แสงเทียนเล่มน้อยน้อยเหมือนด้อยค่า หากเปี่ยมล้นศรัทธาความกล้าหาญ พร้อมเปิดโปง โป้ปด คดโกง พาล สะท้อนสะท้านสังคมป่วย…ด้วยเสียงกลอน ส่งแรงใจให้แก่กันวันฟ้าหม่น เกลือกน้ำฝนปนน้ำตาชุ่มคาหมอน คราบน้ำหมึกกรังเกรอะเลอะหัวนอน กว่าเว้าวอนอ่อนไหวใจโรยแรง ยังคงมอบปลอบขวัญวันเหี่ยวหุบ ถึงหลัวหลุบตันตีบชีพหน่ายแหนง เกินขีดความสามารถหวาดระแวง หวังปลี่ยนแปลงความคิดจิตสำนึก อาจคลังคำน้อยนิดข้องติดขัด พจน์สัมผัสมิงามคร้ามรู้สึก ทั้งสื่อสารวกวนทนจารึก- เช้ายันดึกต่อแสงเทียนเพียรมิท้อ เก็บเอาความจริงใจจารใส่วรรค รู้บอกรักชิงชังครั้งคราวก่อ ถ่ายทอดลงอักษรอ่อนลออ ร้อยถักทอลึกห้วงดวงฤดี ผู้เสพศิลป์จินตนามิราร้าง แม้เหินห่างโภคทรัพย์อับแสงสี ไร้สูงเกียรติยศศักดิ์บารมี สืบสร้างสรรค์งานกวีนี้เพียงตน กำลังใจให้แก่กันรางวัลมอบ- ผู้ชื่นชอบโคลงกลอนสุนทรผล จุดแสงเทียนส่องสว่างกลางสกล เกลี้ยกล่อมชนกอบกู้หวัง…กำลังใจ รางวัลแด่คนช่างฝัน : จรัล มโนเพ็ชร] “…จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน จะเป็นสายน้ำเย็นดับกระหายยามโหยอ่อน คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้นิรันดร์… …ขอหยิบเอากลอนเก่ามาประยุกต์ใช้ครับ… โซ…เซอะเซอ 15 พฤษภาคม 2568 |
|
91
เมื่อ: 15 พฤษภาคม, 2568, 07:28:15 AM
|
||
| เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | ||
|
|
||
|
92
เมื่อ: 14 พฤษภาคม, 2568, 09:21:11 PM
|
||
| เริ่มโดย พิกุลแก้ว - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛• | ||
 จะสุขใดไหนเล่าเท่าตื่นเช้า สุขอยู่กับความเงียบเหงาจนย่ำค่ำ เดินเหม่อมองเมฆหมอกไร้ผู้นำ เพียงกระทำตามใจอยากเพียงผู้เดียว สองวันสองคืน..ท่ามหุบเขา จิบน้ำชารสเก่า-เก่า ราวห่อเหี่ยว แต่มันกลับอิ่มเอมเสียจริงเชียว ยามเดินเที่ยวชมน้ำค้างกลางพงไพร หมวกไหมพรม ผ้าพันคอ เสื้อกันหนาว พร้อมถุงมือสีขาวคราวสวมใส่ เดินลัดเลาะเอื่อยอ่อยแบบปล่อยใจ อยู่ท่ามกลางใครต่อใครจนลายตา แวะนั่งจิบกาแฟแลดงหมอก สองมือซอกอุ่นไอร้อนกับแก้วหนา เหม่อมองไปไกลโพ้นขอบนภา ไม่รู้ว่าสิ้นสุดตรงที่ใด มันเหมือนเงียบเหมือนเหงาแต่ก็สุข ปล่อยวางทิ้งเจ้าความทุกข์จึงหลับใหล สูดอากาศ ธรรมชาติ กับอุ่นไอ ละมุนละไมในอารมณ์ร่ำกวี มาคนเดียว กินคนเดียว สงบนัก นั่งพิศดูคู่รักอันสุขศรี ก็อมยิ้มสุขกับเขาราวเปรมปรีดิ์ สรุปว่าเรานี้ ....เป็นอันใด. •แก่นไม้๛•  |
||
|
93
เมื่อ: 14 พฤษภาคม, 2568, 09:02:28 PM
|
||
| เริ่มโดย กระต่ายสีเทา - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛• | ||
 แม้เป็นเพียงต้นอ่อนของความรัก ก็แน่นหนักมั่นคงซึ่งความหมาย หวังเติบโตเพื่อครองเคียงคู่ใจกาย จนวาระสุดท้ายจะมาเยือน หากไม่ทันแข็งแกร่งก็แห้งเฉา เมื่อความเศร้าเร้ารึงรักจึงเฝื่อน ความห่างเหินเดินเข้ามาพาลืมเลือน สัญญาณเตือนต้นอ่อนรักจะโรยรา ไร้ถ้อยคำห่วงใย มาไถ่ถาม ทุกสิ่งล้วน"ต้องห้าม"แม้นโหยหา ฉันต้องการเธอปัดตกด้วยวาจา ซ้ำขีดคร่าคำว่ารัก..ไปจากกัน ต้นอ่อนของความรักจึงแห้งเฉา ไม่มีแล้วคำว่า"เรา"ให้ฝ่าฝัน รักต้องจบ เราต้องจาก อย่างงงงัน ถึงทางตันจึงต้องแยกคนละทาง •แก่นไม้๛• ทักทายค่ะ คุณกระต่ายสีเทา  |
