พรมน้ำค้างหยดสุดท้ายปลายยอดหญ้า
แห้งเหือดหายตามเวลาพาประจักษ์
น้ำเมตตามิหมดหยดพำนัก
แนบพิทักษ์หลักรื่นพลอยชื่นใจ

ยามฟ้าครึ้มฮึมฮัมฝนสั่งฟ้า
สายธารากระเซ็นยังเย็นใส
สายฝนฉ่ำสำนึกลึกทรวงใน
ยังธาราหลั่งไหลในทรงจำ

เพลินแดดอ่อนเคียงเย้าอรุณรุ่ง
ปลื้มเปรมปรุงจรุงแดดแผดอิ่มหนำ
คลายเศร้าโศกเสียใจอาลัยระกำ
งามกระทำธรรมชาติปราศพิษภัย


สิริวตี

เพลินยินเสียงร่ายรินถิ่นน้ำตก
เหล่าปวงนกร่ายร่อนเจ้านอนไหน
เพลินต้นสักพักเพียงเคียงต้นไทร
คาคบไม้เห็นแม่นกกกลูกนอน

จังหวะลมพลัดพลิ้วโยกโบกพฤกษา
ชื่นวนาพาจิตมิคิดถอน
จึ่งร่ายขับเขียนเพลงละเลงกลอน
กลั่นสุนทรแต่เช้าเข้าห้วงจินต์

เสียงน้ำตกสดชื่นรื่นใจนัก
เพิ่งตระหนักไหลเย็นเห็นถวิล
อยากเก็บยามนี้ไว้ไร้โรยริน
ชื่นประทินหทัยในทุกยาม

สิริวตี

ยามอรุณทอแสงแดงฉายฉาน
เติมตระการธรรมชาติสะอาดสี
รมย์ปักษาร้องกู่รู้ยินดี
ปฐพีงดงามยามได้ยล

เสียงน้ำตกบรรยายความตามชีวิต
ฉ่ำนิมิตจิตใจไร้เวหน
พรรณพฤกษาดารดาษกลาดสกล
ฉ่ำชื่นมนตร์วารีที่หลั่งริน


สิริวตี

งามระยับจับเวหาเมฆาหมอก
บางเบาหยอกพระพายเป็นสายศิลป์
น้ำค้างพรมหยาดฟ้ามาสู่ดิน
กอบกวินท์ไหลรื่นด้วยตื่นตา

ระเรียงรายร้อยเล่นเป็นคุ้งฟาก
แล้วลู่ลากพรมดินปีนพฤกษา
กระทำการเรียงร้อยสร้อยสนทนา
ธรรมชาติสะอาดตาเจริญใจ

เห็นแพรหมอกหยอกล้อนภากาศ
งามสะอาดหมดจดหมดสงสัย
สักพักหมอกคลี่คลายสลายไป
รู้ทันใดให้เห็นเป็นอนิจจัง

สิริวตี

เห็นคู่สกุณามางอนง้อ
ร่วมถักทอความรักพิทักษ์หวัง
เสียงเจ้าแจ้วเจื้อยนักเมื่อพักฟัง
สร้างมนตร์ขลังแห่งป่าคราได้ชม

ภิรมย์รักร่อนฟ้าแล้วมาคู่
ช่างตราตรูตรึงจิตพินิจสม
ฟังวลีเพลงรักปักอารมณ์
ดังร่ายพรมเพลงพรสะท้อนทรวง

สิริวตี

 
พาเพลินฟังนั่งดูหมู่การ้อง
กังวานก้องกันนะคะพี่หญิง
แต่หากหิวเราอย่าฟังลองนั่งยิง
แล้วไปย่างไปปิ้งมากินกัน

สิริวตี
 

น้องก็ดีแต่พูด ยิงไม่เป็นอ่า