"..หวานกลืนฝืนอม.."
(ขอบคุณภาพจากคุณ วสันต์ เกล็ดพลี)

ปลุกใจตื่นจากฝันในวันพรุ่ง
คาวคละคลุ้งตามเจืออย่าหลือครึ่ง
มองดูลูกผูกใจให้มัดตรึง
เป็นเกลียวกลึงในจิตชีวิตเดิน

อาจมีบ้างทางใจเด็กไร้พ่อ
หากมัวท้ออยากตายสุดอายเขิน
มองคนอื่นฝืนอยู่สู้ดำเนิน
เขาสุขเกินกว่าใครใช้ชีวา

อธิบายให้แจ้งแสดงเห็น
แท้ลูกเป็นหนึ่งเดียวนั่นเชียวหนา
เราอยู่ได้ดั่งมีท่านบิดา
ในสายตามองเห็นก็เป็นพอ

หากเราตายดับลงก็คงได้
หลายคนไม่ใยดีพาทีหนอ
จะคิดสั้นทำไมตั้งใจรอ
เลี้ยงลูกต่อก่อเกิดประเสริฐคน

ความเสียใจย่อมมีมองที่เก่า
ทุกข์สุขเนาเคียงก่อนนึกย้อนหน
คิดเสียว่ากรรมเวรเกิดเป็นคน
และอดทนต่อสู่อยู่ทำกิน

เลี้ยงลูกไปดีกว่าตามสามารถ
ความผิดพลาดมิใช่ดั่งใครหมิ่น
คนรักกันสูงล้ำหรือต่ำดิน
ต่างก็สิ้นสำนึกรู้สึกกลัว
.
พิณจันทร์
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๘