~กรรมมา!..ขอท้าทาย!~

~กรรมมา!..ขอท้าทาย!~

ดั่งเร่ร่อนจรไปไร้จุดหมาย
เพียงเดียวดายกายเหงาครองเศร้าหม่น
เหมือนโลกนี้ไม่รู้จักใครสักคน
มองทุกหนอ้างว้างมิต่างเลย

ให้เหน็บหนาวคราวยินโบยบินเสียง
นั่นก็เพียงนกป่ามิกล้าเอ่ย
อยากจะถามเหมือนกันหวาดหวั่นเกย
หากนกเผยเชยชี้หลบลี้ทาง

กัดฟันสู้ดูไปให้รายรอบ
สายตาหมอบกมลกลัวจนหมาง
กับตัวเองเคร่งเครียดรังเกียจนาง
เหมือนผีสางร่างโหยโอดโอยคำ

เริ่มชิงชังพรั่งพรูมิรู้สิ้น
มองชีวินยินก่นจนระส่ำ
จะหยิบจับอะไรให้ระยำ
ชะตาขำเยาะเย้ย..จนเคยตัว

อะไรมาสาสมระทมหรือ
เวรกรรมมือถือเราเป็นเจ้าสัว
ให้ถาโถมโรมรันฟาดฟันรัว
จนมืดมัวชั่วโฉดโคตรนิรันดร์

เป็นผีสางนางไม้กลางไพรรก
หนาวสะทกอกบ่าแทบอาสัญ
เร่เข้ามา..ท้ากรรม..นำชีวัน
อย่าให้มัน..ลืมตาอ้าปากเลย!.

พิณจันทร์
๗ เมษายน ๒๕๕๗

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~กรรมมา!..ขอท้าทาย!~ (อ่าน 4248 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้