|
หัวข้อ: ...เพ้อ กลางสายฝน... เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 21 สิงหาคม, 2563, 07:10:50 AM ...เพ้อ กลางสายฝน... ...อยากจะลืมใครบางคน... แต่ฝนฟ้า...ที่หล่นเทลงมา กลับพาใจสั่นไหวหวาม สิ่งซุกซอนซ่อนเร้น ก็ถูกเร้าปลุกให้ตื่นเต้นตูมตาม เหมือนใฝ่เฝ้าพยายาม ถามหา...ปฏิญญาภาษารัก ดั่งนิยายขายฝัน ของวันก่อน เพียงแค่เอ่ยคำเว้าวอน...อักษรสลัก ใจก็เผลอพลัดติดหล่ม ไปกับคารมคมคายวรรค ที่ซึมซ่านทรวงอุ่น อย่างละมุนละไมนัก จนแอบพะวงหลงรัก ไปกับคำทักทาย ครั้นฝนซา...ฟ้าสาง รักแบบบาง ก็พลันชืดจืดจางร้าว แสงสุกส่องสกาวพราวระยับ...ก็พลันดับสลาย เหลือเพียงสาบความทรงจำ ให้กู่ร่ำ...คร่ำครวญ ที่ยังคงอุ่นอวล อยู่มิวาย ...กับคำถาม ความรัก ความฝันพรรณราย ว่ามันมีความหมาย เพียงไหน...ในใจเธอ 9fovX2noeUY โซ...เซอะเซอ 21 สิงหาคม 2563 |