ปุยเรียบขาวยาวดำน้ำตาลสั้น
เขาขานกันถ้วนว่าสัตว์หน้าขน
เล็กน่ารักมักสนุกเล่นซุกซน
กลัวถอยร่นเห็นเงาเห่าเสียงดัง
พันธุ์พื้นเมืองเรื่องอยู่เลี้ยงดูง่าย
นอนกับดินกินกับทรายไม่ต้องขัง
ขดบันไดใต้ถุนหนุนกล่องลัง
วันละครั้งน้ำเปล่าข้าวปั้นพอ
ส่วนพันธุ์ทางพันธุ์แท้พันธุ์ต่างเทศ
ผอมหยั่งเปรตอ้วนฉุดุหน้ากล้อ
กินเนื้อหนังปังปอนด์นอนนวมทอ
เข้าโรงหมอจ่ายควักฉีดวัคซีน
อาบน้ำยาค่าแพงหวีแปรงปัด
อุ้มเข้าวัดไหว้สาสมาทานศีล
สวมแนบเนื้อเสื้อบางกางเกงยีนส์
เลี้ยงโต๊ะจีนคนคำมันคำโต
วิ่งบนตึกคึกคะนองจ้องลงล่าง
ทำท่าทางเฉยนิ่งหยิ่งยโส
กระดิกหูหางงอคอผูกโบ
ฉันเซโซขาถ่างเดินห่างไป
แม่หมาเกิดกี่มื้อคือลูกหมา
คนนำพาเลี้ยงผิดติดนิสัย
เปลี่ยนเคยอยู่เคยกินสิ้นวินัย
ตามวิสัยธรรมชาติเคยวาดวาง
ฉันกินปั๊บหลับง่ายสบายท้อง
ออกจากห้องตื่นนอนตอนฟ้าสาง
ฉุนเฉียวนักชักเดือดเลือดรายทาง
หนูกัดหางฉันกุดสุดจะเคือง
กลายเป็นแมวสิ้นลายอายคนรัก
แค้นยิ่งนักโกรธาจนตาเหลือง
แต่นี้ไปไม่ละวางคอยย่างเยื้อง
จ้องหาเรื่องกัดหนูอยู่ประจำแมวอ่อนด้อยย่อยยับจับหนูพลาด
น่าประหลาดเสียหางเรื่องอย่างขำ
หนูน่ากลัวยั่วแล้วแมวคะมำ
วิ่งถลำเสียหลัก..มิรักดี
แมวชอบโม้โอ้อวดร้าวรวดเจ็บ
แมวเซเล็บคำโตคุยโวนี่
แมวพูดกร่างวางมาดหางขาดฟรี
ช่วยเตะที..ดังเปรี้ยง…เลี้ยงทำไม
จะก้าวเดินเขินขัดอึดอัดแท้
ย่องยักแย่ยักยันมันมิไหว
ท้องก็พลุ้ยพุงก็แพละเอ๊ะเอาไง
มากมวลไขมันหนักมิคักคึก
นาย"จั่นเจา"เขาไม่ให้กินข้าว
ปล่อยนั่งหาวหิวบรรลัยในตอนดึก
มาทำโทษโกรธได้ไยไม่นึก
หนูวิ่งเข้าซอกตึกเล็กลึกนะ
เหมียวได้แต่นั่งมองแล้วร้องโฮ่ง
นายเฉงโฉงตกใจหมายเฉ่งฉะ
คิดเตะเหมียวเชียวนี่มิลดละ
มาจีฟวะ ขอฟัดนายไว้ลายแมว
แหม..เสือแก่กลมกิ๊กหลุกหลิกฟัด
ข้าวต้มมัดรวมกำ..ทำกระแด่ว
กัดไหวหรือ..ยืนยังเซ...เป๋เป็นแนว
ฟันห้อยแถว..ผูกพ่วงหลุดร่วงมา
ทำเก่งนะ….ทะโมน….ต้องโดนเตะ
อัดจนเละ..โทษฐาน…ทิ้งงานหา
หนูเต็มบ้าน..เดีี๋ยวเถอะ..เจอะเต็มตา
ซัดเต็มหน้า…แมวอ้วน…ตัวกวนใจ
