|
หัวข้อ: โกรธ เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 23 กันยายน, 2561, 08:30:12 AM (https://preview.ibb.co/eqrb1p/A0_BEE1_CE_8_C8_F_483_C_9_FA0_1_A3128_DAD258.jpg) (https://ibb.co/jEv3gp) โกรธคือโง่โมโหหรือคือคนบ้า พุทธทาสกล่าวมามิหมองศรี เป็นคำสอนชาวพุทธแสนสุดดี เป็นวจีอมตะนิรันดร์กาล ใครจะโกรธเกลียดไปในตัวเขา ตัวของเราลดละงามตามเล่าขาน เมื่อยามโกรธหน้าตาพาลนลาน กิจการงานอาจหมดอนาคตเอา หนึ่งถึงสิบนับก่อนตอนเร้าจิต ใช้เวลาหวนคิดคำของเขา ให้สมเพชเวทนาว่าไม่เบา สงสารเจ้าใจจิตที่คิดทำ อุเบกขาวางเฉยเคยบ้างไหม บังเกิดให้ใจสงบพบชื่นฉ่ำ ใช้ความดีที่เห็นเป็นบทนำ ความระยำในตัวสลัวลง โลภโกรหลงนั้นเป็นเช่นลมผ่าน อีกไม่นานสลายหายลุ่มหลง มิโกรธตอบใครเขาเฝ้าตกลง หมั่นฝึกปลงเรียนรู้ดูใจตัว มนตรี ประทุม “มันแกว” ๒๓ ก.ย. ๖๑ หัวข้อ: Re: โกรธ เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 23 กันยายน, 2561, 11:22:02 AM “โกรธคือโง่โมโหคือบ้า” อวิชชาครอบงำฉ่ำหูหัว ริ้วโทสะถั่งโถมชโลมรัว มืดหม่นมัวอาฆาตเข่นราดริน ผรุสวาทวาจาต่อว่าฉัน นี้แกล้งกันกอปรร้ายด้วยหมายหมิ่น ปล่อยมานะอัตตาท่วมอาจิณ ชุบชาชินยึดมั่นเรื่องฉันเธอ ผิตรองตรึก ภาษาปร่าซัดสาด เพียงพัดพาดวาดวีวจีเผลอ ใช่เรื่องฉันหรือไร ไป่ป้องเปรอ เพียงผันเจอ พบพาน ก็ผ่านไป สบขยะของเน่าพึงเอาทิ้ง ครั้นประวิงเนืองนิจพิศมัย ย่อมสูดกลิ่นคละคลุ้ง ฟุ้งประลัย สุดท้ายใจกริ้ววาง ค่อยสร่างซา Soul Searcher Inspired to write 23/9/2018 |