|
หัวข้อ: ~รักร้าวเพราะโควิด~ เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 11 พฤษภาคม, 2563, 10:01:47 AM รักร้างเพราะโควิด ด้วยโควิดทั้งคู่ต่างต้องห่างเหิน ตั้งใจเดินทางหาต้องหน้าหัน มีด่านกั้นห้ามผ่านอยู่นานวัน แสนโศกศัลย์คิดถึงจึงเฝ้ารอ ไปมองด่านทุกวันแสนหวั่นไหว ยอดดวงใจห่างหายอย่ากลายหนอ โทรศัพย์เงียบหายลายจากจอ คิดยิ่งท้อมองดูไลน์ให้พะวง ดูช่างเงียบแปลกจิตคิดสงสัย เจ็บดวงใจหงุดหงิดคิดจนหลง เมื่อยามนอนเฝ้าขยับหลับไม่ลง ขอเทพจงช่วยข้าน้อยโรคค่อยจาง ด้วยเวลาร่วมเดือนดูเลือนหาย ด่านแม้นคลายเธอไปแสนไกลห่าง มีคนอื่นตัวฉันนั้นเลือนลาง มีอาจขวางแม้นหน้าฉันมิหันแล เหมือนคำกลอนท่านเขียนเวียนสั่งสอน แต่กาลก่อนเปรียบตัวฉันนั้นดูแย่ สามวันจากนารีที่เปลี่ยนแปร ต้องยอมแพ้เพราะโควิดเลยจิตพัง มนตรี ประทุม(2) ๑๑ พ.ค.๖๓ |