หัวข้อ: ...สิ้นเสียงกวี...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 13 กุมภาพันธ์, 2563, 11:47:05 AM
...สิ้นเสียงกวี...
ณ มืดมนอนธการเนิ่นนานนับ
พร้องดายดับอนาทรมิร้อนหนาว
เชือนเพิกเฉยเย็นเฉียบยะเยียบยาว
ไร้แสงดาวชี้ทางขจ่างนำ
นั่งกินลมชมวิวแลทิวทัศน์
พลอยมนัสพลัดหลงพะวงร่ำ
แว่วสัมผัสวาบหวามวิบวามคำ
กลอนก็พร่ำเพ้อภาพระยาบพราย
แต่ครั้งคราขื่นขมฆาตข่มขี่
กลอนกลับมีทีท่าว่าเลือนหาย
บทวิพากษ์โก่งก้มมิคมคาย
ขจัดขจายพ่ายพาลรุกรานรัว
มาดแม้นสิ้นปรัศนีวลีสะท้อน
ประหนึ่งกลอนลี้ลพสยบทั่ว
ศิโรราบบำราบราษฏร์ให้หวาดกลัว
ปล่อยมืดมัวกลบเกลี้ยง...สิ้นเสียงกวี
Soul Searcher
Inspired to write 13/2/2020
|
|