..พอพอแล้ว..กลอนกลบท ธงนำริ้ว(กลอนแปด)

ทุกทุกครั้งนั่งคิดยามคิดถึง
ย้ำย้ำจึงรู้เห็นที่เป็นหม่น
มองมองหาสาเหตุเป็นเหตุตน
สุดสุดจนรู้เห็นที่เป็นจริง

เหมือนเหมือนว่ามีใจสั่งให้คิด
ร้อนร้อนจิตมิอายแบบชายหญิง
ก็ก็ให้บังเอิญเขินระวิง
แอบแอบอิงยิ่งคิดจิตระแวง

รู้รู้อยู่หลายอย่างนำทางเห็น
ที่ที่เป็นเห็นทั่วหัวระแหง
ก่อนก่อนนั้นมิสนล้นแสดง
ยื้อยื้อแย่งแข่งขันผูกพันนวล

ลองลองคิดอีกหนที่คนซึ้ง
ผุดผุดดึงเรื่องราวพร่างพราวหวน
ใช่ใช่แล้วเก่าหลังเห็นทั้งมวล
เดิมเดิมล้วนประจักษ์เขารักกัน

ครุ่นครุ่นคิดครั้งใดก็ใช่แน่
จริงจริงแท้ยังมีที่สุขสันต์
แล้วแล้วก็คนเคยเอ่ยสัมพันธ์
ยังยังหันมาอ้างเคยสร้างใจ

คิดคิดแล้วควรจบอย่าพบอีก
หลบหลบหลีกออกห่างสิ้นทางไหน
ทั้งทั้งรู้ว่าห่วงซึ้งทรวงใน
ขอขอไกลจากเธอก่อนเผลอตัว.

พิณจันทร์
๑๐ เมษายน ๒๕๕๘

*กลอนกลบทธงนำริ้ว (กลอนแปด)
* อ้างอิงข้อความข้างล่างจาก อาจารย์ธนุ เสนสิงห์ แดนคนธรรพ์ (แม่ศรีวรรณทอง)
กำหนดให้ซ้ำคำ ๒คำต้นวรรคทุกวรรคไป
กลอนกลบทธงนำริ้วต้นฉบับเดิม จารึกวัดพระเชตุพนเป็นกลอนแปด ,ศิริวิบูลกิตติ์ หลวงศรีปรีชา(เซ่ง) เป็นกลอนเก้า