@..เฮ้อออ....
นั่งตำหมากลากกระโถนลุกโหนขื่อ
จะกินข้าวแต่ละมื้อเเย่งยื้อหลาน
จะเขียนกลอนแต่ละบทกำหนดฌาน
เพ่งอยู่นาน สายตาเริ่มฝ้าฟาง
นั่งกอดเข่าเจ่าจุกเริ่มฉุกคิด
วาดนิมิตรักใครทำไมหมาง
เหมือนความรักเริ่มอืด หวานจืดจาง
เขียนคำวางมิครบเริ่มซบเซา
อยากจะกินของหวานลิ้นพาลขม
อยากขนม อมยิ้ม ไอติมเขา..(เฮ้ออ..)
อยากจะเดินเที่ยวห้างแนบข้างเนา
ดาราหนังรุ่นเก่าสรพงษ์
เป็นอะไรหนักหนาป้าพิณสาย
ก่อนมีชายมาสุมรักลุ่มหลง
แต่วันนี้เงียบหายมิกลายนงค์
มองเอวองค์ ยังพริ้ง เป็นหญิงเดิม
แม้นรูปกายเปลี่ยนเลือนไม่เหมือนเก่า
แต่กายเนาคงที่ไม่มีเสริม
ความจริงใจงามบ่งนั้นคงเดิม
แล้วยังเริ่มเข้าวัดใจขัดงาม
อยากหาคนมาช่วยอำนวยหลาน
มาช่วยคลานป้อนนมลูกอมถาม
มาช่วยกันตำหมาก..ถือสากตาม
มาเป็นยามดูแลวัยแก่จัง..(จัง? ฮ่า)
พิณจันทร์
๔ เมษายน ๒๕๕๘
