|
หัวข้อ: เพ้อ... เริ่มหัวข้อโดย: ศิลามณี ที่ 07 เมษายน, 2563, 10:46:27 PM นั่งมองฟ้านึกถึงเรื่องวันเก่า
ภาพสองเราอยู่ในใจไม่ห่างหาย แม้วันคืนผ่านเนิ่นนานไม่เสื่อมคลาย เพราะทั้งกายทั้งใจมีเพียงเธอ อยากขอโทษทุกอย่างที่ผ่านมา แม้วันเวลาจะแก้ไขอะไรไม่ได้ ฉันขอโทษทุกอย่างที่ทำไป ฉันเสียใจ เสียใจ เสียใจจริงๆ ด้วยเหตุผลหลายอย่างที่ทำไป จะบอกใครคงถูกมองเป็นข้ออ้าง มาวันนี้ ไม่ขออะไรสักอย่าง แค่ได้มองเธอข้างๆ ก็พอใจ จะไม่ขอให้เธออภัยให้ จะไม่ไปแทรกทางรัก เธอกับเขา เราจะเดินไปตามทางของเรา เธอมีเขา เรายินดี ยินดีด้วย แค่น้อยใจเสียใจอยู่นิดๆ แค่แอบคิด สิ่งที่เธอทำให้เขา ทำไม่น่ะ ช่วงเวลาของสองเรา เธอให้เขา แต่กับเรามันไม่มี ฉันจึงเลือกจะเก็บแต่สิ่งดี แต่บางทีน้ำตาหยุดไม่ได้ เบื่อตัวเอง เหมือนเด็กอยู่ร่ำไป ชอบเสียใจ ร้องไห้ ชอบขี้แย จะร่ำไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด น้ำแห้งเหือดจากโลกจวนหมดสิ้น ขาดใจตายต่อหน้าฟ้าและดิน เขาคงอิน หวนกลับ รับรักเธอ :35: :19: |