บุหรงรำเพลิน
๏ ลองหยิบคำเล่นเย้า กระบวนโขยง
หนอแค่ “อารมณ์โคลง” สะกิดอะเคื้อ
ลอยมาอีกเป็นโขมง ละอองเขม่า
เพลงนุ่มคลอพะนอเนื้อ จึ่งน้อมตระกองสนานฯ
๏ สำราญพลางกลัดร้อย ประดิษฐ์เจรียง
พราวประณีตครวญสำเนียง กระชุ่มฉะนี้
มนต์เสกกล่อมขานเสียง สวรรค์ประสิทธิ์
เกลาพร่างจนสุดกระพี้ กลั่นแพร้วผจงประพนธ์ฯ
๏ เชิญกลเรียงประดับเกล้า วิจิตรตระการ
โปรยล่องแนบแทบลาน กระจ่างสล้าง
อัครศิลป์เลือกคัดสาน ประดอยพิเศษ
ปรายว่อนเพียงสุดว้าง ทั่วเวิ้งละมุนไสวฯ
๏ อำไพปลิวละล่องพร้อย กระซิบประภา
ชมนาดเกินพรรณนา อร่ามกระนั้น
ทิพย์สรวงสว่างเวียงประสา ละลานประเสริฐ
รายฉัตรมากหลากชั้น รื่นชื้นพิมานกระชอมฯ
๏ หอมเนียนหอมผ่องเนื้อ ประไพรอนงค์
งามหล่อนจึงเคียงลง นิทัศน์แฉล้ม
กลอยรำเช่นพรายบุหรง สะบัดระร่อน
เพลินหยาดพิศนานแย้ม นิ่มเยื้องสกาวสยายฯ
๏ ดวงกรายงามดั่งแก้ว พิลาสสกนธ์
พวงยิ่งตูมอูมยล กระเจิดระย้า
หลงสาวรับเลยสน คะในพิศุทธิ์
ครวญใฝ่คงนางฟ้า ร่ายฟ้อนเผดียงประขวัญ๚ะ๛
คอนพูธน
โคลงกลบทสะบัดสะบิ้ง กำหนดให้ในแต่ละบาท สองคำสุดท้าย
สะบัดสะบิ้ง(ลหุ-ครุ/ลหุ-ครุ) นอกนั้นเหมือนโคลงสี่ขอบคุณเนาะ
