เมื่อยามหลงมาอยู่คู่เมืองกรุง
กลับคิดถึงท้องทุ่ง..."คิดถึงบ้าน"
เสียงรถราฝ่าควันวันทำงาน
กว่าจะผ่านวันนี้....กี่เพลา?
ได้อยู่กับสังคมจมวัตถุ
เพียงบรรลุเป้าหมายที่ไฝ่หา
ประกาศคำอำนาจแห่งศักดา
ให้รู้ว่า"พวกพ้อง"ประคองกัน
พบเห็นคนจรจัดขาดที่อยู่
นอนคดคู้ขดกายไม่หวาดหวั่น
หากินกับอาหารท่านแบ่งปัน
ของเหลือนั่น"ฉันขอ"พอมีกิน
พอตกย่ำค่ำคืนนั้นดื่นดาษ
ปูเสื่อลาดทางเท้าเป็นเจ้าถิ่น
กับพัดลมเอื่อยอ่อยคอยประทิน
ท่านจะฟิน...หากปวด...นวดแผนไทย
เหล่าคนมีรถราก็น่าขับ
ยามรถติดพอขยับ..ก็รับไหว
หากอีกส่วนเดินท้าวเพื่อก้าวไป
เหนื่อยต่างกัน..ใช่ไหม?ใช้เส้นทาง!!
ความแตกต่างราวฟ้ากับยาจก
สกปรกกับสะอาดแลบาดหมาง
กลับผสมกลมกลืน...กับหมอกจาง
สู่ความว่าง..ไร้คน..มาสนใจ!!!!
