กลอนบทแรก

จำได้ไหม ในกาลก่อน กลอนบทแรก
คงจะแปลก พิลึก ให้นึกขำ
คงจะมีความนัยให้จดจำ
ทุกถ้อยคำคิดเขียนไปตามใจตน
ส่วนตัวฉัน จำได้ ในอดีต
ฉันเขียนขีด ดอกสร้อย เสียงพร่ำบ่น
ว่าคุณครู ขยันสั่ง อย่างอดทน
การบ้านล้น ทุกวัน ฉันแทบตาย

..แต่งไว้แบบนี้ครับ...

การเอ๋ยการบ้าน
สุดรำคาญแสนเบื่อเหลือไฉน
เพราะการบ้านครูให้ทุกวันไป
ไม่เห็นใจสักนิดนะคุณครู

(แต่งไว้แค่นี้ แต่งไม่จบครับอิอิ มาแต่งต่อละกัน)

ไม่เข้าใจคุณครูผู้สอนสั่ง
แต่ก็ยังทำจนหมดอดทนสู้
เมื่อเวลาผ่านไปจึงได้รู้
ขอเชิดชู ครูบา อาจารย์เอย....

(ดอกสร้อยบทนี้ใช้เวลาแต่งตั้งหลายสิปปีเลย 5555)

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนบทแรก (อ่าน 5096 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้