||
|
94
เมื่อ: 14 พฤษภาคม, 2568, 08:43:19 PM
|
||
| เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛• | ||
 ชีวิตนับถอยหลังแต่ยังสู้ ศรัทธายังคงอยู่ทั่วแห่งหน เปลวเทียนน้อยลอยวาบกลางหมู่คน เป็นความหวังหลังฟ้าฝนกระหน่ำใจ อุทิศให้ส่วนรวมร่วมชีวิต ด้วยแนวคิดผลิบานกาลแขไข หากปลายทางร้างถิ่นสิ้นทางไป จะยังขอต่อไฟอุดมการณ์. •แก่นไม้๛• |
||
|
95
เมื่อ: 14 พฤษภาคม, 2568, 08:32:17 PM
|
||
| เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛• | ||
 @ ถ้อยคำ ทักทาย ให้สุภาพ ลดละ คำหยาบ คำด่ากร่น มรรยาท พึงมี ต่อทุกคน วาจา ระคน ความจริงใจ. •แก่นไม้๛• |
||
|
96
เมื่อ: 14 พฤษภาคม, 2568, 08:26:07 PM
|
||
| เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛• | ||
 ใกล้กัน...ดังไกลห่าง เคียงข้าง..ดังห่างฝัน คิดถึง...เพียงคืนวัน พ่นถ้อยคำ...การจากลา คงอยู่แต่ไร้...ความหมาย ดังตาย....อย่างไร้คุณค่า ก่อนลมหายใจ...พัดพา ฉันตายมาแล้วกี่ครั้งหนา...ในใจเธอ. ทักทายค่ะลุงโซ  •แก่นไม้๛• |
||
|
97
เมื่อ: 14 พฤษภาคม, 2568, 05:19:31 PM
|
||
| เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
|
จตุรงคยมก [จะตุรงคะยะมก] น. ชื่อกลอนกลบทโบราณ มีบังคับพิเศษคือ ทุก ๆ ๒ บทให้ใช้ภาษาบาลีแต่งวรรคแรกทั้งวรรค และวรรคที่ ๒ เฉพาะจังหวะแรก ตัวอย่างว่า ภุมมาจายันตุเทวา ภุมมะจาเจ้าที่บดีสูร อารักษ์เรืองฤทธิ์เดชเกษสกูล อันเรืองรูญรังษีระวีวร. (ชุมนุมตำรากลอน) กลบทจตุรงคยมก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดย หลวงศรีปรีชา (เซ่ง) # ยักขะคันธรรพนาคา ยักษ์คณาคนธรรพ์อันเสร็จสรรพ ทั่วโลกล้วนนาคครุฑมนุษย์นับ เที่ยวเลี้ยวลับเลื่อนล่วงจงจ้วงใจ # มามุ่งมองย่องหยิบเปนทิพญาณ มากมาดหมานหมายจิตรเราพิสไมย แจ่มแจ้งจิตรใจจัดศรัทธาใน จอดจริงใจจิตรมั่นกตัญญู จะขอ นำเสนอ ในรูปแบบ กลอนหก ครับ @ รักเมตตา พาปันแบ่ง รู้"มั่น"แต่ง สรรค์สร้าง"สรวง" ตัด"กู"นั้น บั่นหลอกลวง "ตน"ก่อหน่วง ถ่วงเกื้อกูล @ รักเมตตา อารีก่อ เร่งมุต่อ "รัก" บ่สูญ ตัว"กู"พลัน สรรค์จรูญ "ตน"ก็พูน สงบครัน |
||
|
98
เมื่อ: 14 พฤษภาคม, 2568, 06:24:08 AM
|
|||
| เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
|||
|
99
เมื่อ: 13 พฤษภาคม, 2568, 08:09:39 AM
|
||
| เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
|
โคลง กลบท เบญจวรรณห้าสี @ รักเรียน เราเรียงร้อย.....ถ้อยขาน เผื่อแผ่ ผองเพื่อน พาล.....ทั่วแล้ กอปรกิจ เกื้อกูล การ........ปันแบ่ง พลาดผิด พิษพ่ายแพ้.......มิอาจต้าน"รัก"ฉาน |
||
|
100
เมื่อ: 13 พฤษภาคม, 2568, 07:19:27 AM
|
||
| เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
|
กลอน กลบท เบญจวรรณห้าสี @ รักเรียน เรารุ่งเรือง ฟุ้งเฟื่องแน่ ตกต่ำตรากตรำ แต่ ไป่หนีหาย พรักพร้อม เผื่อแผ่เพื่อ "ระทม"สบาย กอปรกิจเกื้อกูล กราย ใกล้สวรรค์ |
||