เดินหน้าปูดตรูดปัดสะบัดก้น
สุดจะทนโขกสับขว้างขับไล่
เหลียวทางซ้ายย้ายขวาล้าจังใจ
น้ำตาไหลลาเรือนออกเถื่อนทาง
ยกขาพาดปาดป้ายทั้งซ้ายขวา
สู้ชะตาแรมรอนแต่ก่อนสาง
คอยจ้องจดรถราหูตากาง
กระดกหาง...เอ้ย ไม่มีนี่หว่า
ขอลาห่างรำคาญบ้านนรก
อิสระเสรีชีวาใหม่
สู่โลกใหญ่วิ่งโหนเผ่นโผนผก
เหลือบเห็นหมาชแรแก่งันงก
แสร้งคอตกชม้อยตาดูท่าที
หมอบเมียงมองจ้องอยู่รู้ความหมา
ย่องเข้าหาอิงเคล้าเอาข้างสี
พบเพื่อนใหม่ไม่เหงาเขาใจดี
ซบซุกอกหมาพีปลอบทีนะหา..แมวลี้หนีร้างห่างบ้านหลบ
ตะวันพลบแอบอู้อยู่ไหนล่ะ
รอจนค่ำช้ำใจ..หายไปซะ
แค่เตะดะสั่งสอน..โกรธงอนนาน
จึงซัดเซเร่ตาม…ไถ่ถามทั่ว
แมวน่ากลัวอ้วนใหญ่ตาไข่ห่าน
อยู่นี่ไหมใครรู้..ที่อยู่วาน
ช่วยขับขาน..ขวยขวาย..เกรงตายไกล
ข่าวล่าสุดผุดส่งมันหลงหมา
ชะชะช่า…นังด้วน..ผันผวนใหญ่
( ด้วนหางน่ะ ทั่นผู้ชม )
คิดจับจองของนอก..ลืมคอกใน
แมวอะไรกลัวหนู…เดาะคู่..สุนัข
นายซาดิสม์ตามหาจ้าละหวั่น
ตะโกนลั่น บ้าบอคอยรอดัก
เชิญโก่งคอให้สบายเบื่อตายชัก
กลัวโดนกักบริเวณเช่นผ่านมา
เหมียวอยู่นอกคอกนายใจสุขล้น
เบื่อนักคนงี่เง่าเจ้าปัญหา
ทะเลาะแฟนเราจุกซะทุกครา
เหวี่ยงแข้งขาฟาดฟัดอัดกับแมว
เห็นนายหายกรายกลับลับตาผ่าน
จึงค่อยคลานเหยาะย่างข้างต้นแก้ว
โดดขึ้นคอห้อหมาพากันแจว
ไปวัดแล้วหาหลวงตาขอปลา(กระป๋อง)กิน
อยู่ที่วัดเลิกถาม…ไม่ตามแล้ว
เบื่อเพื่อนแมวหางกุด..ต้องสุดสิ้น
หลงถ้อยยุแมวแก่แม่ดำดิน
เลยผกผินชะตาร่วง…ใครห่วงใย
ถึงเราโฉดโกรธเกิน…ยังเดินหา
กลัวงูล่าคนจับเขาขับใส่
แมวชื่อดินตัวดำ…ทำอะไร
เป่าหูให้…ว่าส่ง…หลงเกลียดเรา
ดีแต่แนะแยะเยอะไม่เจอะหน้า
วันวันหาลำไพ่…คงใกล้เต่า
เพราะเชื่องช้าขาสั่นขยันเดา
ทำหน้าเง้า..ปากปรุ…ชอบยุแยง
เข้าอยู่วัดขัดเกลาแล้วเบาหวิว
วิ่งตัวปลิวปรอดโปร่งที่โล่งแจ้ง
หยอกพี่หมาถลาร่อนนอนตะแคง
กลิ่นหืนแฝงคราบไคลหลุดไปบาน
ได้ชำระสะสางเรือนร่างสวย
หอมนุ่มด้วยงามแฉล้มแถมยิ้มหวาน
หลวงตาปลื้มเชียวแหละและโปรดปราณ
ลืมแล้วบ้าน ซำเหมากับเฒ่าชรา
