๐ จบเสียที ๐

เขาทำร้าย กายใจ ให้ปวดเจ็บ
บาดแผลเย็บ ฟันแทง แยงกี่หน
ถึงปางตาย หมายย้ำ ซ้ำเวียนวน
ป่วนกมล วิปริต จิตฟั่นเฟือน

กราบก้มศอ ขอขมา ลุลาโกรธ
ยังยกโทษ รับไหว้ ให้เป็นเพื่อน
เลยเวลา นาที นานปีเดือน
เขาเยี่ยมเยือน เลี้ยงสู่ มิรู้จำ

มอบอภัย ใจกว้าง อย่างสมุทร
โดนเขาขุด ล้มครืน ยืนกระหน่ำ
กล่าวใส่ร้าย ป้ายเปลว เลวระยำ
ยังสร้างทำ ความดี พลีชีวา

ไร้ม่วงแดง แบ๊งค์เทา กระเป๋าแฟบ
เพื่อนลิ้นแลบ กวักเขา เข้ามาหา
เย้าหยอกเอิน เชิญดื่ม ปลื้มอุรา
เมาจ๊ะจ๋า น้องพี่ หลงดีใจ

ยึดอีหรอบ กรอบเดิม มิเสริมแต่ง
คิดเปลี่ยนแปลง ปรับทาง บ้างเอาไหม
เขาดีมา ถ้าดี ตอบดีไป
เขาชั่วช้า ถ้าใช่ ให้ชั่วมัน

ถ้าพูดดี กี่ครั้ง ยังเหมือนเก่า
จับเขย่า เข่าศอก ตอกหน้าสั่น
ทิ้งวาทะ อภัย ไล่ฟาดฟัน
คงพบวัน สงบ จบเสียที

เจ็บไม่รู้จักจำ ให้อภัยใจกว้าง สร้างสันติสุขได้จริงหรือ?

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐ จบเสียที ๐ (อ่าน 6643 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้