ประชดรัก...แข่ง

โกลนไม้เก่า เบาข้าง กลางลำผุ
รอยปะปุ แล่นลาน นานแล้วเอ่ย
คราไร้เทียบ เสียบสอด จอดนิ่งเกย
ลูกเรือเคย เริงโลด หมดกำลัง

ก่อนกล้าแกร่ง แรงดี ต่อตีทั่ว
พอลืมตัว ว่าตน มากมนต์ขลัง
ถูกทักท้วง ตวงติ บ่อินัง
เบนหูบัง หลังตำ มิทำใด

หมดทีมสู้ ตูแน่ มีแม่ย่า(นาง)
ลงธารา พาเรือ ท่องเหนือใต้
ท่ามดนตรี ปี่กลอง คล้องมาลัย
ฉลองชัย สุดปลื้ม ลืมกองเชียร์

การแข่งขัน วันเศร้า เขาแพ้พ่าย
เพียรทุ่มเท ใจกาย คายละเหี่ย
ค้นหาหมุด จุดพร่อง ต้องรีบเคลียร์
ถกจบเจีย แก้ไข ใช้ปัญญา

เอาระยะ กะกาง วางชี้วัด
จ้วงพายงัด เต็มแรง แซงขึ้นหน้า
อาวุโส ศักดิ์สิ มินำพา
โชคชะตา เพรียงมือ คือเดิมพัน

โกลนเรือใหม่ ไม้หนา ยาอุดรั่ว
กลางลำตัว ซ้อนแผ่น แน่นทนสั่น
แข่งทุกครั้ง ดังกว่า คว้ารางวัล
ดูซิมัน ขุ่นขม คิดจมเรือ

รพีกาญจน์

เห็นเพื่อนได้ดีคิด อิจฉา

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ประชดรัก...แข่ง (อ่าน 6758 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้