เหมียวเป็นแมวเกรดเอเท่ฝุดฝุด
คนยื้อยุดโอบอุ้มรุมหลังหน้า
ดวงสมพงศ์คงคู่อยู่วัดวา
นายอิจฉาละซี้ เชอะ...มีแอบดู...?ได้ดิบดีมีโชคถูกโรคแล้ว
แม่น้องแก้วนางกุดรีบหยุดอยู่
วัดสบายถ่ายคล่องต้องเชิดชู
มัวนอนอู้..กิน-หลับ…ขู่ขับเอา
นิสัยหนี…ขี้เกียจ...อย่าเฉียดใกล้
กล้าวิ่งไล่กัดหนูเร่งสู้เข้า
เลิกตระหนกงกเงิ่นทำเดินเบา
หนูเฉาะเฉาคราวนี้..กินขี้แมว
และได้ข่าวร้าวร้ายคล้ายเดิมนั่น
เอะอะพลัน..ร้องฟู่เสียงขู่แข่ว
หลวงตาเตะคราวนี้ไร้ที่แจว
ดิ้นกระแด่ว...ตาเหลือก…กระเดือกคลอน
นายมาวัดทีไรต้องวายวุ่น
ชอบมาจุ้นจ้านนักจะพักผ่อน
ยุหลวงตาว่าเหมียวเที่ยวปากบอน
นี่นะวอนซะแล้วท้าแมวนัก
เหมียวไอที ที่สุดหยุดกินหนู(บาปน่ะ)
อาหารหรูวางเด่นเป็นกะตั้ก
หัวโบราณจริงนายทำทายทัก
เดี๊ยะกัดชักชิชะ รึจะลอง
มาโหวกเหวกโวยวายคล้ายคนบ้า
ดุ๊ทำท่าทำทางถ่างตาจ้อง
นึกหมันไส้ให้ฉิว นายหลิ่วมอง
เหมียวโดดถองข่วนถีบแล้วรีบแวบโดดถีบลมห่มอากาศอาฆาตแค้น
พลันรีบแจ้นจรลีหลบที่แอบ
มาลอบฟัดกัดดุโดนยุแนบ
ไอ้ตัวแสบบ่งการนอกออกมาเลย
แมวดำดินตัวนั้นมันอยู่ไหน
หลบนั่นไงมุมห้องนั่งมองเฉย
เราเดินจ้ำทำหนีมานี่...เฟ้ย
มือจับเกยคอค้ำดิ้นรำคาญ
ใช่ทำแรงแกล้งเล่นเข่นฆ่าสัตว์
แค่จับมัด...ผูกชิด...เทปปิดผ่าน
มันนอนซมตรมเศร้าตาเหงานาน
เราสงสาร...เลยจั๊กจี้...สิบทีเอง
ตีลังกาห้าตลบซบเอาเสา
เลือดกำเดากระจายนอนหงายเก๋ง
นายเจาเขาเฝ้าฉะหิ้วกะเตง
เอาใส่เข่งคลุมครอบชอบรังแก
เทปพันรอบชอบกลคนซาดิสม์
เหมียวฉุกคิดฉับไวได้ผลแน่
รวมพลังขลังเข้มเต็มอึด...แง
ออกปรู๊ดแผ่ไปทั่วเลอะตัวนายพลังยุปรุโปร่งโล่งตลอด
แม่คร่ำหวอดชิงทานอาหารถวาย
อึปล่อยเครอะเลอะวัดกระจัดกระจาย
คนอับอายเสียชื่อคือหลวงตา
พฤติกรรมป่วยจิตคิดกลั่นแกล้ง
ส่อแสดงนิสัยเสียไปกว่า
เมื่อคืนนี้ขี้รด.กลดหลวงอา
เอือมหนักหนา...แมวดูโอ้...เหม็นโฉ่ไกล
หลวงตาตรองมองวัดอึดอัดอั้น
ฉากฝากั้นบานคู่ประตูใหญ่
มากรอยล้วนข่วนเล็บแสนเจ็บใจ
ตบะใช้หมดแล้ว....เตะแมวพลัน
