..จำฝังใจ..

ผ่านทีไร..ยินฟังก็ยังหนาว
ทุกเรื่องราวสะบั้นทรวงสั่นไหว
ภาพความหลังยังคงคอยบ่งใจ
เสียงสะอื้นทรวงในยังได้ยิน

เมื่อเราต่างฐานะวาทะหยาม
ตอบคำถามนามสกุลมิคุ้นถิ่น
ลูกชายมีที่ปองถูกต้องจินต์
เขามีกินเราจนมองต้นตอ

เมื่อเราต่างเข้าใจผู้ใหญ่เลือก
จำตัดเชือกทรวงในทำใจหนอ
จากกันแล้วชาติไหนอย่าได้รอ
จะมิขอคงมั่นคำสัญญา

คำพูดใดเคยหวานประสานจิต
หากแม้นคิดถึงมันมิฝันหา
ทุกเรื่องราวมิเห็นความเป็นมา
ขอสายตาบอดใบ้มิให้มอง

เมื่อได้เกิดเลิศหนอคือพ่อแม่
ก็สุดแท้เรือนรังท่านทั้งสอง
ประเสริฐแล้วเลี้ยงมาค่าเรืองรอง
ท่านหวังปองลูกตนเป็นคนดี

ผิดด้วยหรือเกิดมาน้อยกว่าเขา
จนอย่างเราก็รักในศักดิ์ศรี
แม้นเลือกเกิดไม่ได้ร่างกายมี
ตายเป็นผีแบบไหนเลือกได้เอง

พิณจันทร์
๔ กันยายน ๒๕๕๙