บทกวี..''ที่เป็นมากกว่า..'' บทกวี..''
....
ใครกันนะในชีวิตไม่เคยทุกข์
ก้าวมาพร้อมความสุอยู่เสมอ
ไม่มีหรอกจะบอกให้อย่าเพ้อเจ้อ
บางคืนยังละเมอ..เล่นกันเงา
..
บทกวี..ช่วยผ่อนคลายความเครียด
พยัญชนะเบียดเสียด..สลายเศร้า
อักขระแสนสวยช่วยแบ่งเบา
เสียงต่ำสูงบรรเทาเหงาผ่อนคลาย
...
นั่นคงเป็นส่วนหนึ่งกึ่งกึ่งใช่
ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นคือความหมาย
เปลี่ยนความทุกข์เป็นสุขปนสบาย
เรื่องเลวร้ายมายมาก..เริ่มจากไป....

เปลี่ยนความเหงาเป็นกวีแทรกสีสัน
เปลี่ยนความฝันฉะนั้นฉะนี้เป็นไฉน
เปลี่ยนทรงจำที่เลวร้ายเป็นบันได
มีความสุขใช่ไหม..ยามเขียนกลอน
....
แม่นแล้ว