...ปริศนาพเนจร คือพิณจันทร์...
.
จึ่งเริ่มต้นเขียนกลอนกลบท
เริ่มเขียนจดอีกครั้งหลังห่างเหิน
ด้วยมีงานมากมีที่เผชิญ
และบังเอิญเดินออกนอกมิตรเรือน
.
แลจับต้นชนปลายสลายหมด
แรงใจลดออกหนีพาทีเพื่อน
บทชีวิตเคว้งคว้างเริ่มลางเลือน
มิตรหนึ่งเตือน..ตนกลับอย่าลับลา
.
คงมิได้กำหนดต้องพจน์สื่อ
หากแม้นถือ..สำนึกขอปรึกษา
ด้วยมิได้ต้องการแค่ผ่านตา
เพียงเข้ามาสำราญขับขานเป็น
.
อย่าได้ถามนามผ่องต้องปรากฏ
ตัวตนขดซ่อนไว้มิให้เห็น
เพียงรูปภาพส่วนน้อยร้อยประเด็น
สิ่งที่เป็นจริงอยู่ไม่รู้เลย
.
มิได้หยิ่งดอกหนากราบสาธุ
มิระบุจริงแท้ทั้งแลเฉย
....
ด้วยญาติมิตรครอบครัวตนตัวเกย
เขามิเคย ยินดีที่เขียนกลอน
.
จึ่งลำพังแต่ตัวและหัวคิด
เพื่อนสนิท ที่รัก คืออักษร
ขออาศัยใบบุญหนุนบวร
ปริศนาพเนจร คือพิณจันทร์
...................
พิณจันทร์
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๘
.........
*ขอขอบพระคุณ ขอมุทิตา อาจารย์ธนุ เสนสิงห์ หนังสือนิทานพระนลคำกลอน สมาคมกวีร่วมสมัยค่ะ( ต่ายจะใช้ประโยชน์จากหนังสือให้ได้มากที่สุด จนสุดความสามารถค่ะคุณอาธนุ ด้วยความเคารพค่ะ)