกลื่อนกลิ้งอยู่รอบกาย
ขอดอกไม้บานหน่อยนะดอกไม้
แล้วจะให้ผีเสื้อมาฟ้อนส่าย
ฉันอยากเห็นสีสันพรรณราย
มาต้อนรับรุ้งสายวสันตฤดู
หยุดประเดี๋ยวได้ไหมพายุร้าย
หยุดส่งสายสุนีบาตมาข่มขู่
กัมปนาทกราดเกรี้ยวอันเกรียวกรู
เพื่อสักครู่เจ้าจะหลั่งซึ่งฝนริน
เติมความรักสักหน่อยนะหัวใจ
เติมความหวังให้ไกลอย่าให้สิ้น
เพื่อหยัดอยู่สู้ท้าเถื่อนธรนินทร์
เพื่อแผ่นดินจะงดงาม...ด้วยความรัก“
lGBCW7He-_A
...ฝากบทกวีอันแสนไพเราะ
ของท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ อีกสักบทครับ...
Soul Searcher
Inspired to write 17/4/2020
|
หัวข้อ: Re: บทกวีโดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 20 เมษายน, 2563, 01:33:50 PM
“รัก”
“มกราพาใจให้รู้จัก
กุมภาพักใจพะวงยิ่งหลงใหล
มีนาหนักทักท้วงคอยห่วงใย
เมษาให้ห่วงหาอาทรเธอ
พฤษภาพาฝันอันลึกซึ้ง
มิถุนายังคะนึงคิดถึงเสมอ
กรกฎาตราตรึงรำพึงเพ้อ
สิงหาครวญหวนละเมอ...เธอเท่านั้น
กันยามายาใจให้คลายโศก
ตุลาพาวิโยคยิ่งโศกศัลย์
พฤศจิกากลมเกลียวใจเดียวกัน
ธันวามั่นหมายรักด้วยภักดี
สิบสองเดือนเคลื่อนคลายไม่เคลื่อนรัก
ยิ่งครบปียิ่งประจักษ์ เป็นสักขี
จะกี่ปีกัปกัลป์กี่พันปี
ใจดวงนี้ มีแต่รักและรักรัก”
จากหนังสือ “ไม่รู้เลยว่ารัก”
โดย ท่านอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
...รักสั้นแต่ฝันยาว...
มกราครานั้น ยังฝันเฟื่อง
กุมภาเนื่องนับมา พารู้จัก
มีนาเริ่มใกล้ชิด สนิทนัก
เมษารักเรานั้น ขั้นเบ่งบาน
พฤษภาอาวรณ์ ส่งกลอนถึง
มิถุนาสบซึ้ง ตรึงใจซ่าน
กรกฎาชื่นสม ภิรมย์สราญ
สิงหาพานกล่อมเกลี้ยง เพียงรักเดียว
กันยายุ่งยากฝ่า พายุโศก
ตุลาก่ำวิโยค โชกฉุนเฉียว
พฤศจิกาสาหัส พลัดโรยเรียว
ธันวาเหี่ยวแห้งล้า พาร้างเลย
สิบสองเดือนเคลื่อนรัก พักเกี่ยวข้อง
ก่อนลิ่วล่องลับลา อุราเอ๋ย
ทิ้งความหลังฝังใจ ไว้ชื่นเชย
ตราบคุ้นเคยคับทรวง ห่วงหากัน
...ด้วยแรงบันดาลใจจากกลอน”รัก”
ของท่านอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์...
Soul Searcher
Inspired to write 20/4/2020
|
หัวข้อ: Re: บทกวีโดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 10 กันยายน, 2563, 09:05:11 PM
”...เดือนดับในดวงตา...”
บทกวีของ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
จากหนังสือ คำหยาด
“...ให้คิดถึงเพียงใดใจจะขาด
ก็มิอาจไปตามความคิดถึง
ห้ามมาหาแต่อย่าห้ามความคะนึง
จะดื้อดึงโดยถ้อยร้อยรำพัน
คิดเสมอเมื่อใจใฝ่ถึงเขา
สายตาเศร้าเฝ้าเตือนว่าเหมือนฝัน
แววอาวรณ์อ่อนหวานผสานกัน
เหมือนจำนรรจ์จำนนท้นอาลัย
จะตัดพ้อต่อว่าประสารัก
ใจก็ทักท้วงห้ามตามวิสัย
จงมองตาตาจะเตือนว่าเหมือนใจ
ถ้าแจ้งได้ก็จะแจ้งไม่แฝงเงา
รู้ทั้งรู้ว่ารักจักให้ทุกข์
ใจยังรุกเร้าหลอกให้บอกเขา
ช่างไม่เข็ดหรือไรนะใจเรา
เขามีเจ้าของแล้วในแววตา
เคยนั่งเศร้าเดาใจเธอไม่ออก
จนตาบอกบ่งเล่ห์เสน่หา
ใจที่หวังพลั้งผิดระอิดระอา
วอนตาอย่าเยือนผสานแววหวานเลย...”
@@@@@@@@@@@@@@@@@
“...ให้คิดถึงเพียงใดใจจะขาด
ก็มิอาจไปตามความคิดถึง
ห้ามมาหาแต่อย่าห้ามความคะนึง
จะดื้อดึงโดยถ้อยร้อยรำพัน...”
[อ. เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์]
เพราะเหินห่างร้างไปไกลสุดเอื้อม
เกินต่อเชื่อมสืบสานวิมานฝัน
เคล้ากำสรดรจนาปร่าประจัน
ร้อยกรองกลั่นอักษรขจรขจาย
ด้วยมิอาจสบสรวลชวนใกล้ชิด
คงได้แต่ครุ่นคิดสนิทหมาย
ทุกคืนวันแอบเร้น มิเว้นวาย
ทอดระบายคำหวานผ่านกลอนรัก
โอ้แม่เอย...แม่เนื้อเย็น เจ้าเห็นไหม
ว่าหัวใจพี่เจ็บช้ำระกำหนัก
ขอเพียงเปล่งเสียงเปรยเอ่ยทายทัก
แว่วหวานวรรคสักคำ...จำจนตาย
qXcexN95FDU
...มาฝึกแต่งกลอนด้วยแรงบันดาลใจจาก
บทกลอน “เดือนดับในดวงตา”
ของ ท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์ ครับ...
โซ...เซอะเซอ
10 กันยายน 2563
|
|