..หลง..

หลงทางเทียวเที่ยวท่องทบทวนถาม
ป่าไม่งามง่อนหินรินลดหลั่น
มองมืดมนหนแห่งแสยงพลัน
อุราหวั่นหวาดผวาพนาไพร

หลงตัวเองเก่งกาจช่างขลาดเขลา
กอบโกยเอาเช้าสายหมายยิ่งใหญ่
เหยียบย่างย่ำหยามหยันฉันพอใจ
มองไม่เห็นหัวใครได้เป็นพอ

หลงเงินตราหาได้ใช้จนเกลี้ยง
ทั้งชื่อเสียงเกียรติยศสลดหนอ
เอาเงินหว่านผ่านฉลุยกรุยทางรอ
ชอบประจบสอพลอจังหนอคน

หลงกามาพาให้ใจถลำ
ต้องตกต่ำคร่ำครวญจวนสับสน
หน้าหมองคล้ำย่ำแย่แก่ทุกข์ทน
กลุ้มกมลมากมายหลายเรื่องตาม

หลงสุรายาอีนี้น่าหน่าย
ทุบทำลายข้าวของใครลองห้าม
เจอลูกหลงคงม้วยด้วยใจทราม
หลงคนงามตามตื้อยื้อแย่งเอา

หลงทำดีมีไหมใคร่ถามหน่อย
หลงรสถ้อยร้อยกานท์จนมานเฉา
หลงลมปากยากนักมักหูเบา
หลงอะไรฤๅจะเท่าหลงเงาตัว

วิริน
๓/๗/๕๘

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ..หลง.. (อ่าน 3872 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้