ทุกก้าวย่างทางย่ำแจ้งค่ำเปลี่ยว
ตรงคดเคี้ยวเลียบธารผ่านปากขุม
ลูกรังเบี่ยงเลี่ยงปลักโค้งหักมุม
สู่น่วมนุ่มโขดหินเนินดินดาน

เส้นเถาวัลย์พันเคือคลุมเหนือใต้
ลำต้นใหญ่ไม้แก่แผ่กิ่งก้าน
กาฝากสวยกล้วยห่ามข้ามสะพาน
ถีบทะยานขึ้นฝั่งน้ำหลั่งนอง

หลีกหลุมร้อนหลอมเหลวเปลวลุกโหม
ไร้หลอดโคมเหลืองแดงคอยแสงส่อง
เปิดกระบอกกรอกเพิ่มเติมน้ำคลอง
แผลพุพองตุ่มผดบดว่านทา

กลัวลมจัดพัดหอบหมอบกับพื้น
ฝ่าเกลียวคลื่นเกาะขอนทอนสาดซ่า
คายไอสุมรุ่มร้อนนอนมุงคา
เหน็บหนาวฟ้าโรมรุกซุกกองฟาง

ลานเริงรำทำกินถิ่นที่อยู่
ฟากขรุขระประตูรูหน้าต่าง
ค่ายทะลวงข่วงกลตำบลบาง
คือสิ่งสร้างฤาทอนกร่อนกาลไกล

ทุกก้าวย่างทางย่ำแจ้งค่ำดึก
มั่นตกผลึกเด็ดเดี่ยวเปลี่ยวตามไต่
ร้ายวิถีดีวันคืนผันไป
โลกนี้มีอะไรใช่แน่นอน

Jesus Christ... “The world is merely a bridge; ye are to pass over it,
and not to build your dwellings on it.
-โลกนี้เป็นเพียงสะพานที่ท่านจะต้องเดินข้ามไป
หาใช่สถานที่อยู่อาศัยอันคงทนถาวรไม่...”.

 

รพีกาญจน์