|
** นรกขุมที่สอง
ยิ่งหม่นหมองสุดจักฝืน
ประหารเหมือนขุมอื่น
แต่ไม่ตายสุดทนทาน
** ลงโทษด้วยเครื่องมือ
มีมีดเลื่อยจอบและขวาน...
สุดแสนทรมาน
ถูกขึงด้วยเชือกสีดำ
** เพื่อเป็นสัญลักษณ์
เมื่อเลื่อยจักไม่ถลำ
ตรงตามรอยที่ทำ
แบ่งแยกร่างเพื่อประจาน
** เริ่มต้นด้วยด้ายใหญ่
ทำด้วยเหล็กแสนไพศาล
ขนาดเท่าต้นตาล
ตีเป็นเส้นบนลำตัว
** แล้วนำเครื่องมือมา
เลื่อยกายาไปจนทั่ว
แยกร่างช่างน่ากลัว
แต่ไม่ตายวายชีวัน
** เริ่มต้นทำกันใหม่
เลื่อยเรื่อยไปไม่ไหวหวั่น
อย่างนี้ทุกทุกวัน
ใช้เวลาอย่างยาวนาน
** สิบสองล้านล้านปี
ตามคัมภีร์ที่กล่าวขาน
เชื่อกันแต่โบราณ
น่ากลัวมากหากคิดทำ
** ผิดศีลข้อที่สอง
จะหม่นหมองสุดชอกช้ำ
ผลคือต้องรับกรรม
ในนรกหมกไหม้ตัว
** นายนิรยบาล
ใช้มีดขวานแล่จนทั่ว
ทำซ้ำทั่วลำตัว
บนแผ่นเหล็กที่ร้อนแดง
** คนที่ลักขโมย
ร้องโอดโอยน่าแขยง
ต้องอยู่ในกำแพง
ของนรกตลอดกาล
** จนสิ้นอายุขัย
จงจำไว้นะลูกหลาน
ชาวพุทธทุกทุกท่าน
เอ่ยชื่อไว้ได้จดจำ
** คือกาฬสุตต-
มหานรกยกน้ำคำ
กล่าวไว้เพื่อได้ทำ
แต่ความดีจะชื่นใจ
** ทำดีย่อมได้ดี
จะไม่หนีไปที่ไหน
ทำชั่วจะห่างไกล
จากความสุขทุกข์คุกคาม
สมพงศ์ ชูสุวรรณ |