เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

หนังเนื้อกรอบบอบบางรูปร่างน้อย
พบริ้วรอยลอกดำลำแขนขา
จุดตกกระประปรายส่งสายตา
ขุ่นมัวฝ้ามือป้องแว่นส่องดู

ผมดำขลับนับเส้นเร้นหงอกขาว
เหลือแลบยาวปกกลางหัวข้างหู
ยินเสียงแว่วแผ่วเบาเข้าสองรู
ตูมตามตู้ถนัดมิชัดเจน

ลุกแตะพื้นยืนพักนานชักช้า
มีร้ายมาจูงลากยากแผล็วเผ่น
สั่นงกเงิ่นเดินตรงทรงเอียงเอน
เลยนอกเลนรถรีบหลบบีบแตร

ตะโกนหยังดังเป็ดเอ็ดแหบพร่า
เกินสามลาหน้าเสียเพลียหงายแผ่
แถกเหงือกช้ำน้ำลายไหลยืดแล
ฟันปลอมแท้ยกชุดหลวมหลุดไกล

อยู่แช่เรือนเหมือนกับถูกจับขัง
เบื่อยืนนั่งงอพับนอนหลับใหล
ขึ้นลงเกาะเลาะราวสาวบันได
ลืมตัวใช่ว่าหัดบำบัดกาย

สองแก้มตอบขอบล่างใต้คางหย่อน
แหละแล้วหล่อนเบ้ปากหันจากหาย
หลงเฝ้ารอห่อเหี่ยวเพียงเดียวดาย
ทิ้งพี่ชายสูงวัย โถ...ใจดำ

รพีกาญจน์

อนิจจังสังขารเมื่อนานเข้า
จะโลมเล้าให้สู้จะดูขำ
เราหรือเขาแก่ตัวต้องรัวจำ
คิดจะทำอะไรให้พอดี

สัจธรรมคิดไปในชีวิต
ฟ้าลิขิตขีดเส้นเป็นเช่นนี้
จะให้สวยเลอเลิศบังเกิดมี
หวังเป็นที่ถูกใจอย่าไรฤๅ

เกิดมาแล้วชาติหนึ่งอย่าพึงหวัง
สิ่งที่ยังยืนยงมั่นคงหรือ
เป็นความดีหมั่นทำคนล่ำลือ
เป็นคนซื่อมิโกหกให้รกเมือง

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๑๘ ก.ย.๖๑