~ หวังสุดท้าย ~
๐ ฉีกชายผ้าตวัดคาดพันบาดแผล
หลายรอยช้ำย่ำแย่แต่อดกลั้น
ทุกรอยบากจากตอนศึกก่อนนั้น
ต้องกัดฟันลงยารักษาตัว
แลแม่ทัพจับจ้องมองจุดหมาย
แม้ทั้งกายท่านแผลแลดูทั่ว
แต่ยืนตรงองอาจมิขลาดกลัว
มองดูรั้วค่ายจันท์พลันสั่งการ
๐ จงฟังข้าว่าความให้ตามตรึก
กลสู้ศึกขจัดประหัตประหาร
กินให้เอมอิ่มหนำเต็มสำราญ
แล้วทุบจาน,หม้อ,ไหให้สิ้นซะ!!
หากศึกนี้ปราชัยให้ตายหมด
ให้ตายสู้ตายอดอาหารปะ
แต่หากว่าคว้าได้ชัยชนะ
เมืองจันท์จะรับรองฉลองชัย
๐ พอเสียงคำสั่งสิ้นต่างกินข้าว
ตาหมู่เพื่อนเหมือนราวเพลิงลุกไหม้
ด้วยครานี้มีหวังกำลังใจ
พร้อมประจัญบรรลัยพวกไพรี
ถึงมิพร้อมก็ต้องพร้อมมิยอมถอย
ลูกเมียคอยอยู่หลังหวังสุขี
คำสุดท้ายทุบทิ้งทุกสิ่งมี
ประจำที่พร้อมการผลาญศัตรู
ธาตรี รติกานท์
๐๓.๐๗.๒๕๕๖
