...ใจพเนจร...
๐ พเนจรไขว่คว้าเดินหน้าต่อ
มิขอเหนี่ยวรั้งคอยฝั่งฝัน
รู้ตัวดีต่ำต้อยน้อยเทียมทัน
คำนิรันดร์เข้าใจรู้ไม่มี
๐ เพียงลำพังหวังใดคงไม่แล้ว
ทรวงในแผ่วอ่อนล้าอำลาหนี
รู้มิสมวงวรรณสรรค์กวี
วางฤดีจริงใจยังไม่พอ
๐ ด้อยปัญญานั่นหรือก็คือใช่
ร้าวทรวงในก็สมระทมหนอ
แม้นมิเห็นเป็นไปแต่ใคร่รอ
แค่เพียงขอสักคนผจญเคียง
๐ ทุกค่ำคืนอักษรเขียนกลอนฝัน
ผ่านพ้นวันสรรไปแม้ไร้เสียง
เป็นเพื่อนใจได้แลก็แต่เพียง
ระบายเรียงเหงาใจเขียนใส่ลง
๐ เหมือนสายลมพัดผ่านมิสานจิต
เหมือนชีวิตสิ้นสุดจุดประสงค์
สิ้นแสงทองส่องทางทุกอย่างคง
มิยืนยงแม้สรรคำสัญญา
๐ แม้นหนทางบากบั่นสุดหวั่นไหว
ขอพบคนจริงใจให้เข้าหา
แม้วันนี้ภินท์พังหลั่งน้ำตา
ที่ผ่านมายังคอย..แค่น้อยใจ
พิณจันทร์
