สูงสู่ฟ้ากล้าแกร่งแข็งกรวดหิน
เทียมเมฆินเลื่อนลอยคล้อยพาดผ่าน
ต้องแรงลมโหมพัดซัดเสียดทาน
นับวันวารซ้ำถี่เดาปีเดือน

ถูกรากโคนต้นไม้เจาะไชแยก
รอยร้าวแตกร่องรายกระจายเกลื่อน
แสงแผดเผาเช้าอุ่นไอเย็นเยือน
สั่นสะทือนน้ำสาดลาดลุ่มลง

มิบ่อยครางกลางแกนแผ่นดินไหว
ระเบิดไฟพุ่งเหลวเปลวพ่นผง
ละลายกร่อนตามกาลนานยืนยง
ถึงขั้นคงอสงไขยฤาได้ยล

เขาเปรยเปรียบเทียบเป็นเช่นมนุษย์
บริสุทธิ์ผุดผลิปฏิสนธ์
สิ่งดีมั่วชั่วห้อมล้อมกมล
หลากเล่ห์กลเลิศล้ำอำอุบาย

หน้ามะพลับลับหลังซากซังโผล่
ตอตะโกหนามเหนี่ยวเหยี่ยวสยาย
กางกรงเล็บเจ็บโจมเลือดโลมกาย
ท่วงสุดท้ายหมายคิดปลิดชีวัน

อรุณเบิกเลิกรบสงบนิ่ง
จงจมดิ่งดื่มด่ำธรรมขันธ์
พฤติแต่ชอบมอบอภัยให้แก่กัน
เจ้าจะมั่นใดห่อนคลอนสุเมรุ

รพีกาญจน์
26 พฤษภาคม 2559

อย่าคิดมากอันใดในวันก่อน
หมดเรื่องร้อนผ่อนคลายสบายแสน
อ่านลิขิตเลยคิดมากลำบากแทน
เด็กเคยแว้นซ์น้อยใจในโลกจริง

พอเข้าใจพี่ท่านนั้นบอกกล่าว
ทุกเรื่องราวค่อยคลายสบายหญิง
จึงขอเวียนแวะวักควักเป็นลิง
โปรดอย่าทิ้งอารมณ์ตรอมตรมเลย

อาจมีเข้าใจผิดเราคิดใหม่
หากขัดข้องเคืองใดอย่าได้เฉย
รักกันให้อภัยทุกใจเชย
โปรดวางเกยยิ้มบ้างอย่าห่างกัน

สิริวตี
 

สระเอน คิดม่ายออกเลยค่ะ

ยิ้มๆๆนะๆ