เริ่มต้นจากยากยุ่งมุ่งสำเร็จ
แสนจะเหน็ดเหนื่อยหนักสักแค่ไหน
เอาคงมั่นขวัญนำกำลังใจ
ถึงใกล้ไกลเสาะสืบค่อยคืบคลาน

เมื่อปะเหมาะเคราะห์ดีมีได้รับ
ที่ดินทรัพย์ชื่อเสียงเรียงประสาน
ชนนิยมชมชอบน้อมนอบกราน
แต่ดวงมานขาดหนึ่งคือพึงพอ

ความเหงาเงียบเสียบสุมรุมแน่นอก
หวาดวิตกกังวลผลการก่อ
อยากเติมเต็มตามฝันอันลออ
เสร็จมิส่อว่าจบพบสุขจริง

ท่ามวัตถุกุกองของสูงค่า
อีกเงินตราชี้ใช้ได้ทุกสิ่ง
คู่เคียงหมอนนอนแขนแทนเอนอิง
ลูกชายหญิงเนื้อหน่อต่อตระกูล

บริวารพล่านพร้อมล้อมหน้าหลัง
ผู้โด่งดังพิเนา เผ่าอสูร-
พลอดพิลาสญาติโยมพรหมประยูร
หลงเพิ่มพูนพลั้งผิดจิตงมงาย

เพียรละจากยากยุ่งมุ่งค้นหา
เส้นมรรคาพิสุทธิ์สู่จุดหมาย
สาวสาเหตุแห่งทุกข์ซุกซ่อนกาย
สะพานสายสงบจบโลกีย์

รพีกาญจน์

มองข้างซ้ายคลายตนพ้นประโยชน์
ให้คุณโทษวนเวียนเปลี่ยนวิถี
โภคทรัพย์สิ่งของเคยมากมี
ละเก้าอี้รองอาสน์ปราศการ

มองข้างขวาคลาคล่ำด้วยส่ำฉาว
ส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งฟุ้งสถาน
เจือมลพิษติดไฟไอสามานย์
ร่ำสราญเบียร์แคนแอลกอฮอล์

เหลียวแลหลังพังภินสิ้นสลัก
ซากปรักหักร้างมิเหลือหลอ
ป่าซีเมนต์เร้นใบไร้ต้นตอ
ค้างอิฐก่อสถูปรูปติดพิง

มีอะไรให้ดูอยู่ข้างหน้า
ไกลสุดตาฟ้าครามผีพราหมณ์สิง
ลึกล่างล่องคลองคูปูปลาปลิง
ความเหงายิ่งย้อนฤดีทวีคูณ

มีอะไรใช้ปิดมิดสงบ
มือประกบเบญจางค์ช่องทางศูนย์
สมาธิจิรัฐิหัตอากูล
พบรากมูลแก้วก่องส่องประกาย

ปิติสานต์ญาณะภาวะจิต
เป้าชีวิตเด่นชัดจรัสฉาย
จุดเริ่มต้นเช่นกันจุดบั้นปลาย
คือราบเรียบเงียบง่ายสบายเบา

รพีกาญจน์

ไร้กังวลพ้นบ่วงปวงกิเลส
หยุดสาเหตุตัณหาพาโง่เขลา
มันติดตามความคิดชิดเช่นเงา
สู่ว่างเปล่าแทนแท้แน่นอนนาน

วิถีธรรมสำเร็จเกิดเม็ดผล
ปัญญาดลหยิบแยกรู้แตกฉาน
สอดคล้องปรับกับบูรณาการ
พรหมวิหารอุบัติด้วยศรัทธา

ยิ่งสุขใดไกลลี้โลกียะ
เพียรตบะวิมุตติสุดหรรษา
ปรมัตถ์ขัดสิ้นจินตนา
ยอดวิชชาสว่างกระจ่างมน

ทิ้งอดีตขีดเส้นเร้นสลัด
ชื่นชมปัจจุบันมั่นฝึกฝน
ท่ามพฤกษาป่าแดดวนแวดตน
ฟ้าเบื้องบนลุ่มลานธารไหลริน

เจริญรสสดฉ่ำธรรมชาติ
บรรยากาศละมุนปลอดฝุ่นกลิ่น
กองเหม็นเฉ่าเน่าบูดสูดไอดิน
ไร้ยลยินอืึกทึกเสียงครึกโครม

แม้ว่าตามความเชื่อชะตาชีวิต
ถูกลิขิตด้วยกรรมชักนำโหม
อานุภาพพุทธะช่วยชโลม
ลบทุกข์โทมนัส สวัสดีฯ

รพีกาญจน์